نگران آرشیو «من و تو» باشید لطفا!

بس است دیگر. هر چیزی باید یک نقطه پایان داشته باشد؛ آنچه انگار خبرگوی پیشین تلویزیون و مدیر روابط عمومی فعلی وزارت ورزش با آن بیگانه است. مازیار ناظمی در توییت خداحافظی با مزدک میرزایی فاش کرده که او بخشی از آرشیو صداوسیما را با خودش از کشور بیرون برده و البته هشدار داده که پخش این تصاویر از سوی مزدک در تلویزیون های خارجی پیگرد قانونی دارد؛ اما کدام تبعات؟ مگر ایران مشمول قوانین جهانی کپی رایت است؟ البته که از ناظمی نباید بیش از این توقع داشت؛ كسي كه معمولا پیام های صفحه شخصی اش مایه سرگرمی دیگران است و به ندرت پیش می آید به عنوان مسوول رسانه ای یک وزارتخانه بزرگ، دو خط مطلب را بدون غلط نگارشی و دستوري منتشر کند.

مساله اما همان «نقطه پایان» کذایی است؛ جایی که او بالاخره باید متوجه جایگاه مهمی که اشغال کرده، باشد و به داستان سرایی های بی ارزش پایان بدهد. اینکه یک روز بنویسی زیدان سرمربی تیم ملی خواهد شد و روز دیگر قدرت بينايي نژاد زرد را به تمسخر بگيري یا بابت سانسور لوگوی منچستريونايتد فلسفه ببافی، شاید زیبنده خود ناظمی باشد، اما تناسبی با جایگاه حقوقی او ندارد. از اینها که بگذریم باید پرسید ناظمی اساسا از کدام آرشیو حرف می زند؟ آرشیو صداوسیما در حوزه ورزش چنان نحیف است که حتی فیلم گل علی دایی به میلان ایتالیا در آن موجود نیست و عادل فردوسی پور برای پخش آن، از گنجینه شخصی مخاطبان نود استقراض کرد!

همین حالا اگر چهار تا تصویر درست و حسابی از لیگ آزادگان یا حتی فصول ابتدایی لیگ برتر در بایگانی سیما پیدا شود، دوستان باید کلاه شان را بالا بیندازند. تكليف مسابقات خارجي هم كه روشن است و اكثرش را خود سازمان قبلا دزديده! بعد مزدک چه چیزی را برده؟ اصلا پست فعلی ناظمی چه تناسبی با حوزه صداوسیما دارد که او وارد چنین مباحثی می شود؟ آیا بهتر نیست مسوولان این سازمان عریض و طویل و یا كاسه هاي داغ تر از آش، اول پاسخگوی خروج آرشیو سیاسی و اجتماعی صداوسیما از کشور باشند و جواب بدهند که چطور ناب ترین تصاویر مربوط به ایران معاصر مدام از شبکه ای مثل من وتو روی آنتن می رود؟ این روزها با اسم مزدک بیش از پیش دیده می شوید.

آقای ناظمی، همانطور که دیروز کلیدواژه زیدان و مورینیو این عطش را در وجودتان سیراب کرد، اما کمی بیشتر به آن «نقطه پایان» فکر کنید. یکی مثل میرزایی اگر بخشی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری شما را داشت، شاید هرگز محتاج مهاجرت نمی شد!