نگاهي به تاكتيك هاي پرسپوليس مدل برانكو/ توپ را از دست نده، پرسینگ را فراموش نکن

 در مورد حاشیه های پرسپولیس مطالب زیادی خوانده اید اما وقت آن رسیده کمی تمرینات تیم را آنالیز کنیم.

برانكو ايوانكوويچ سرمربي كروات سرخپوشان از وقتي كه به پرسپوليس آمده تا امروز، سعي داشته يكسري مسائل تاكتيكي را در تيمش حتماً رعايت كند. در مورد پنج عنصر اصلي در تمرينات برانكو بحث هاي كمي مطرح شده كه حالا و در زمان تعطيلات تمرين مي توان به آن اشاره كرد. اين پنج عنصر دقيقاً همان چيزي است كه پرسپوليس با اتكا به آن، صاحب شرايط فني در هر بازي است و مي تواند هر حريفي را در دفاع اسير كند. سرخپوشان جدا از تمام انتقاداتي كه مي شود، تيم سرِ پا و هيجان انگيزي است. تيمي كه مي تواند در هر بازي، حداقل 10 فرصت ايده آل گلزني را روي دروازه حريفانش داشته باشد. اتفاقي كه تا امروز بارها آن را به اثبات رسانده اما پرسپوليس چطور به اين حد از آمادگي رواني و تاكتيكي رسيده است؟ قطعاً با آناليز تمرينات اين تيم مي توان به مسائلي كه سرخپوشان را در بهترين حالت تاكتيكي ممكن رسانده، دست يافت.

بالا بردن توان فني و ذهني بازيكنان
برانكو قبل از شروع فصل بيش از آن كه منتظر خريدهاي باشگاه پرسپوليس باشد، در انتظار تفهيم تفكراتش به ذهن بازيكنان بود. او قبل از اردوي تركيه تقريباً به اين شناخت رسيده بود كه باشگاه نمي تواند براي پرسپوليس ستاره در پست هاي كليدي از جمله دروازه بان، مهاجم هدف يا استيكر، وينگرهاي راست و چپ و پلي ميكر جذب كند، به همين علت تمام تلاشش را به كار گرفت تا با استفاده از همان بازيكنان ساده و نه چندان نامدار، تاكتيك هاي ثابتي را بچيند. در واقع برانكو سعي كرد توان فني بازيكنان را بالا ببرد و اين وظيفه بر عهده تاي هومير بدنساز كروات تيم بود. وقتي بازيكنان آماده جدال هاي 90 دقيقه اي شدند، وقت دومين درس بود، بايد تاكتيك ها ملكه ذهن بازيكنان شود. اين كار با تمرينات زياد اتفاق افتاد. به خصوص در اردوي تركيه بود كه برانكو توانست به بازيكنانش بگويد چه مي خواهد و در طول 90 دقيقه آنها بايد در زمين چطور رفتار كنند.

استفاده از عامل سرعت
برانكو خيلي زود متوجه شد تيمش به صورت كاملاً تصادفي، داراي بازيكناني سرعتي است. به همين علت تاكتيك هايش را براي استفاده از سرعت بازيكنان جوان اين تيم تغيير داد و از سيستم 1-3-2-4 كه فصل قبل بازي مي كرد به 2-4-4 لوزي رسيد. تمرينات به گونه اي بود كه بين استيكر و مهاجم كاذب، فاصله اي به وجود مي آمد كه اين فاصله با استفاده از عامل سرعت هنگام حمله از بين مي رفت. با اين كار، تيم اصلاً نيازي به بازيكن بازيساز يا پلي ميكر صرف نداشت؛ بازيكناني مثل طارمي، رضاييان، احمدزاده، عاليشاه، نوراللهي، كمنداني، مرحوم هادي نوروزي و كاميابي نيا، پرسپوليس مي توانست به خوبي سرعت تاكتيك هاي خود را افزايش دهد و گاهي در زمان حمله از 2-4-4 لوزي به سيستم 3-4-3 مي رسيد و اين كار را عالي انجام مي داد.

