نه وعده داد، نه شرط گذاشت/ علی کریمی تعصب را معنا کرد

 علی کریمی همین است که هست. نه فیلم بازی کردن بلد است، نه شعار دادن و نه اهل ریاکاری است.

او بدون شيله، پيله ديروز به تمرين پرسپولیس رفت تا به دوستانش روحيه بدهد.

كريمي نه وعده يك شنبه آينده را داد و نه شرط گذاشت حتماً بايد چنين و چنان شود تا به استاديوم بروم. پرسپوليسي واقعي يعني علي كريمي كه چه هنگامي كه در پرسپوليس هست و چه هنگامي كه نيست «دغدغه» پرسپوليس را دارد.

كريمي شايد ايراداتي هم داشته باشد اما رفتارهايش به دل مي نشيند. مي دانيد چرا؟ چون او اهل شو اجرا كردن و نمايش دادن نيست. كريمي در يك كلام همين است كه هست.

او از روزهاي گذشته اعلام نكرد كه به تمرين مي رود و به همين دليل حضورش همه را سورپرايز كرد. رفتار كريمي به دل همه فوتبالي ها - حتي استقلالی ها - مي نشيند.

كاش در تيم رقيب هم اسطوره اي در اين حد و اندازه پيدا مي شد كه بزرگي را با «رفتارش» نشان بدهد نه با حرف ها و پيام هايش. در ايران معمولاً مشهور شدن راحت است.

يك هنرپيشه زن مي تواند با آرايش آنچناني خيلي زود مشهور شود و يك فوتباليست مي تواند با فلان كار خلاف روي جلد نشريات برود اما علي كريمي ثابت كرده كه با خيلي ها فرق مي كند. او هم محبوب است و هم مشهور و البته بارها و بارها ثابت كرده كه لياقت اين همه توجه مردم را دارد.

شخصاً به مقايسه آدم ها اعتقادي ندارم ولي كاش زنده ياد ناصر حجازي هنوز بود تا استقلال هم چهره اي ويژه را كنار خود مي ديد؛ چهره اي كه دنبال نمايش دادن نبود و مثل علي كريمي حرفش را رك و راست مي زد.