قهرمانی پرسپولیس در‎ آسیا؛ رویای در دسترس

بیژن ذوالفقارنسب که در ایام جوانی دو فصل در قلب دفاعی پرسپولیس بازی کرد، معتقد است ترکیب فعلی این تیم بسیار خوب است اما قهرمان آسیا نمی شود و این نه فقط بر اساس توان ذاتی و میزان کارآیی اش بلکه بر اساس ظرفیت کلی فوتبال ما است که کسب عنوان نخست در لیگ قهرمانان آسیا را در حال حاضر و با ادوات کنونی اش بر نمی تابد. اینکه سقف پرواز فعلی پرسپولیس به چه حد و حدودی می رسد، محل مناقشه و تردید است.

از یک سو بحث کمبود تجربه پرسپولیس در این سطح – حضور در جمع 8 تیم مرحله نهایی- به میان می آید که طبعا به حد کفایت نمی رسد و سرخ ها از اواخر دهه 1990 به بعد هرگز به نیمه نهایی جام باشگاه های آسیا نرسیده اند و با این فرآیند نا آشنا هستند. در نقطه مقابل این بحث و سوال وجود دارد که سه تیم دیگر حاضر در جمع 4 تیم نهایی غرب آسیا تا چه حد خوبند و اگر بهتر از پرسپولیس هستند، درصد و میزان آن به چه حد و اندازه ای می رسد.

آنها تسخیرناپذیر نیستند
در پاسخ باید گفت الهلال عربستان که کارکشته ترین تیم باقی مانده در رقابت های امسال غرب آسیا و رکورددار فتح این پیکارها است، در مرحله گروهی دو بار روبه روی پرسپولیس صف آرایی کرد و در هیچ یک از آن دو دیدار برنده نشد و به تساوی تن داد و در بازی اول در شرایطی یک بر یک کرد که تا دقیقه 82 با نتیجه یک بر صفر بازنده بود.  الاهلی اگر ضعیف تر از الهلال نباشد قوی تر هم نیست و هر چند عنوان دومین تیم برتر فعلی عربستان سزاوار اوست اما شکل و فرم بازی اش هیچ رجحان آشکاری بر قرمزهای تهرانی ندارد و حتی «خارجی»های آن نیز مهره های ارشد و سرنوشت ساز این تیم به حساب نمی آیند و یادمان باشد که حریف مستقیم و بعدی پرسپولیس در یک چهارم نهایی لیگ امسال آسیا همین تیم (الاهلی) است.

از العین نترسیم
می رسیم به العین امارات که هر چند برادران عبدالرحمان را دارد که یکی شان (عمر) مرد سال فوتبال آسیا شده است و در مرحله گروهی ذوب آهن را در اصفهان 3 بر صفر شکست داد و سپس در خانه 6 گل هم به استقلال تهران در مرحله یک هشتم نهایی زد اما بازی اش نه شاداب تر از پرسپولیس و نه پرتنوع تر از آن است و اگر با یک خط دفاع حرفه ای و قوی که در استقلال وجود خارجی نداشت و در ذوب آهن نیز اثری از آن مشاهده نشد، روبه رو شود، بسیاری از قابلیت های خود که تیم های ایرانی را به هراس از خود وا داشته است از دست خواهد داد و مدافعان پرسپولیس می توانند از چنان قماشی باشند. البته این سه تیم برای فصل آینده چند خارجی با کیفیت به ترکیب شان اضافه کرده اند.

پایه های تقویت تیم
سرخ ها در فصل نقل و انتقال ها شجاع خلیج زاده را گرفته اند تا بر توان دفاعی شان بیفزایند و تمام ارکان دفاعی قبلی خود شامل حسینی، ماهینی و انصاری را هم حفظ کرده اند. درست است که کوچ رفیعی به قطر یک حفره بزرگ را در زمینه کارهای توام با خلاقیت در مرکز خط میانی پرسپولیس ایجاد کرده اما هنوز محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده و وحید امیری برای ایجاد گشایش های لازم فنی در جمع پرسپولیسی ها حاضرند و آمدن گادوین منشا نیجریه ای به این معنا است که در روزهای غیبت مهدی طارمی قرمزها بدون گلزن نخواهند ماند.

پس از 25 سال صبر
ابقای بیرانوند و کامیابی نیا دیگر اخبار خوش مرتبط با پرسپولیس است و حالا که زمان هدفگذاری های ابتدای فصل است با نگاه به حقایق فوق و توش و توان پرسپولیس و رقبایش کسب قهرمانی در آسیا اصلا یک رویای صرف و دور از حقیقت نشان نمی دهد و هر چند بسیار سخت است اما غیرممکن هم نیست.  این کاری است که اگر برانکو ایوانکوویچ و بچه هایش خوب به سوی آن دورخیز کنند، در شعاع دسترس پرسپولیس به لحاظ فنی قرار دارد و فقط قدری اقبال خوش هم می طلبد. اقبالی که شاید پس از 25 سال دور ماندن ایران از این عنوان سرانجام به سوی ما میل کند.