شماره 9 و فرصت چهارماهه برای قهرمان شدن

چهارماه زمان خوبی برای مهدی طارمی است برای فکر کردن به تعهد و تمرکزی که برای تبدیل شدن به ستاره ای ماندگار به آن نیاز دارد.

پرده اول: روزی روزگاری مهدی طارمی
نوشتن از مهدی طارمی به دشواری نوشتن غزلی عاشقانه و تلخ است. یک لاواستوری با پایانی تراژیک. باید فیلم را عقب کشید تا جایی در میانه های سال 93، آنجایی که حمید درخشان تیمش را بدون مهاجم به میدان دربی فرستاده بود. استقلال یک بر صفر با گل شهباززاده جلو افتاد و چاره ای نبود جز اضافه شدن مهاجم به ترکیب... عباس زاده مغضوب کادرفنی بود و الا شاید هرگز آن روز ، تولدی رخ نمی داد. چاره ای نبود؛ اما طارمی به زمین آمد و داستان تازه ای را رقم زد؛ پرسپولیس دربی را برد، او گل نزد اما آنقدر عالی بود که تبدیل به مهاجم اول تیمش شود و شماره 9 را روی آن پیراهن نازک شماره 17 به تن کند. قبل از آن اما او برای تبدیل شدن به ستاره محبوب میلیون ها ایرانی دست به کار شد، 7 گل برای پرسپولیس در لیگ و البته یک گل جذاب و به یادماندنی به الهلال عربستان در لیگ قهرمانان کار را برای ستاره تمام کرد. او انگار همه چیز داشت. برای تیمی که سال ها بود در به در دنبال ستاره ای بزرگ می گشت. در میان اعداد مقدس پرسپولیسی ها 7،8،17،16،5،6،10 جای خالی یک عدد احساس می شد و آن شماره 9 بود که ستاره تازه متولد شده آن را به تن کرد. او در اولین قدم هایش به عنوان ستاره 16 گل در لیگ برتر و 2 گل در جام حذفی زد و این کافی بود برای تبدیل شدن به محبوب ترین مرد تیمی که هوادارانش همیشه دلبسته آقای گل هایشان بوده اند.

پرده اول داستان زندگی طارمی مملو از اتفاقات شیرین و دلچسب است. پر از داستانک هایی که در کنار هم ماجرای تبدیل به یک جوان با استعداد را به ستاره ای بی بدیل می سازند؛ اما نقطه اوج این داستان هرگز آنقدرها شیرین نیست. پایانی تراژیک است با غرامتی مضاعف!

برای لذت بردن از تلولو درخشش این ستاره باید بارها فیلم را عقب کشید تا قبل از لیگ شانزدهم؛ چرا که داستان طارمی از آن به بعد وارد مسیری تازه شد، جاده ای که نامش بزرگراه زوال قهرمان به دست خویشتن است. در این راه بسیاری از استعدادهای بزرگ پایانی تلخ را برای خود رقم زده اند و خود ویرانگری افراطی قهرمانان داستان تازه ای نیست.

پرده دوم: انتخاب سوفی
پرسپولیس بعد از سال ها رخوت انگار از خواب بیدار شده است. نایب قهرمانی با تفاضل گل و بازی های زیبا همه را برای رقم زدن فصلی استثنایی آماده کرده بود؛ اما آنچه این حس و حال شیرین را تلخ کرد مهدی طارمی بود. ستاره ای که قرار بود در فصل جدید تیمش را به رویاهای قدیمی برساند در تمرینات و اردوی تیم حاضر نشد و یک صبح انتشار عکس های او در تمرین ریزه اسپور همه را در شوک فرو برد. لبخند معنادار مرد ترک در کنار طارمی که خامی از چهره اش می بارید آنقدر برای پرسپولیسی ها گران بود که فراموش کردند ستاره را خیلی زود آغاز کردند.

