معجزه ای به رنگ سرخ

این یک بازگشت واقعی بود. از آن دست بازگشت هایی که در جغرافیای فوتبال به آن کام بک می گویند. آنچه جانمایه اصلی فوتبال است و در دل خود همه چیز را دارد، هیجان تا مرز جنون. رسیدن از آستانه جهنم به دروازه بهشت. تاخت زدن استیصال با خوشبختی. تعویض اشک و آه با نعره و شادی. فوتبال همیشه استعاره ای از زندگی بوده و همین یگانه دلیل همذات پنداری توده مردم با این پدیده است و این کام بک خود خود زندگی است؛ خلسه آور، ناب و شورانگیز.

این برد و این صعود برای قاطبه هواداران پرسپولیس صد البته حلاوتی دوچندان داشت. تیمی که به واسطه خیانت یک بازیکن و فساد مدیران وقت با دستانی بسته فصل را شروع کرد و با دلهره و تشویش به اینجا رسید. جایی که با 11 بازیکن - دقیقا با 11 بازیکن - باید با یکی از پرستاره ترین تیم های آسیا مصاف می داد. رقیبی که در دلارهای نفتی غوطه ور است و هر آنچه خواسته به دست آورده؛ از ستاره های ریز و درشت گرفته تا مربی شهیر از جام جهانی آمده و البته امکانات ریز و درشت که به تیم های بزرگ اروپایی تنه می زند. نبرد پرسپولیس بدون بازیکن و محروم با کوهی از مشکلات ریز و درشت از غول ترسناک بدهی ها تا خزانه خالی باشگاه، خوانش دوباره ای از داستان شاهزاده و گدا را روایت می کرد.

هیچکس حتی خوشبین ترین هواداران پرسپولیس هم هرگز باور نداشتند که در این نبرد نابرابر، پرسپولیس شانسی برای رستگاری و موفقیت داشته باشد. شاید رمز و راز خالی ماندن بخشی از سکوهای آزادی همین ناباوری و ناامیدی بود. تیمی که به طور سنتی همیشه در تمامی بازی های مهم خانگی هوادارانش از ساعت ها قبل همه سکوها را تسخیر می کنند اما این بار سکوهای خالی بدجور توی ذوق می زد تا در همان دقیقه صفر بازی امید برای خلق یک حماسه کمرنگ و کمرنگ تر شود.

نقطه صفر اما لحظه ای بود که با ساده انگاری مدافعان، ناگهان دروازه پرسپولیس خیلی ساده باز شد و سرخ ها به رغم برتری محسوس با شکست به رختکن رفتند. این درست لحظه ای بود که دیگر ته مانده امیدها هم بر باد رفت و ناقوس حذف در قلب ها برای پرسپولیس به صدا درآمده بود اما تنها یک نفر صدای آن را نمی شنید و آن را باور نداشت. مردی که از پشت آن عینک پروفسوری اش همیشه زندگی را به گونه دیگری دیده. بازی درست از همین لحظه آغاز شد. از لحظه ای که ایرماتوف ازبک سوت آغاز نیمه دوم را به صدا درآورد و پرسپولیس با دست های خالی از هیچ، همه چیز ساخت. اجرای ماموریت غیرممکن با کاپیتان آغاز شد، با شعبده علیپور به کرانه رسید تا در پایان الماس سیاه آن را خلق کند. یک معجزه واقعی که آتش را برای سرخ ها بدل به گلستان کرد تا قرمزترین شب فوتبال ایران را جشن بگیریم.

این برد و این صعود ارزشی ماورای همه بردهای تاریخ پرسپولیس دارد. معجزه ای که برای همیشه به کتاب تاریخ پرسپولیس سنجاق شده و گذر زمان ارزش و اهمیت آن را بیشتر و بیشتر عیان می کند. تیمی که از لبه جهنم عبور کرد و به دروازه بهشت رسید. این کام بک خود معجزه بود. معجزه ای به رنگ سرخ؛ همانقدر آتشین، همان اندازه دلربا.