سه اتوبوس شکن ساده برای کالدرون

افت ابتدیا فصل علی علیپور و کیفیت فنی نازل جونیور براندائو، دست گابریل کالدرون را در چینش خط آتش سرخ ها بسته گذاشته است. مهاجمان جوانی چون امیر روستایی و مهدی عبدی هم در این پست حساس اطمینان بخش ظاهر نشدند تا ضعف هجومی پرسپولیس در مقابل تیم هایی که به ارائه بازی دفاعی و بسته متکی هستند نمایان گردد.
بی شک خرید یک مهاجم تمام عیار اولویت نخست قرمزهای پایتخت در بازار زمستانی خواهد بود. با این حال، تیمی که می خواهد مانند سال های قبلش در هر تورنمنتی مدعی باشد، نباید به یک یا دو گلزن تکیه کند؛ بلکه هافبک ها و مدافعانش نیز باید سهمی از گل های تیم را بر دوش بکشند. نیم فصل دوم لیگ که از راه برسد، پرسپولیس مانند سایر مدعیان کسب عنوان با دفاع های اتوبوسی زیادی رویارویی خواهد داشت. از این رو، به نظر وقت آن است که کالدرون به این 3 حربه ساده توجه بیشتری داشته باشد.
 
شوت، شوت، شوت
حتی در تیم های بزرگ اروپایی، روی هافبک هایی که توانایی تهدید دروازه رقیب از فاصله های دور را دارند برای عبور توپ از خطوط دفاعی متراکم حساب می کنند. به طور مثال، در اینتر هافبک هایی نظیر استفانو سنسی، بارلا و بروزوویچ به واسطه توانایی شگرف شوت از راه دور خود عصای دست آنتونیو کونته شدند و او را به استفاده از مهارت گره گشایشان علاقه مند ساختند. بازی های همین فصل پرسپولیس نشان می دهد که آنها شوتزن های لازم را دارند. اگر احمد نوراللهی بتواند با یک شوت قدرتی تور دروازه حریف را پاره کند، مهدی ترابی حرکت در عرض را توأم با یک ضربه قوس دار منحصربه فرد کند تا قفل سنگر گل گهر شکسته شود و حتی محمدحسین کنعانی که مدافع میانی است به وسیله یک شوت از راه دور سه امتیاز بازی با صنعت نفت را در جیب کالدرون بگذارد، چرا سرمربی آرژانتینی چشم بر چنین قابلیت های کم نظیری ببندد؟
 
دو لمس، یک گل
در لیگی که از پویایی تاکتیکی چندانی برخوردار نیست، ضربات ایستگاهی یک ضرب و دوضرب راه محبوبی برای گلزنی به شمار می روند. دلیل آن هم روشن است: طراحی نقشه گلزنی در یک موقعیت خاص آسان تر از جریان غیرقابل پیش بینی بازی است. سرخ پوشان تهرانی در تیم شان ضربه آزادزن و کرنرزن خبره کم ندارند. بشار رسن، وحید امیری، سیامک نعمتی و مهدی ترابی بارزترین این دسته هستند. این افراد هم توانایی گلزنی مستقیم روی ضربات شروع مجدد را دارند و هم توانایی ایجاد موقعیت برای سرزنانی مانند سیدجلال حسینی، محمدحسین کنعانی، شجاع خلیل زاده و گاهی علی علیپور.
 
چرا همه چیز از یک مهندس شروع نشود؟
داشتن هافبک های خلاق مانند بشار رسن، وحید امیری، مهدی ترابی و حتی تا حدی احمد نوراللهی برای کالدرون نعمت بزرگی است؛ نعمتی که در کل لیگ نوزدهم فقط سپاهان، استقلال و پیکان تابه حال از آن سود بردند. پرسپولیس در بازی برابر نفت مسجدسلیمان و گل گهر، درصد مالکیت و تعداد پاس سالم بسیار بالایی ثبت کرد. در تیمی که اینچنین مالکانه بازی می کند، یک هافبک باهوش با یک پاس کلیدی می تواند دفاع پرفشار رقیب را بابت کوچک ترین اشتباهاتش مجازات کند و از خفیف ترین روزنه های این خطوط دفاعی توپ را زیر پای مهاجمان هدف بیندازد. در بازی مقابل ذوب آهن، 3 هافبک اشاره شده بارها توانایی تحسین برانگیز خود در این زمینه را به رخ شاگردان علیرضا منصوریان کشیدند. همین هافبک ها، می توانند همین حقه را در مقابل اتوبوس های سرسخت تر هم امتحان کنند.