عامل ناکامی بیرانوند چه کسی بوده؟

در مورد این که چرا علیرضا بیرانوند به حق مسلم خویش که کاندیدا شدن برای عنوان مرد سال فوتبال آسیا و حتی کسب این عنوان است، نرسیده اظهارنظرهای فراوانی شده است اما تمیز دادن سره از ناسره در این ماجرا آن قدرها هم فرآیند سخت و پیچیده ای نیست.

اگر اظهانظر چند مقام و خبرنگار عرب طی روزهای اخیر مبنی بر این که یکی از شروط جدی ای اف سی برای کسب این عنوان وجود عوامل «فوتبال پاک» پیرامون کاندیداها است صحت داشته باشد، حذف نام سنگربان شاخص پرسپولیس و تیم ملی نباید اسباب تعجب شود. نه این که خود او در سال جاری تخلفی کرده باشد اما افشای ماجراهای مهدی طارمی و تبعات آن زمانی روی داد که اینک مبنای نگرش و انتخاب ای اف سی برای سال رو به پایان 2018 قرار گرفته است. وقتی تیم باشگاهی بیرانوند گرفتار ماجرای خلف وعده طارمی با طرف ترکیه ای خود و سپس محرومیت از خرید نفرات تازه توسط فیفا به مدت یک سال می شود، نمی توان کاندیدایی فردی از چنان تیمی را در جمع بهترین ها بدون خدشه تصور کرد و حتی اگر بیرانوند از سه کاندیدای اعلام شده برتر بوده باشد (که اینچنین نیز هست) کدهای اخلاقی مورد بحث راه او را برای نامزدی می بندد و در این صورت کاری خلاف عرف و ناقض عدالت روی نداده بخصوص که فوتبال یک بازی گروهی است و از تک انسان ها شکل نمی گیرد و این گروه ها و دسته ها هستند که با اتحاد و حرکات و برنامه های جمعی به مقصود می رسند و یا برعکس به سبب ضعف در تدوین این امور تن به ناکامی می دهند.

دلیل دیگری که برای ناکامی و به واقع حذف سنگربان اسبق نفت تهران در انتخابات امسال ای اف سی بیان شده، ضعف فدراسیون فوتبال در لابی ها و کمپین هایی است که سال ها است هیچ انتخابی از این دست از وجود یا عدم وجود آن بی تأثیر نمانده است.

پیروان این فرضیه می گویند حتی وقتی شیخ سلمان با پای خود به ایران می آید تا ناظر فینال لیگ قهرمانان آسیا باشد، ما از همنشینی های مذکور در حد کمال و در کانال و جهتی سود نمی گیریم که وقتی بحث انتخاب های سالانه پیش می آید، عوامل زیردست رییس بحرینی ای اف سی اگر هوای ما را ندارند، لا اقل بر خلاف ما نیز اقدام نکنند. این همان عامل ضعف در امور راهبردی و لغزش در کارهای لجستیکی ورزش و البته چوب خوردن بابت سستی در روابط بین الملل است.

انتخاب های ای اف سی در مناقشه دیرپای فوتبال ما با عربستان به وضوح نشان داده که این نهاد با ما سر سازگاری ندارد و به دلایل مشخص و قابل فهم طرف سعودی را ارجح می دارد و با این که در حرف و کلام از تلاش برای تغییر اوضاع جاری می گوید اما عزمی در این زمینه وجود ندارد.

آنچه این عزم را به وجود می آورد، تقویت تشکیلات فوتبال ما و قوی تر عمل کردن مکانیسم هایی است که ما تاکنون در امور بین الملل فوتبال برای خود تعریف و ترسیم کرده ایم. اینگونه امور شاید باعث انتخاب بیرانوند به عنوان کاندیدای عنوان مرد سال آسیا و پیروزی وی در گزینش نهایی نشود اما ما را بر اثر لابی های مؤثر و اتخاذ موضع های عقلایی بیش از پیش در مسیر کسب اهدافی قرار می دهد که در سلسله روابط بین الملل و داد و ستدهای عمده ورزشی به آنها نیاز مبرم وجود دارد.

«فدراسیون مهدی تاج» در سال های اخیر بسیار کوشیده است با طرف های عربی خود به نقطه واحدی برسد که نیل به آن مانع تضییع حق ما در سطح آسیا شود اما توفیق بزرگی در این زمینه نداشته است و ایراد بزرگ قضیه در این است که ضعف و کاستی در این زمینه فقط حذف بیرانوند و بیرانوندها را در بر ندارد بلکه کل ریشه فوتبال ما را در سلسله ارتباط هایی که ما سهم اندکی در آن داریم سست تر و محوشدنی تر از همیشه خواهد کرد.