محاسبه سود و زیان از دو انتقال/ ترابی بهتر است یا احمدزاده؟

مرد کروات چنان شیفته بازی فرشاد احمدزاده شده بود که همه رابطه او با این بازیکن را یک رابطه پدر و پسری می دانستند. برای همین جدایی احمدزاده اینقدر غافلگیرمان کرد. نه ما، حتی خود برانکو که بازیکنان پرسپولیس می گفتند با رفتن فرشاد احمدزاده، خنده هم از لب های او رفت.

البته پروفسور دست روی دست نگذاشت و آنقدر بر جذب ستاره فصل گذشته لیگ برتر پافشاری کرد که بالاخره مدیران پرسپولیس توانستند مهدی ترابی را از چنگ سایپا دربیاورند. حالا پرسش این است که در این دو انتقال، پرسپولیس سود کرده یا زیان دیده؟ آیا ترابی می تواند جای خالی شماره 10 را در پرسپولیس پر کند؟

مهدی ترابی با زدن 10 گل، بهترین گلزن تیمش در لیگ هفدهم بود. در سمت مقابل فرشاد احمدزاده فقط ۶ گل زد که بعد از آقای گل لیگ (علی علیپور) بهترین عملکرد را در پرسپولیس داشت. در جدول پاس گل ها هم ترابی چند پله بالاتر از فرشاد قرار گرفت. فصل قبل مهدی ترابی پنج پاس گل داد در حالی که فرشاد احمدزاده سه پاس گل داده بود.

برتری شاخص ترابی نسبت به احمدزاده، ارسال پاس های کلیدی است. او به عنوان بازیکنی که بیشترین پاس کلیدی را در لیگ هفدهم داد، دو برابر بیشتر از فرشاد موقعیت خلق کرده بود. معدل پاس های کلیدی احمدزاده در هر بازی پرسپولیس به عدد یک هم نمی رسد، در صورتی که ترابی به طور متوسط 1.7 خلق موقعیت در هر مسابقه داشت و گره دفاع حریف را با پاس های طلایی اش باز می کرد. مهدی همین اختلاف را در دریبل زدن هم نسبت به فرشاد داشت. هر دو بازیکن دومین بازیکن تکنیکی تیم شان بودند؛ با این تفاوت که ترابی 1.7 دریبل در هر مسابقه ثبت کرده ولی احمدزاده فقط 0.9 دریبل.

اینطور نیست که فانتزی باز سایپایی ها فقط در کارهای هجومی نسبت به فرشاد احمدزاده بهتر بوده باشد. ترابی در هر مسابقه به طور متوسط دو برابر شماره 10 پیشین پرسپولیس از حریف توپ می گیرد و به دفاع کمک می کند. اتفاقی که محبوبیت او در چشم برانکو را بیش از پیش خواهد کرد. دلیل علاقه پروفسور به احمدزاده، مشارکت و تعهد بالای این بازیکن روی کارهای تدافعی بود که حالا جانشینی بهتر از او را پیدا کرده است.

احمدزاده فقط در دو آیتم بهتر از ترابی بود؛ دقت پاس خیلی بهتری نسبت به مهدی ترابی داشت که البته آن هم دلایلی منطقی دارد. مالکیت بالای پرسپولیس، این امکان را به بازیکنانش می دهد که برای باز کردن گره دفاعی حریف پاس های بیشتر و ساده تری بدهند. در سمت مقابل سایپا به عنوان تیمی که کمترین مالکیت توپ را در لیگ قبلی داشت، بازیکنان تهاجمی اش را مجبور می کرد که در ضدحملات فرصت زیادی برای فکر کردن و تصمیم گیری نداشته باشند.

در واقع سرعت مهم تر از دقت بود. ضمن اینکه ترابی پاس های پرریسک تری می دهد و همانطور که از مقایسه تعداد پاس کلیدی های دو بازیکن مشخص است، دو برابر فرشاد در هر مسابقه پاس منجر به موقعیت داشته. توانایی برجسته احمدزاده نسبت به ترابی، موفقیت هایش در نبردهای هوایی است. کارنامه احمدزاده پر از گل هایی با ضربه سر است. او به طور میانگین در هر مسابقه پنج برابر ترابی موفقیت در نبرد هوایی داشت.

این دو بازیکن در چهار آیتم هم تفاوت چشمگیری نداشتند. هر دو به عنوان سومین شوتزن تیم شان نزدیک به 2.5 شوت در هر بازی زدند و جزو خشن ترین بازیکنان تیم شان بودند. در کارهای دفاعی هم آنها از نظر رتبه و تعداد، شبیه بودند و هر دو، خطاگیرترین بازیکنان تیم شان.