ستاره های واقعی؛ نه کاغذی اند نه مجازی

ستاره های واقعی همین ها هستند؛ وحید امیری، علیرضا بیرانوند. یا حتی امید ابراهیمی و احسان حاجی صفی. اینها ستاره های واقعی هستند، نه ستاره های کاغذی و مجازی.

آنها بودند که مقابل مراکش تمام پیش بینی ها را به هم زدند. برای وحید امیری چه می توان نوشت؟ بازیکنی بی سر و صدا و کم حاشیه. او بیشتر از اینکه در رسانه ها و فضای مجازی فعال باشد، در زمین حرفش را می زند؛ حرف هایی از جنس فوتبال و با رنگ و لعابی متفاوت از همه.

واقعیت این است که ابتدای بازی وقتی او را در خط میانی دیدیم، کمی جا خوردیم. از خودمان می پرسیدیم چه شد که نام او از قوطی درآمد؟ چه اتفاقی افتاد که بال چپ تیم ملی و مهاجم پرسپولیس به یکباره تبدیل شد به هافبک میانی؟ البته در بازی دوستانه برابر ازبکستان هم او را 15 دقیقه در همین پست دیده بودیم اما فکرش را نمی کردیم که همان نمایش کوتاه، دلیلی برای انتخاب او به عنوان بازیکن ثابت تیم ملی در جام جهانی باشد. امیری اما به خوبی از پس این کار برآمد.

یکی از نگرانی های ما برای جام جهانی حضور علیرضا بیرانوند درون دروازه بود. رکورددار کلین شیت در تیم ملی ایران که چند ماه پرتلاطم را سپری کرد اما هر چه به جام جهانی نزدیک شد، خودش را بیشتر و بهتر پیدا کرد و آمادگی اش را دوباره به دست آورد.

بیرانوند مقابل مراکش کم سیو نداشت. نیمه اول از دو قدمی توپ را دفع و در 45 دقیقه دوم هم شوت حکیم زیش را به زیبایی مهار کرد. خروج هایش هم مطمئن بودند و کم نقص. از یک دروازه بان در جام جهانی چه چیزی جز این می خواستیم؟

او حالا بعد از علیرضا حقیقی دومین دروازه بان ایران است که در جام جهانی کلین شیت کرده. بفرمایید؛ این هم یک رکورد دیگر برای دروازه بانی که در روسیه نه تنها دغدغه ایران نیست، بلکه به نقطه قوتی برای تیم ملی هم تبدیل شده است.