مسلمان و منجلاب؛ یادت هست آقای ستاره؟

پدیده جالبی است این محسن مسلمان؛ با گردن کج، قیافه مظلوم و لحن سوزناک طوری وقایع دوران حضورش در پرسپولیس را وارونه جلوه می دهد که انگار برانکو مرض داشته بهترین هافبک تیمش را بیخود و بی جهت بیرون بنشاند. بگذار این جماعت، سوار بر موج حافظه ضعیف افکار عمومی جولان بدهند، اما نمی شود از تاریخ پاک کرد که استاد مسلمان در کنار فرشاد احمدزاده طراحان اعتصاب پرسپولیس در همان سال بودند. حالا ماجرای اعتراض به تعویض و مسخره کردن دستیاران و سر به سر گذاشتن با بازیکنان ساکت و مظلوم تیم به کنار.

اصلا بیایید بخشی از نطق باشکوه مسلمان در جشن قهرمانی لیگ هفدهم را بازخوانی کنیم؛ آخرین روزی که او پیراهن سرخ را به تن کرد، درست چند دقیقه قبل از آن لایو کذایی: «سال اولی که به پرسپولیس آمدیم، این تیم را از منجلاب بیرون کشیدیم و نایب قهرمان کردیم. الان هم که دو سال پشت سر هم است داریم قهرمان می شویم. دیگر چه کار باید می کردیم؟» اگر مسلمان را دیدید به او بگویید «منجلاب» هرگز جای پرسپولیس نبوده و نیست؛ جایی است که شما قبل و بعد از پرسپولیس گرفتارش شدید.

اگر در این تیم شنل «مهندسی» به دوش انداختی، قبلش بازیکن مازاد همه مربیان ذوب آهن بودی؛ آنقدر که از ملوان تا فولاد، به خاطر دوزار پول بیشتر به این تیم و آن تیم قرضت می دادند. داستان بعد از جدایی از پرسپولیس هم که روشن است؛ امید نمازی گفت: «دوندگی اش کم است، به کارم نمی آید.» سعید آذری گفت: «اگر قرار است اینطوری تمرین کنی، ساکت را بردار و برو.» قلعه نویی که اصلا یادش نمی آمد چنین خریدی برای سپاهان انجام داده و آخرش هم نوبت نویدکیا شد که بگوید: «اینجا بمانی، به تو بازی نمی رسد.» پرسپولیس اما دو سال بعد از حضور بازیکنی به نام مسلمان، دو قهرمانی دیگر لیگی گرفته و حالا یک پای فینال آسیا است؛ در آستانه لمس مهم ترین جام تاریخش، بی آنکه جای هیچ ستاره متوهم و منت گذاری در آن خالی باشد.

می گویند مسلمان گزینه حضور در استقلال شده؛ امید که با مطالعه و نیازسنجی بوده باشد اما به او بفهمانید از زمین به آسمان نمی بارد؛ این تیم است که به بازیکن اعتبار می دهد.