نگاه امیدوارانه سرخ ها به ادامه لیگ برتر/ بازی با اواخر جدولی ها بسیار سخت است اما...

ایستادن در رده ششم جدول با 7 امتیاز فاصله نسبت به پیشاهنگ لیگ برتر در فاصله یک هفته مانده به پایان نیم فصل اول این مسابقات نتیجه و جایگاه بدی برای پرسپولیس بخصوص با احتساب جایگاه هفت، هشت هفته نخست فصل نیست و نشانه های واضح پیشرفت در کار سرخ ها قابل رویت است.

امسال هم تعطیلات نیم فصل نه در پایان هفته پانزدهم که جا و زمان درست و قانونی آن است بلکه در اتمام هفته هفدهم یعنی دو هفته بعد از شروع نیم فصل دوم آغاز می شود و در نتیجه چه بسا تیم برانکو ایوانکوویچ فاصله اش را با صدر جدول از این هم قدری کمتر کند. اینکه او همیشه امیدوارانه در این خصوص حرف می زند و حتی صحبت از قهرمان شدن پرسپولیس می کند، رویداد خوبی است و به تیمش روحیه می دهد اما این سوال بدیهی بیش از پیش به ذهن ها خطور می کند که سقف پرواز حقیقی و حداکثر توان قرمزها چقدر است و برای کسب کدام رتبه جدول رده بندی کفایت می کند.

آیا چیزی بیش از این هم برای پرسپولیس متصور است یا این تیم بیهوده می کوشد رتبه و مقامی را ارتقا بخشد که همین حالا نیز برای آن کافی است و حتی برای حفظ آن هم مشکل خواهد داشت.

تلاش و همت اجباری
پیش از آنکه در مورد سوالات فوق کنکاش کنیم، بد نیست متذکر شویم هر دو بازی بعدی قرمزها که هفته های پانزدهم و شانزدهم لیگ را پوشش می دهد دیدارهای سختی است و شاید به مشکل برخورد کنند. در ظاهر قضیه هر دو مسابقه قرمزها برابر تیم های اواخر جدولی است اما همین نکته است که کار آنها را دشوارتر می کند زیرا باید از تیم هایی امتیاز بگیرند که خودشان برای کسب پوئن و بالاتر آمدن در جدول و دور شدن از خطر سقوط سنگ تمام خواهند گذاشت.

هم راه آهن که روز جمعه در ورزشگاه تختی پذیرای پرسپولیس است و هم پدیده خراسان که دوشنبه 7 دی در مشهد میزبان قرمزها خواهد بود، اوضاع تیره ای را سپری می کنند و در هفته های اخیر اغلب ناکام مانده اند و در هفته چهاردهم نیز جز شکست و تساوی توشه ای برنگرفتند.

برای راه آهن کسب تساوی بدون گل در فولادشهر مقابل سپاهان نتیجه ای مثبت بود و ریشه در همان تلاش و همت اجباری داشت که این تیم های اواخر جدولی در کار خود دارند و پدیده نیز هر چند در اهواز 3- صفر به استقلال خوزستان باخت اما حریفش صدرنشین جدید لیگ بود و نیک می داند لغزش مجدد برابر سرخ ها در مشهد کارش را در شروع نیم فصل دوم سخت تر خواهد کرد.

اینها حاکی از آسان نبودن دو بازی بعدی سرخ ها در فصلی است که به واقع هیچ یک از 14 مسابقه برگزار شده شان با ذره ای آرامش و قاطعیت و راحتی همراه نبوده است.

مشکلات قبلی
هماهنگ نبودن نفرات جدید پرسپولیس یا بازیکنان قبلی، برخی بدبیاری ها، بعضی تصمیم های تاکتیکی و انتخاب های فردی نه چندان درست از جانب سرمربی کروات پرسپولیس و البته اشتباهات داوری مسائلی بودند که این تیم را حتی تا رتبه چهاردهم لیگ نیز تنزل دادند.

به پا خیزی نسبی و روند جبرانی آنها از هفته های هشتم و نهم شکل گرفت و با تساوی در دربی تهران قوت بیشتری یافت و در هفته های بعد از آن نیز نوعی حرکت رو به جلو و زدودن ضعف ها و کسب نقاط قوت تازه و رسیدن به ترکیب های بهتر در کار قرمزها هویدا بوده است. بازی دوشنبه شب قرمزها با گسترش فولاد در تهران البته سختی های ویژه خود را داشت و اگر به تساوی هم کشیده می شد، جای تعجب نداشت و ناعادلانه نبود اما همین که پرسپولیس نشان داد راه حفظ نتیجه و دفاع از تک گل زده اش را آموخته، یک نکته مثبت و حرکت در جاده تعالی بود. در نیمه دوم که بازی به دست گسترشی ها افتاد و آنها سراپا حمله ور شدند و قرمزها دفاع و حفظ نتیجه را در دستور کار خود قرار دادند، هر چند این یک نوع ناکامی و عقبگرد برای آنها تلقی می شد اما دوندگی بیکران و جنگندگی چشمگیر سرخ ها در این مقطع از مسابقه یک عنصر مثبت در کارشان بود و فاکتوری که سبب شد هم امتیاز را در مقابله با امواج گسترده تهاجمی حریف و در شرایط سخت جوی حفظ کنند و این بار برخلاف دفعات پیش کم نیاورند.

قدم هایی بلند
هنوز هم کسب 6 برد در 14 مسابقه کارنامه ای در حد پرسپولیس نیست اما در قیاس با تیم فاقد هدف و گنگ و پرتضاد اوایل فصل قدمی بلند و رو به جلو محسوب می شود و قرمزها باید روی آن کار و سرمایه گذاری کنند و این بیداری را وسعت و استمرار بخشند.

این نقطه ای مهم از لیگ است که اگر هم در آن انجام و تامین وعده های برانکو امکانپذیر نباشد و عنوان قهرمانی دور از دسترس نشان بدهد، حرکت بیشتر و موثرتر به سمت بالاهای جدول غیرممکن جلوه نمی کند.

در فصلی که پرسپولیس از جام حذفی کنار رفته و آسیایی هم نیست و فقط لیگ برایش باقی مانده 16 مسابقه بعدی در این چارچوب میادینی برای انواع تلاش ها در این راه است و در روند این کوشش و در این پروسه طولانی بسیاری از وقایع امکانپذیر است و شاید کسب رتبه ای بالاتر از مقام فعلی نیز یک رویای صرف نباشد. این چیزی است که پرسپولیس باید برای آن جانفشانی کند.