سوال بزرگ از برانکو: چرا ستاره هایت دیگر سو ندارند؟

برانکو همیشه می گوید این بازیکنان و کیفیت آنهاست که باعث می شود تیمش برنده باشد یا نه. او به شکل کاملا هوشمندانه ای از نقش خود در ساختن این تیم و مهیا کردنش برای مسابقات می گذرد و همه چیز را به بازیکنان می سپارد. روزی که آنها خوب باشند تیم می برد و روزی که بد باشند نتیجه نمی گیرد. بعضی روزها هم همگی بد هستند و این اتفاق فقط 9 روز بعد از بازی السد تکرار می شود. آن روز در دوحه نمی شد بازیکنی را به عنوان چهره ای انتخاب کرد که حتی 50 درصد توانایی هایش را بروز داده و حالا در شهرآورد نیز همین قضیه تکرار شده است. اگر از نقش برانکو در تغییرات جریان بازی بگذریم سوال بزرگ و مهم این است که چطور می شود در دو بازی مهم پیاپی این تعداد بازیکن بد در زمین وجود داشته باشد و تیم به معنای واقعی از هم گسیخته و زهوار در رفته به نظر بیاید؟

اینجا یک پارادوکس بزرگ شکل می گیرد و فارغ از جزییاتی که باعث باخت پرسپولیس شدند ابتدا باید این قضیه روشن شود که تیم پرسپولیس به صورت کلی طی یک ماه اخیر افت کرده یا در روزهایی خاص بازیکنان این تیم جملگی افت می کنند و شرایط فنی تیم تحت تاثیر ضعف تک تک آنها اینطور فاجعه بار می شود.

پرسپولیس مقابل استقلال روز فاجعه باری را پشت سر گذاشت. از حرف های صدمن یک غاز مثل اینکه «پرسپولیس تبانی کرده و از حامی مالی مشترک پول گرفته تا ببازد» که بگذریم باید این قضیه توسط برانکو روشن شود که چرا تیم او اینقدر دچار نوسان شده و در دو بازی بزرگ اخیرش تقریبا همه نفرات و حتی ستاره هایی که دو سال است مداوم می درخشند به این میزان از ناآمادگی رسیده اند که مثل عروسک هایی شل و ژله ای، بشدت وارفته بازی می کنند و اساسا به رفتار تیم مقابل خیلی دیر واکنش نشان می دهند.

امروز برای بسیاری از هواداران پرسپولیس این سوال بزرگ پیش آمده که چطور وحید امیری بعد از ماه ها نمایش فوق العاده و ایستادن در اوج در دو بازی بزرگ سایه ای از خویش است؟ بر سر صخره پرسپولیس چه آمده؟ محمد انصاری چرا اینقدر افت کرده و ماهینی چرا از استاندارد خودش این مقدار پایین تر است؟ چه اتفاقی می افتد که فرشاد احمدزاده به عنوان بهترین بازیکن تیم در یک ماه گذشته تبدیل به بدترین بازیکن تیمش می شود؟ بشار رسن چرا جان بازی رفت را ندارد و علیپور برعکس تمام بازی های این فصل سایه ای از خود در زمین بر جای گذاشته و گنگ به نظر می رسد؟

پرسپولیس مقابل السد بد بود چرا که بسیاری از بازیکنانش نمایشی پایین تر از استاندارد خود ارائه دادند اما باور کنید نمایش این تیم هم به عنوان قهرمان و قدرت بلامنازع لیگ برتر در بازی اخیر به مراتب ضعیف تر و فاجعه بارتر از دیدار دوحه بود. حالا باید دوباره یقه بازیکنان را گرفت و تک تک آنها را به مسلخ برد یا کار از جای دیگری لنگ می زند؟ آیا اعتماد به نفس ناشی از رسیدن به قله و تمام شدن کار باعث این میزان از افت شده یا موضوع به کادر فنی و ایرادهایی که به کارش وارد است برمی گردد؟

در مورد اول داستان کمی غیر قابل باور به نظر می رسد چرا که شهرآورد و مقابله با حریف سنتی در هر حالتی ویژگی و خاصیت خود را از دست نمی دهد و بازیکن در هر شرایطی که تیمش قرار گرفته باشد برای خودنمایی و محبوبیت در ذهن هوادار یا اصلا ثبت شدن نامش در دفتر این مسابقه بزرگ همه کار می کند و از جان مایه می گذارد پس احتمالا باید سراغ کادر فنی و ایرادهایش رفت. ایرادهایی نه از این دست که چرا صادق محرمی از ابتدا بازی نکرد یا چرا ربیع خواه زودتر از زمین بیرون نیامد؟ امروز باید از برانکو و همکارانش پرسید چرا نمایش بد یک تیم همه چیز تمام که هم از نظر فنی هم از نظر روانی در سطحی مطلوب به سر می برد و اتفاقا از مشکلاتی لجستیکی مثل دیر پرداخت شدن پول و پاداش رنج نمی برد به فاصله ده روز و با دوزی بالاتر تکرار می شود؟

برانکو امروز باید بگوید چرا ستاره های تیم سو ندارند و به عبارت کلی تر چرا این تیم افت کرده؟