شکاری؛ استعدادی که نمی خواهد فراموش شود

13 آبان 94. ورزشگاه فولادشهر؛ پرسپولیس در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی میهمان ذوب آهن است. شاگردان برانکو که از نیمه اول ده نفره شده اند، بازی را به 120 دقیقه کشانده اند. یحیی گل محمدی در نیمه دوم مرتضی تبریزی و محمدرضا حسینی را به تیم اضافه می کند تا به همراه کاوه رضایی، احسان پهلوان و مهدی رجب زاده، وزن هجومی ذوب بیشتر و بیشتر شود اما این تعویض ها هم کافی نیست. در وقت های اضافه، یحیی سومین تعویض تیمش را انجام می دهد؛ رضا شکاری. نوجوان 17 ساله لاغر اندامی که جانشین دانیال اسماعیلی فر می شود و همزمان با ورود او، ذوب آهن به گل اول می رسد. پنج دقیقه بعد، شکاری گمنام توپ را از رضا نورمحمدی می رباید و با یک ضربه پای چپ کار پرسپولیس را در جام حذفی تمام می کند.

از همان روز است که نام رضا شکاری در فوتبال ایران شنیده می شود. گل او به پرسپولیس، در روزی به ثمر رسید که در تقویم «روز دانش آموز» نامگذاری شده و همزمانی گل شکاری که آن روزها بچه محصل بود با سالروز تقویم، دستمایه شوخی هواداران استقلال می شود. آنها می گفتند اگر مدرسه زودتر تعطیل می شد و شکاری به موقع به استادیوم می رسید، کار صعود ذوب آهن به 120 دقیقه نمی کشید.

اما آنهایی که فوتبال را جدی تر دنبال می کردند، در همان روزها هم می دانستند ذوب آهن چه استعداد بزرگی را در صندوقچه دارد. رضا شکاری در همه رده های سنی پایه برای تیم ملی بازی کرده بود، در رده نوجوانان درخشیده بود و بعد از آن در جام جهانی جوانان با وجود حذف تیم ملی ایران، یکی از نفراتی بود که نگاه ها را جلب کرده بود. همان موقع گفته می شد او در بازار نقل و انتقالات ایران مشتریان پر و پا قرصی دارد اما شکاری که بلافاصله بعد از جام جهانی جوانان، مورد توجه باشگاه های روس قرار گرفته بود، خیلی زود به روبین کازان پیوست. رضا می خواست راهی را پیش بگیرد که سردار آزمون رفته بود اما هر چقدر سردار در روسیه موفق بود و پله پله پیشرفت کرد، رضا به همان اندازه در سرمای روسیه فراموش شد.

حاصل دو سال حضور رضا شکاری در روسیه، پنج بازی در لیگ و یک بازی در جام حذفی بوده که آن هم در اکثر بازی ها یار تعویضی بوده. نیمکت نشینی مداوم در روبین کازان، چنان روی کیفیت فنی رضا شکاری تاثیر گذاشت که فروردین ماه امسال در جریان مسابقات مقدماتی المپیک 2020، زلاتکو کرانچار از او به عنوان بازیکن اصلی استفاده نکرد و ستاره تیم ملی نوجوانان و جوانان، در تیم امید تبدیل به یک بازیکن ذخیره شد.

44 ماه از گل شکاری به پرسپولیس گذشته. او در 21 سالگی دیگر نمی تواند به لقب «پدیده» دلخوش باشد. برای اینکه پیش بینی روزنامه گاردین را محقق کند و تبدیل به یکی از 50 ستاره تاثیرگذار فوتبال جهان شود، پیش از هر چیز باید در زمین بازی کند. هیچ فوتبالیستی از روی نیمکت پیشرفت نمی کند و یک مسیر عاقلانه برای درخشش دوباره، بازگشت ولو موقت به لیگ ایران است. شکاری خود بهتر می داند که تعریف و تمجیدهایی که از او می شد، برای رضای 17 ساله توجیه داشت وگرنه در فوتبالی که مارکوس رشفورد و امباپه قبل از 20 سالگی به تیم ملی انگلیس و فرانسه می رسند، رضا شکاری 21 ساله باید کیفیتی به مراتب بالاتر از این بروز دهد.

رضا فیزیک بدنی مناسبی دارد، با هر دو پا خوب ضربه می زند و می تواند در دو پست هافبک هجومی و مهاجم سایه بازی کند. انتقال احتمالی او به پرسپولیس و بازی در لیگ ایران، می تواند بار دیگر نام رضا شکاری را سر زبان ها بیندازد.