فرار تلويزيون از افشاگری: از حق پخش تا حق السكوت!

 علي كريمي اين هفته دست به افشاگري هاي مهمي در مورد قراردادهاي خاص فدراسيون فوتبال براي تبليغات محيطي ديدارهاي ليگ برتر زد تا بيشتر از گذشته مشخص شود كه چرا مديران اين نهاد با «حقوق نگرفتن» از فدراسيون هيچ مشكلي ندارند.

پيشنهاد جادوگر براي مناظره مستقيم با مهدي تاج و ساير مديران ارشد فدراسيون فوتبال هنوز سر جايش بود اما ظاهرا آن ها برای فرار از مناظره، مشغول رایزنی با رده های بالای رسانه ملی بودند. تلویزیون اولین رسانه ای بود که اعتراض علی کریمی به فساد در فوتبال را پوشش داد اما هدف مصاحبه برنامه «لیگ1» با جادوگر، ابدا چنین چیزی نبود و رسانه ملی دیگر حاضر به تعقیب ابعاد این ماجرا نشد. تردیدی وجود ندارد که چنین مناظره ای، یکی از پربیننده ترین برنامه های تلویزیون خواهد شد اما چرا همه برنامه های ورزشی از پوشش این ماجرای مهم طفره می روند؟

کریمی روی قدرت مانور شبکه های اجتماعی حساب باز کرده و تا همین جا بازخوردهای فوق العاده ای گرفته است. به نظر می رسد چشم های بسته تلویزیون جلوی انتشار افشاگری های مدنظر او را نمی گیرند اما ضربه بزرگ دیگری برای اعتبار این رسانه هستند.

در برنامه های صداوسیما بارها از فساد در فوتبال انتقاد شده اما سوال بزرگ اینجاست که چرا هر وقت پای برخورد جدی با پدیده فساد در فوتبال به میان آمده، تلویزیون از برخورد موشکافانه شانه خالی کرده است؟ آیا روبرو شدن با «دارودسته ها» در فوتبال، منافع تلویزیونی ها را به خطر می اندازد؟ آیا اساسا پرداختن به چنین موضوعی، عواقب خاصی برای رسانه ملی خواهد داشت؟ آیا افسانه حق پخش تلویزیونی، نتیجه حق السکوت دادن مدیران فوتبال به تلویزیون است؟

در هر نقطه ای از کره زمین، افشاگری هایی شبیه به آن چه جادوگر انجام داد، به یک جنجال رسانه ای و چند استعفا ختم می شد اما ظاهرا فوتبالی ها نیز مثل همه مدیران دیگر کشور، مصونیت قضایی دریافت کرده اند!