شریفی در شروع عصر «سرخ»

از مهدی شریفی یکی از 6 بازیکن جدید سرخ های تهرانی در نیم فصل دوم لیگ برتر کشور که از 14 بهمن راه اندازی می شود، خاطرات متفاوت و متضادی در ذهن داریم و هرچقدر که تکلیف پنج صید جدید این باشگاه کم و بیش مشخص است، نمی توانیم در نگاه نخست با صراحت به برآورد شریفی بپردازیم و صدور رأی کنیم.

از میان تازه واردان پرسپولیس که چهار تای آنها در «پیش فصل» قرارداد بستند و حالا به لطف اتمام محرومیت مقرر توسط فیفا حق همراهی این تیم را دارند، بدیهی است که سروش رفیعی وظایف یک توپ ساز رو به جلو را در مرکز میدان به انجام برساند، مهدی شیری در پست مدافع راست به فعالیت بپردازد، مهدی ترابی مهاجم آزاد و زوج علی علیپور شود، محمد نادری بکوشد که به مدافع چپ ثابت تیم تبدیل شود و ولادیمیر بودیمیر نیز سعی در تبدیل شدن به نوک حمله ثابت تیم و بدل کردن علی علیپور و مهدی ترابی به یک نیمکت نشین داشته باشد اما مهدی شریفی چه خواهد کرد؟
 
یک انتخاب مناسب
وقتی به یاد می آوریم که شریفی در اکثر دوران عضویت اش در سپاهان چه بازیکن مستعد و خلاق و گلزنی بود، به این نتیجه می رسیم که سران «سرخ» روی نام آدم مناسبی انگشت گذاشته اند. وی در آن زمان بازیکنی بود که حس درست و عاقلانه ای نسبت به هر یک از توپ های رفت و برگشتی در محوطه جریمه داشت و درست و دقیق ظاهر می شد و به موقع ضربه خود را می زد و اگر هم مشارکت او به گلزنی ختم نمی شد، لا اقل دروازه رقبا را با خطراتی جدی مواجه می کرد. شریفی که حتی به اردوهای تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شد، بازیکنی نشان می داد که نان خلاقیت ذهنی و هوش قابل توجه اش را می خورد و با صرف انرژی به حد نیاز همیشه در مسیر حرکت های تهاجمی تیم یک جای عاقلانه را برای خود ترسیم و همان جا موقعیت سازی و کارها را کامل می کرد و استفاده درست و وسیع سپاهان از همین توانایی ها بود که هم شریفی را در فوتبال کشور متبلور کرد و هم به طلایی های اصفهان یاری رساند که در اوایل و اواسط دهه 1390 همچنان در میان قطب های فوتبال کشور بمانند و صاحب جام ها و افتخارات شوند.
 
فرجام اکثر فوتبالیست های سرباز
با این حال انتقال شریفی به تراکتورسازی که در ارتباط با خدمت سربازی وی و به سبب نظامی برشمرده شدن تیم تبریزی در آن زمان صورت گرفت (تراکتور اخیراً بر پایه سرمایه های زنوزی و سایرین به یک باشگاه خصوصی تبدیل شده است) از رنگ و نما و آمادگی های وی کاست و او کمتر به بازی گرفته شد و نه استمرار گذشته را در کارش بروز داد و نه همان شریفی فرصت شناس تیم سپاهان جلوه کرد. این البته نه سرنوشتی مختص وی بلکه فرجام اکثر مهره هایی بوده که برای گذراندن خدمت سربازی شان به تیم های نظامی گسیل شده اند و چنان دورانی را با دل و دماغ اندکی پشت سر گذاشته و بیشتر رفع مسوولیت کرده اند تا تلاش مجدانه و عظیم و اولویت شان پر کردن این دوران و سپس بازگشت به تیم قبلی و یا پایگاه بعدی مورد نظرشان بوده تا در چنان جایی درخشش خود را از سر بگیرند.
 
سودای بازگشت
شریفی لا اقل این دلخوشی را داشت که در مقاطعی از سال های 1394 تا 96 برای سرخ های تبریزی به میدان آید و 37 بازی به صورت نفر ثابت یا ذخیره برای این تیم انجام بدهد و 4 گل نیز به ثمر برساند اما این حضورها هرگز با 62 بازی اغلب ثابت و 33 گلی که شریفی طی عضویت شش ساله اش در سپاهان به نمایش نهاده بود، برابری نکرد و با این که تراکتور بسیار کوشید او را پس از پایان خدمتش هم حفظ کند اما سودای بازگشت شریفی به اصفهان و در نهایت پرسپولیسی شدنش در تابستان امسال بر انگیزه های تراکتورسازی چربش یافت.
 
این پایان قصه نیست
هرچقدر هم که سال های تراکتوری شریفی را کم ثمر بینگاریم، هیچ راه و دلیلی وجود ندارد که دوران پرسپولیسی شدن وی را که تازه آغاز شده و پای او را به اردوی جاری این تیم در قطر هم باز کرده و در بازگشت به تهران او را به آرامی به سوی صحنه لیگ باز خواهد گرداند، عصری مشابه بینگاریم و به این نتیجه برسیم که فرجام او در پرسپولیس ناروشن تر از سپاهان و یا حداکثر چیزی در سطح روزهای تراکتورسازی وی خواهد بود. شریفی بعد از این همه کش و قوس و رفت و آمد تازه 26 سال سن دارد و لا اقل اصفهانی ها فراموش نکرده اند که قبل از سپاهانی شدن فوتبال اولیه اش را در آکادمی ذوب آهن شروع کرده بود. شریفی بعداً به سپاهان نوین پیوست که به گونه ای تیم دوم و زیرمجموعه سپاهان تلقی می شد و پس از کارآزموده شدن در این تیم عصای دست زلاتکو کرانچار در روزهای خوش این مربی کروات در جمع طلایی های اصفهان شد و دیری نپایید که در تیم های ملی جوانان و امید ایران به روی وی گشوده شد و در نهایت کارلوس کی روش او را به اردوی ملی بزرگسالان هم برد و این پیش از جام جهانی 2014 بود و شریفی نخستین بازی ملی اش را هم اردیبهشت 1393 مقابل بلاروس تجربه کرد و با این که از سه دیدار ملی فراتر نرفت اما لا اقل طعم ناب پوشیدن پیراهن ملی را نیز چشید.
 
نه بی تجربه، نه کم اشتیاق
اینک در فاصله اندکی تا بازگشایی لیگ هجدهم و در فاصله 65 روز تا شروع سال 1398 شریفی نه آن جوان کم تجربه ای است که نخستین بازی اش را برای تیم بزرگسالان سپاهان در مرداد 1392 انجام داد و نه بازیکن کم اشتیاقی که گاه در دیدارهای تراکتورسازی به جای گشودن گره ها بر ابهام های بازی تیمش می افزود و نتوانست تراکتوری ها را در مصمم ترین دوران فوتبالی شان نیز به قهرمانی لیگ برتر رهنمون کند. در عوض او مرد جوان ولی پخته ای است که می تواند به عنوان فرد رابط خطوط میانی و حمله پرسپولیس کار علیپور و زوج وی در خط حمله را کامل کند و یا به آنها پاس گل بدهد و یا فضا را برای گلزنی خودش مهیا کند و همه اینها وابسته به نوع استفاده برانکو ایوانکوویچ از توانمندی های وی است.

بله، برای مهاجمی که هنوز حرف های زیادی برای گفتن در فوتبال ما دارد، عصر تازه ای آغاز شده است، عصری که شاید از حدود و ثغور بهترین روزهای سپاهانی او هم فراتر برود.