هفت پرسپولیس مثل هفت منچستریونایتد

برخی شماره ها در برخی باشگاه ها از ارج و قرب خاصی برخوردارند. به طور مثال می توان به شماره 7 پرسپولیس اشاره کرد که همواره مورد احترام همه بوده است.

شماره 7 پرسپولیس به اندازه شماره 7 منچستریونایتد حائز اهمیت است. اگر پیراهن شماره 7 این تیم به تن جرج بست، اریک کانتونا، دیوید بکام و کریستیانو رونالدو رفته است در پرسپولیس هم اسطوره این باشگاه 7 پوشیده است. علی پروین ستاره دهه 50 پرسپولیس علاقه خاصی به شماره 7 داشت و در تیم ملی هم همین پیراهن را برتن می کرد. او از سال 1349 تا 1366 و به مدت 17 سال با پیراهن شماره 7 پرسپولیس در میادین مختلف حاضر شد و بازی هایی خاطره انگیز انجام داد. سپس در سال 1366 برای آخرین بار با پیراهن شماره 7 برابر دارایی بازی کرد و کفش هایش را برای همیشه آویخت. شماره 7 پرسپولیس پس از علی پروین به کسی وفا نکرد. کوروش لرستانی، محمود شافعی، عبدا... ریاحی، حامد کاویانپور، حمید استیلی، محمد پروین، میثم سلیمانی، حسین بادامکی و حمیدرضا علی عسگری از جمله بازیکنانی بودند که با این پیراهن به میدان رفتند و اغلب هم سرنوشت خوبی پیدا نکردند.

هم اکنون پیراهن شماره 7 پرسپولیس به سروش رفیعی رسیده است. بازیکنی که در لیگ شانزدهم با پیراهن شماره 7 درخشید، اما این فصل هنوز نتوانسته است در تیم برانکو دوران اوج را تداعی کند. سروش یک هافبک تکنیکی و فانتزی باز است که از قابلیت های زیادی نیز برخوردار است. برانکو هم اعتقاد زیادی به او داشته و همواره این علاقه را ابراز کرده است. رفیعی در تیم برانکو از آزادی عمل خوبی هم برخوردار است و در پست تخصصی خودش هم بازی می کند. با این وجود پرسش اینجاست؛ چرا سروش رفیعی هنوز نتوانسته در قواره یک ستاره و وارث پیراهن علی پروین در پرسپولیس ظاهر شود؟ او در نیم فصل اول نیز عملکرد خوبی در فولاد خوزستان نداشت و به نظر می رسد باید تلاش خود را دوبرابر کند. اگر افت محسوس در فولاد خوزستان خیلی به چشم نیامد، اما عملکرد ضعیف یا کمتر از حد انتظار در پرسپولیس به شدت به چشم می آید. او باید بجنبد و در حد شماره 7 پرسپولیس بازی کند. سروش می تواند و این انتظار بی جایی نیست.