من به پايان هاى خوش مؤمنم!

«اگه ما آخرين بازيو تو ليگ نبريم، اونا مارو مرخص مى كنند. من اين آدمارو مى شناسم، مى دونم اونا چطور فكر مى كنند، اونا ما رو محو مى كنند و همه ى كارهايى كه ما اينجا انجام داديم، اهميتى نخواهد داشت و يه تيم ديگه قهرمان ميشه، خوش به حالشون و انگشتر قهرمانيو مى گيرن ولى اگه ما ببريم، با اين بودجه، با اين تيم، ما تغييرى تو اين بازى به وجود آورديم و اين چيزيه كه من مى خوام. مى خوام به جايى برسه.»

برد پيت در نقش بيلى بين، مديرعامل تيم بيسبال اوكلند، اين حرف ها را پس از كسب بیستمين برد پياپى در ليگ حرفه اى بيس بال آمريكا كه به معناى شكستن ركورد بردهاى پى درپى در ليگ بود، به جونا هيل در نقش پيتر برند، مشاور مدير عامل زد كه تمام بازيكنان تيم را(كه اكثراً بازيكنان مسن يا ذخيره يا مصدوم ساير تيم ها بودند)، با نظر او براى جايگزينى سه ستاره ى از دست رفته ى تيم جذب كرده بود.

براى پرسپوليسِ خسته ى زخمى مجروح داستان ما، برانكو ايوانكوويچ،هم در نقش بيلى بين و هم پيتر برندِ فيلم «مانيبال» بوده است، با اين تفاوت كه برانكو و پسرانش تا همينجا هم تغييرى در اين بازى به وجود آورده اند، همين كه نشان داده اند با دست هاى خالى و اراده هايى سرشار مى توان ژاوى و گابى و بغداد را حذف كرد و تنه به تنه ى سرجينيو و لئو سيلوا زد.

سال ها بعد، وقتى كه بخواهيم داستانى با مضمون نبرد نابرابر، سازش و بهترين استفاده از داشته های مان را براى فرزندان و نوه هاي مان تعريف كنيم، از اين تيم و معجزه اش خواهيم گفت. فقط مى دانيد دلم چه مى خواهد؟ دلم مى خواهد پايان اين داستانى كه تعريف مى كنيم، از  بى رحمى دنيا نگوييم  و اينكه در دنياى واقعى، هيچكس و هيچ انرژى و هيچ و فلان و بهمانى، مصدوميت اميد، محروميت سيامك، از دست رفتن ٤ مهره ى اصلى فصل قبل با وجود بسته بودن پنجره را در نظر نگرفت و دل كائنات به حال كسى نسوخت و معجزه براى فيلم ها و قصه هاست.

دلم مى خواهد بگوييم در آن روز، در آن غروب سرد ١٩ آبان ١٣٩٧، توپ و تيرك و زمين و زمان با ما بود. راستش را بخواهيد من به پايان هاى خوش مؤمنم. پس اميدوارم آن روز پايان داستانى كه تعريف مى كنم اين باشد: «در آن روز خدا هم در تيممان بود!»