شما که به خاطر «من وتو» غیرتی می شوید

«حمید استیلی ممنوع التصویر شد»؛ رسانه ها دیروز این خبر را روی خروجی شان گذاشتند و به حذف نام استیلی از جشن نام آوران منطقه 16 شهرداری تهران اشاره کردند. گویا این جشن به طور زنده از تلویزیون پخش می شده و به همین دلیل شهرداری با توصیه سیما، استیلی را از لیست میهمانان کنار گذاشته تا مشکلی برای پخش تلویزیونی وجود نداشته باشد. البته که سلیقه محوری، ایجاد محدودیت های بیخودی و اعمال ممنوع التصویری به بهانه های مختلف از جمله عادات تلویزیون دولتی ایران است و نباید از تکرار این اتفاق متعجب شد. با این حال در مورد شخص استیلی گفته می شود مصاحبه اش با شبکه ماهواره ای «من وتو» موجب اتخاذ این تصمیم شده است. استیلی پیش از آغاز یکی از مسابقات ایران در جام جهانی با خبرنگار این شبکه مواجه شد و به یکی، دو سوال او جواب داد؛ حالا همین مساله باعث شده بچه نازی آباد را از حضور در جمع هم محله ای هایش محروم کنند و لابد دنبال بخشیدن صندلی او به یک چهره ارزشی باشند!

در درجه اول کاش حساسیتی که تلویزیون ایران با این حجم عجیب از بودجه و فعالیت چندین هزار کارمند به شبکه جمع وجور من وتو دارد، شامل رقابت برای بهبود کیفیت و برنامه سازی هم می شد. آنچه بیننده در حال حاضر می بیند این است که اهالی تلویزیون ایران همیشه خدا مشغول مکیدن سماق هستند و منتظرند ببینند این شبکه ماهواره ای چه ایده جدیدی رو می کند، پس از آن است که ناگهان با انبوهی از برنامه های کپی کاری شده در تلویزیون داخلی مواجه می شویم. مثلا بعد از تولید برنامه «تونل زمان» در من وتو بود که تلویزیون ایران چندین برنامه تقلیدی از روی آن تهیه و پخش کرد. یا در نمونه ای دیگر، آن طرف آبی ها گناه کردند و برنامه «استیج» را بر اساس یارگیری مربیان از بین استعدادهای خوانندگی ساختند، بعد تلویزیون ایران انواع و اقسام برنامه ها را از روی این ایده ساخت. الان شما به طور رندوم هر لحظه شبانه روز که تلویزیون را روشن کنید، حداقل یک شبکه در حال پخش برنامه ای با الگوی استیج است و ا استعدادهای خوانندگی، کمدی ایستاده، آشپزی، مهارت های فردی و حتی کودکان و نوجوانان را به صف کرده تا آقایان و خانم های مربی از بین آنها یارکشی کنند و به رقابت بپردازند! باز خدا پدر من وتو را بیامرزد که کار یاد صداوسیما می دهد، وگرنه به جای همین تولیدات کپی شده هم باید تماشاچی میزگردهای کسالت بار و بی ثمر یا پخش هزارباره سریال های قدیمی می بودیم. با این اوصاف کاش آقایان در صداوسیما از این جهت غیرتی می شدند که یک تلویزیون فکسنی با کمتر از صد نفر کارمند و هشت ساعت برنامه چراغ راه آنها شده، نه زمانی که یک ستاره قدیمی فوتبال ایران رسم ادب را به جا می آورد و جواب سوال هموطنش را در غربت می دهد.

از این که بگذریم، برخورد حذفی و دردناک با حمید استیلی چند ماه پس از آن صورت می گیرد که یک سخنران جوان و شهرت طلب با ادبیاتی زننده به مهدی مهدوی کیا یورش برد و احساسات بسیاری از مردم ایران را جریحه دار کرد. اگر گناه استیلی این است که با من وتو حرف زده، مهدوی کیا به اتهام دو خط اظهارنظر ساده و شخصی در مورد مملکتش و البته تبلیغ دوغ(!) مورد اهانت قرار گرفت. این سرنوشت دو ستاره محجوب تیم ملی ایران است که بیست سال پیش گل های پیروزی تیم ملی برابر آمریکا را به ثمر رساندند و یک کشور را ازفرط شادی دیوانه کردند. حالا تاریخ مصرف آنها به جرم ناهمخوانی گوشه ای از عقاید و سلایق شان با بخشی از صاحبان قدرت تمام شده؛ منتظریم ببینیم زمان له کردن امثال بیرانوند و وحید امیری و امید ابراهیمی کی فرا می رسد. فعلا مراسم های تجلیل را بگیرید و کوچه و خیابان به نام شان کنید، اما در اولین فرصت که حرفی خلاف باورهای شما بزنند، در لیست مغضوبان قرار می گیرند و حساب شان با کرام الکاتبین خواهد بود.