صمیمی ترین دوست غیرفوتبالی نوروزی مطرح کرد؛ آرزوی بر باد رفته هادی!

قهرمان کشتی کشورمان می گوید: «عکس العمل ها به فوت هادی را که می بینم، متعجب می شوم و دهانم بازمی ماند.»
مسعود اسماعیل پور، نایب قهرمان کشتی جهان در تاشکند 2014 بهترین دوست غیرفوتبالی هادی نوروزی بود. وی چهار مدال طلای آسیا، دو مدال نقره و برنز جهان را در کارنامه دارد.
اسماعیل پور حس و حال حرف زدن از گذشته را ندارد اما برای چند دقیقه هم که شده از هادی و رفاقت شان حرف به میان می آورد. مسعود از شوخی های خودمانی با هادی سخن می گوید و از آرزویی که بر باد رفت و سرگروه قرمزها نتوانست به آن برسد.
اظهارات اسماعیل پور در خصوص نوروزی را در ادامه بخوانید:

* می گویند نزدیک ترین دوست کشتی گیر هادی بودی اما این روزها حرفی نمی زنی.
- (چند ثانیه ای سکوت می کند) حالا که هادی نیست و بعضی برخوردها را می بینم، یک نکته روی دلم سنگینی می کند.

* بگو.
- هادی تا زنده بود کسی نمی گفت دردت چیست. آنقدر فشار روی این بازیکن بود که خدا می داند. آن وقت حالا هر روز خیلی ها اهل مصاحبه شده اند و از خوبی های او می گویند.

* انگار خیلی دلت پر است.
- بله که پر است. عکس العمل ها به فوت هادی را که می بینم، متعجب می شوم و دهانم بازمی ماند. خطاب به آنهایی است که مثلا ورزشکارند و این روزها خصایل نیک هادی را می شمارند اما شماره او را در گوشی های شان "سیو" نداشتند. آنها که بی انصافی کردند در حق هادی، حالا همه چیز یادشان رفته است.

* با هادی از مشکلات فوتبال حرف می زدید؟
- این اواخر خیلی زیاد. من فقط دو، سه سال پیش یک مرتبه برای دیدن بازی پرسپولیس و هادی به استادیوم آزادی رفتم. آن روز تیم شان به سپاهان باخت و رفتارهای هواداران پرسپولیس خوب نبود. همان یک مرتبه که رفتم تا بازی او را از نزدیک ببینم، حالم گرفته شد و تصمیم گرفتم دیگر به استادیوم نروم. آن روز می گفتند هادی تیمت را بردار و برو. بعد که فوت کرد گفتند تیمت را بردار و بیا.

* عکس العمل هادی به این برخوردها چه بود؟
- خیلی ناراحت بود. طبیعی بود که در پاسخ به اعتراضات چیزی نگوید اما وقتی کاپیتان باشی و شعارها عذابت دهند، چه می توانی بگویی؟ حرف هایی که من زدم و می زنم حرف هایی است که خود هادی به من می زد. دلش گرفته بود و نمی توانست کاری بکند.

* سعی نکردی که از این حال و هوا بیرونش بیاوری ؟
- نمی شد. همیشه می گفت وقتی آمدی وسط باید تا آخرش باشی. هادی باغیرت بود و همه مشکلات را توی خودش می ریخت.

* پیگیر مسابقات تو بود؟
- خیلی زیاد. بعد از اینکه طلای بازی های آسیایی اینچئون را گرفتم، آمد فرودگاه استقبال. حتی وقتی در فینال جهانی سال قبل به حریف آذربایجانی در تاشکند باختم ناراحت بود و می گفت "در تایمی که باختی اشتباه داشتی" و حرفش کاملا فنی بود.

* به هادی نمی گفتی چرا کشتی را ادامه نداد؟
- نه، برعکس هادی به من می گفت کشتی را کنار بگذار.

* چرا؟
- هادی همیشه از وزن کم کردن بدش می آمد. به شوخی می گفت بیا فوتبال تا دیگر وزن کم نکنی. می گفت در کشتی مانده ای که چه بشود؟ (مسعود دوباره برای چند ثانیه سکوت می کند).

* پس شرایط طوری نبود که از او بخواهی به کشتی بازگردد؟
- نه اصلا. خود هادی برای اینکه وزن کم نکند از کشتی فراری بود و سراغ فوتبال رفت.

* هادی از آرزوهایش با تو حرف نمی زد؟
- من خیلی اخبار فوتبال را دنبال نمی کنم. فقط همیشه می گفت در پرسپولیس یک کار ناتمام دارد و آن بالا بردن یک جام است.

* هادی جام حذفی را با پرسپولیس گرفته اما هرگز قهرمان لیگ برتر نشد.
- نمی دانم. شاید منظورش همین بود. اما آنقدر این سال ها اوضاع پرسپولیس خراب بوده و هست که بعید به نظر می رسد در نبود هادی هم این اتفاق بیفتد.

* دوست صمیمی ات تا روز آخر زندگی اش هم نتوانست حق و حقوقش را به طور کامل از پرسپولیس بگیرد.
- اینکه تمام حق و حقوقش را بدهند، کمترین کاری است که باید انجام شود. اما شنیدم پیراهن شماره 24 پرسپولیس به خاطر او بایگانی می شود و این قشنگ است.

* برنامه ای برای زنده نگه داشتن یاد بهترین دوست فوتبالی ات نداری؟
- ذهنم مشغول این قضیه است. تلاش می کنم به خانواده اش بگویم هادی همیشه هست.

* شاید کسب یک طلای خوشرنگ و تقدیم آن به هادی در راه رسیدن به این هدف کمکت کند.
- بگذارید زمان بگذرد تا من هم تلاش کنم کارم را انجام دهم.