محتاط یا تهاجمی؟ مسأله این است!

جای پای یحیی و کادرش در پرسپولیس هنوز آنقدر سفت نشده اما در همین شروع کار یک امتحان بزرگ پیش روی او قرار گرفته که قبولی یا مردودی آن می تواند تأثیر مهمی در دیدگاه هواداران، کارشناسان و رسانه ها نسبت به آینده یحیی در پرسپولیس داشته باشد.
پرسپولیس در شرایطی به استقلال رسیده که صدرنشینی مقتدرانه در این فصل، قهرمانی های سه فصل گذشته و پیروزی در دربی های اخیر تیم گل محمدی را با همه مشکلات مالی و حواشی اش به لحاظ روانی در شرایطی برتر از حریف قرار می دهد. می گویند بازی دربی بازی روح و روان است و اگر فقط همین بحث مطرح باشد شاید باید پرسپولیس را برنده این دربی بدانیم یا بگوییم حداقل اینکه بازنده نیست اما به هر حال شرایط فنی سرخ ها را برای این مسابقه نیز می توان در نظر گرفت.

از آنجایی که ترکیب پرسپولیس برای بازی امروز تقریباً روشن است و خبری از غافلگیری یا حرکتی ویژه در ارنج اولیه نخواهد بود، مهم ترین مسأله استراتژی ابتدایی گل محمدی برای ورودیه این مسابقه بزرگ است. برخی می گویند یحیی از آن دست مربیان است که عقب می نشیند و منتظر فرصت می ماند تا در بهترین زمان به حریف ضربه بزند. این رویه تقریباً در ادامه همان مسیری است که کالدرون شروعش کرده بود و شاید تداوم این راه برای یحیی کم هزینه ترین کار ممکن باشد.

برخی نیز معتقدند یحیی شیفته فوتبال تهاجمی است و تیمش را برای پیروزی به زمین می فرستد. حتی دستیار یحیی هم تأکید کرده بود آنها دنبال فوتبال تهاجمی اند و می خواهند برنده تمام بازی ها باشند اما حرف های دیروز یحیی تقریباً این ذهنیت را ایجاد کرده که او اول به فکر نباختن است. درست شبیه آنچه علی پروین و بسیاری از مربیان دیگر سرخابی پیش از این برای ورود به دربی انتخاب می کردند و به این می اندیشیدند که نباختن همواره به نبردن اولویت دارد حتی اگر به ترسو بودن محکوم شوند.

به همین خاطر با توجه به صحبت های گل محمدی در کنفرانس خبری قبل از بازی می توان حدس زد او با استراتژی شبیه بازی با تراکتورسازی وارد این مسابقه خواهد شد. یعنی عقب می نشیند تا اسیر سرعت مهاجمان حریف نشده و در موقع مناسب با ضدحملات یا حملات سریع به پیکر استقلال ضربه بزند. البته اجرای چنین نقشه ای نیازمند تمرکز، دقت و توان بالای بازیکنان در دفاع، هوش، خلاقیت و توانمندی بالای نفرات در حمله خواهد بود که به نظر می رسد پرسپولیس از هر دوی آنها برخوردار است.

پرسپولیس نقطه ضعف هایی مثل استقرار اشتباه مدافعان و عدم وظیفه شناسی آنها در ضربات ایستگاهی و حتی اوت دستی های بلند از کناره ها دارد تا جایی که اگر دروازه بان واکنش مناسبی نداشته باشد امکان دریافت گل وجود دارد. این مسأله با غیبت خلیل زاده نگران کننده تر هم خواهد شد. از سوی دیگر در روز غیبت شجاع، کندی مدافعان میانی پرسپولیس هم نکته نگران کننده دیگری است که شاید با دقت و تجربه آنها بالانس شود اما اگر خط میانی وا بدهد کار برای این زوج سخت تر هم خواهد شد.

به احتمال فراوان یحیی سعی خواهد کرد وسط زمین را به حریف ندهد و از خلاقیت هافبک های کناری اش (ترابی و امیری) استفاده کند. البته ویژگی های کمال و نوراللهی که یکی در زمان ضربات ایستگاهی خوب اضافه می شود و دیگری شوتزن است باعث می شود عدم خلاقیت آنها با این دو فاکتور پوشانده شود مگر اینکه در ادامه مسابقه بشار به زمین بیاید و خلاقیت او تکانی به میانه زمین پرسپولیس دهد.

یحیی با دو مهاجم خود ضمن استفاده بردن از کارهای ترکیبی سریع، دنبال پرس از جلو هم خواهد بود و مثل بازی با صنعت در پی موقعیت هایی است که توپگیری در یک سوم دفاعی حریف می تواند برایش به ارمغان بیاورد. استوکس هم می تواند عنصر غافلگیرکننده تیم او باشد، درست همانطور که مهدی عبدی در بازی رفت چنین نقشی ایفا کرد با این تفاوت که آن روز هیچ کس روی عبدی حساب نمی کرد اما استوکس حتی در صورت ناآمادگی می تواند نگاه ها را به خود معطوف کند.