طارمی مثل هر قهرمانی باید یک راه را انتخاب می کرد، چرا که زندگی قهرمان چیزی جز انتخاب هایش نیست. تصمیم حضور در ترکیه هیچکس را خوشحال نکرد، چرا که انرژی موجود در این تصمیم آنقدر منفی بود که از لا به لای پیکسل های عکس ها و فیلم های طارمی که در کنار رضاییان و در حالی که لباس ریزه اسپور به تنش زار می زد، بیرون می زد.

طارمی به ایران بازگشت و همه فکر کردند که ستاره از مهلکه خودخواسته بیرون پریده است؛ اما از همان زمان هم معلوم بود که نتیجه این اشتباه تاوان سنگینی خواهد داشت.

پرده سوم: اثر پروانه ای
خودویرانگری یکی از مختصات ستاره هایی است که علیه خود به عصیان بر می خیزند. هرچند در دنیای کلاسیک، قهرمان با آگاهی دست به این کار می زند؛ اما در داستان مدرن مجاز است که قهرمان از روی ناآگاهی نیز به جنگ با خودش برخیزد. طارمی ستاره ای است که انگار نیروی خودویرانگری قدرتمندی درونش دارد. او در بهترین روزهای زندگی اش عجیب ترین تصمیمات را گرفت تا بزرگترین دشمن خودش لقب بگیرد. او فصل گذشته 18 گل در لیگ برتر و 6 گل در لیگ قهرمانان آسیا به ثمر رساند و نقش مهمی در رسیدن تیمش به جمع چهار تیم ایفا کرد. او در سه بازی حساس تیم ملی 4 گل زد. رویایی تر از این نمی شود، چرا که در میان آن همه جوان مستعد که در تیم های اروپایی بازی می کنند او مهره اصلی کی روش و ستاره اول فوتبال ایران بود. توپ و کفش طلا را هم برد و همه چیز مهیای رسیدن به عنوان بهترین بازیکن سال آسیا بود که سونامی که خودش آغاز کرد، آمد و او را برد.

پرده سوم زندگی فوتبالی طارمی حکایت «اثر پروانه ای» است. اینکه یک بال زدن یک پروانه در آمریکا می تواند یک سونامی در شرق آسیا را رقم بزند. اشتباه در دو فصل قبل که ساده به نظر می رسید حالا پایه های یک باشگاه را لرزانده است و آن چه ترسناک به نظر می رسد این است که اشتباهاتی که طارمی در این مدت انجام داده آیا بازهم تبدیل به سونامی خواهد شد؟

داستان طارمی قسمت دوم؛ بازگشت قهرمان
طارمی در صورتی می تواند نقش یک قهرمان را ایفا کند که بازگشتی قهرمانانه داشته باشد. او در این مدت نشان داد که آنقدرها که باید برای توانایی هایش ارزش قائل نیست. تلاش برای رفتن به تیم های درجه دو و سه اروپایی تنها بخشی از واقعیت ذهنی او را بر ملا می کند. او تمام ویژگی های یک ستاره و یک قهرمان ورزشی را دارد. از چهره و استیل تا توانایی و استعداد فنی همه و همه دست به دست داده اند تا از او ستاره ای ماندگار بسازند؛ اما در این راه یک مانع خیلی بزرگ وجود دارد و آن کسی نیست جز خود مهدی طارمی.

طارمی بار دیگر در مسیر یک انتخاب قرار گرفته است. او می تواند با تلاش و پشتکار زیاد و رفع نقاط ضعف فنی و شخصیتی اش با قدرت تمام به فوتبال بازگردد و یا اینکه در ادامه همین مسیری که امروز هست، گام بردارد. او باید تعهد و تمرکز را به خصوصیات و ویژگیهایش اضافه کند، فقط و فقط تمرین و تنها برای رشد در فوتبالش هزینه کند. او می تواند مشاور و اطرافیان بهتری داشته باشد که مسیری را به وجود بیاورند که در آن به جز فوتبال و موفقیت چیزی نباشد.