شورش ایوانکوویچ علیه برانکو

سرمربی کروات سرخپوشان در انقلابی ترین تصمیم خود با خروج سه ستاره از ترکیب تیمش برابر الاهلی، سه بازیکن تاثیرگذار را روانه میدان کرد.

برانکو ایوانکوویچ در دیدار رفت مرحله یک چهارم لیگ قهرمانان آسیا اتفاقی جالب توجه را رقم زد که با گذشت 48 ساعت از این دیدار همچنان بحث روز کارشناسان در خصوص تغییرات تاکتیکی اوست و مورد توجه است.

سرمربی سرخپوشان در آن دیدار برای دومین بار در این فصل به سیستم 1-3-2-4 اعتماد کرد و حاصل آن کسب پیروزی مقابل تراکتورسازی و اکنون تساوی ارزشمند مقابل الاهلی عربستان است. برانکو با خصوصیات اخلاقی و فنی قابل پیش بینی یکباره شیوه جدیدی را به کار برده که اهالی فوتبال با آن بیگانه هستند و تا پیش از این کمتر از او مشاهده کرده بودند. عصیان بزرگ برانکو برابر ستاره هایی که خودش پرورده و اکنون با کوچکترین غفلتی از سوی آنها با خشم او همراه می شوند.

برانکو در فصل گذشته با توجه به شرایط این تیم خصوصا روی نیمکت، چشم به خیلی از اتفاقات بست و اگرچه توانست به خواسته هایش بابت قهرمانی در لیگ برتر و صعود به جمع هشت تیم دست یابد، اما همواره گلایه خود را نسبت به آن علنی کرد. او مجبور بود فصل گذشته را با 13 بازیکن خاتمه دهد و همین مساله عاملی شد تا در ابتدای فصل و نقل و انتقالات بیش از هرچیزی به دنبال تقویت نیمکت خود باشد. جایی که با اضافه شدن شایان مصلح، گادوین منشا، سیامک نعمتی، بشار رسن و شجاع خلیل زاده او به بهترین شکل ممکن قادر به تغییر تاکتیکی و پست به پست بازیکنانش است تا اکنون زنگ خطر برای ستاره های دست پرورده اش به صدا در بیاید.

برانکو ایوانکوویچ با روحیه سازگار نسبت به روزهای گذشته اش در تیم ملی و حتی پرسپولیس تغییر زیادی داشته است و این را به خوبی در تصمیماتی که اتخاذ می کند هم می توان مشاهده کرد. مهمترین مساله در این راه اعتماد به نفس بالای او بعد از کسب نتایج مناسب به همراه این تیم و اطمینان خاطر از همراهی هواداران است. جایی که او حتی بعد از جنجالی ترین تصمیم سال مبنی بر کنار گذاشتن رامین رضاییان با کمپین حمایتی هواداران همراه شد. این مساله در فصل جدید با توجه به نیمکت باکیفیت برای او با تصمیمات بزرگتری نیز همراه است. سرمربی کروات سرخپوشان اکنون 18 بازیکن باکیفیت و استاندارد مشابه در اختیار دارد تا این فرصت را داشته باشد تا انقلاب خود را بدون هیچ تلفاتی به پایان برساند. مهمترین انقلاب او را در دیدار برابر الاهلی عربستان شاهد بودیم؛ جایی که جسارت خروج سه ستاره غیرقابل عبور تیمش را یافت تا با جایگزینی مناسب عنصر تلاش برای عبور از شکست را به تیمش تزریق کرده و آن را به نتیجه امیدوارکننده برای دیدار برگشت تبدیل کند.

سرمربی باتجربه سرخپوشان البته در فصل گذشته نیز بابت عملکرد کیفی دور از انتظار و سقوط برخی چهره های تیمش ناراضی بود اما عاملی که بتواند مقابل آنها بایستد را در اختیار نداشت تا کجدار و مریز به راهش ادامه دهد و نتواند تصمیماتی قاطع برابر آن بگیرد. برانکو البته نشان داد در صورت در اختیار داشتن نیروی برابر به سادگی از چهره های تیمش هم عبور خواهد کرد و موفقیت تیمی را به هر چیزی ترجیح می دهد و کنار گذاشتن رامین رضاییان با توجه به سیر صعودی صادق محرمی بزرگترین گواه این مساله است.

پرسپولیس این روزها با توجه به ثبات بزرگ مربیگری بی سابقه در این تیم توانسته خواسته های خود را به خوبی توسط مربی اش اجرایی کند و ذهنیت بازیکنان نیز بر این اساس شکل گرفته است تا بازیکنان در یک شکل و کیفیت برای تمام دقایق بازی مهیا باشند و بتوان روی تغییر نتیجه با توجه به عملکردشان حساب باز کرد.

زنگ خطر امیدوار کننده در پرسپولیس اکنون همین نیمکتی است که لیستی 18 نفره را در خود جا داده و دیگر هیچ بازیکنی نمی تواند خود را در ترکیب اصلی تصور کرده و جایگزینی نیروهای ثابت و ذخیره در آن بستگی به رفتار اجتماعی و کیفیت فنی و آمادگی آنها دارد. مساله ای که بزرگترین رقابت را نه در مسابقات که در تمرینات این تیم شکل داده است.