بازي مستقيم با ارتفاع مناسب
با اينكه سرعت تيم برانكو زياد بود اما قد اين تيم به خصوص هنگام حمله چندان مناسب نبود. البته آنها مهاجمي مثل مهدي طارمي را داشتند ولي طارمي اصلاً يك بازيكن سرزن نيست و اگر باشد، يك سرزن قهار و قابل اطمينان نيست چنان كه او هنوز نتوانسته با ضربه سر براي پرسپوليس گلزني كند. به اين جهت برانكو از بازيكنانش در زمان تمرين مي خواهد به جاي ارسال هاي بسيار بلند از نيمه زمين به محوطه جريمه حريفان، مدل كار را تغيير دهند. آنها بايد توپ را به كانال هاي كناري برسانند و از آنجا، توپ هاي شان را روي دروازه با ارتفاعي مناسب ارسال كنند. اين تاكتيك را مرحوم هادي نوروزي با ظرافت خاصي انجام مي داد چنان كه توانست پايه گذار اولين گل پرسپوليس در اين فصل باشد. ارسال ديدني و زيباي او از سمت راست با ضربه سر علي عليپور در حالتي شبيه به شيرجه زدن توپ را وارد دروازه پديده مشهد كرد.

بازي در دوسوم از زمين
اين يكي واقعاً جالب است. برانكو طوري تيمش را تمرين مي دهد تا بازيكنان ياد بگيرند كه مدام در شرايط حمله باشند. علاقه عجيب اين مربي كروات به نگه داشتن تيمش در حالت حمله، باعث افزايش هيجان و جذابيت بازي هاي پرسپوليس شده است. تيمي كه در فصل قبل با حميد درخشان فقط بلد بود به ارسال هاي بي هدف و گل هاي شانسي چشم بدوزد، حالا ياد گرفته از محوطه جريمه حريفانش خارج نشود و هر حريفي را تحت تأثير قرار بدهد. تقريباً هيچ تيمي نتوانسته با تعداد زياد مدافعان مقابل پرسپوليس عملكرد قابل توجهي داشته باشد. سرخپوشان از ابتداي فصل تا به حال به همه حريفان شان گل زده اند (به غير از ذوب آهن در جام حذفي كه با اشتباه داور، پرسپوليس از دقيقه 22 بازي 10نفره شد) و به صورت ميانگين بيش از 65 درصد تصاحب توپ را مقابل حريفان در اختيار داشته اند. دليل اين امر، انجام يك تمرين جالب است. برانكو هميشه در آخرين آيتم تمريني براي پرسپوليسي ها فوتبال درون تيمي را تجويز مي كند. البته اين بازي فوتبال، تفاوت فاحشي با فوتبال واقعي دارد زيرا برانكو دستور مي دهد يكي از دروازه ها را روي خط يك سوم قرار دهند. او با اين كار به بازيكنانش ياد مي دهد فوتبال بايد در دوسوم از زمين انجام شود و يك سوم ديگر كه خط دفاع پرسپوليس است، بايد خالي بماند. به همين علت است كه در طول 90 دقيقه، پرسپوليسي ها حتي براي 10 دقيقه مجموع نيز در خط دفاع شان نمي مانند.

پرسينگ را فراموش نكن
و اما مهم ترين تاكتيك برانكو پرسينگ است. سرمربي كروات پرسپوليسي ها علاقه زيادي دارد تا تيمش همواره صاحب توپ باشد و از اين رو به بازيكنانش تأكيد كرده هركدام شان كه توپ را از دست دادند، فوراً برگردند و به دفاع بپردازند. در تيمي كه برانكو به ميدان مي فرستد، وقتي توپ از دست برود، مهاجم هدف تيم مي شود اولين مدافع و بايد مدافع يا هافبك صاحب توپ را تحت فشار قرار دهد و توپ را دوباره براي پرسپوليس به دست بياورد. برانكو يك بازيكن متخصص به نام كمال كاميابي نيا را در خط مياني دارد كه مي تواند توپ هاي عرضي را قطع كرده و جنگ هاي يك به يك را با پيروزي و توپ گيري به پايان برساند. با اين كار، پرسپوليس در طول بازي يا صاحب توپ است و يا آن قدر حريفش را پرس مي كند تا به سرعت و دوباره صاحب توپ شود. اين پرسپوليسي است كه برانكو ساخته است.