همان ده دقیقه اول برای استعفا کافی بود!

انتظار این بود که کریمی با اشاره به بسیاری از قراردادهای مالی بسته شده در فدراسیون فوتبال، ساکت را که به جای مهدی تاج در استودیوی نود حاضر شده بود به چالش بکشد و دست آخر هم پیروز شود. اما انتظار این هم بود که ساکت از ترفندهای کلیشه ای استفاده کرده و پاسخ سوالات کریمی را آنطور که باید، ندهد. همین اتفاق هم افتاد و ساکت با پاسخ های کش دار و تاکید روی مسائل بی اهمیت از وقت کم همیشگی نود که موجب اضطراب مهمانانش می شود استفاده کند.

در اوایل مناظره که ساکت آن را مفاهمه تعبیر کرده بود کریمی شاید مهم ترین بحث را پیش کشید و به قرارداد پیچیده فدراسیون با شرکت ایران نوین، مجری تبلیغات محیطی استادیوم آزادی اشاره کرد . سوال این بود که چرا طی قراردادی که بسته شده، فدراسیون با کوتاهی ۲۳ میلییارد تومان و سال دوم ۴۶ میلیارد تومان خسارت بدهد. جالب اینجا بود که ساکت با افتخار تاکید می کرد که پرداختن این رقم به ایران نوین بابت خسارت به خاطر عدم اجرای تعهدات بوده و دادگاه چنین رایی صادر کرده. انگار که خوشحال است از این که بگوید فسادی در کار نیست و خیالتان راحت باشد.

این ۶۹ میلیارد تومان پولی است که فدراسیون بابت تبلیغات محیطی به صورت متمرکز به دست می آورد و مساوی یا بسته به رتبه و ارزش باشگاه ها تقسیم می کند. به عبارت دیگر فدراسیون به راحتی قول هایی داده که آن ها را عملی نکرده و بدون این که آبی در دلش تکان بخورد به ایران نوین غرامت پرداخت کرده است (از پولی که قرار بود بگیرد کسر شده). حال اما بی تفاوت نسبت به همه شایعات مساله دقیقا اینجاست که فدراسیون و سازمان لیگ زیر نظرش، محتوایی به قدرت فوتبال دارند. فوتبال امروز دیگر ورزش به حساب نمی آید و جزو تجارت تولید محتوا محسوب می شود. محتوایی به نام فوتبال تولید شده و از کنار آن گردش مالی غیرقابل وصفی شامل پخش تلویزیونی، تبلیغات، بلیت فروشی، اسپانسرینگ و موارد دیگر به راه می افتد.

حال در ایران سازمان لیگ و فدراسیون بدون حضور رقیبی بزرگ به نام اتحادیه باشگاه ها (که باشگاه ها در همه جای دنیا به هدف حفظ منافع خود در مقابل فدراسیون ها و اتحادیه ها و حتی فیفا تشکیل می دهند) به عنوان متولی این محتوای ارزشمند در اجرای تعهدات خود سبک سرانه کوتاهی می کنند و با خونسردی از پرداخت غرامتی بیش از ۵۰ درصد کل قرارداد حرف می زنند.

سوال اینجاست؛ فدراسیون قرار است از طرق مختلف بستر درآمدزایی باشگاه ها را فراهم کند. چرا حتی از انجام تعهدات ساده اش عاجز است؟ تعهداتی که ساکت از آن حرف می زد در حد تبلیغات نیمکت ذخیره ها، ردیف سوم تبلیغات دور زمین آزادی، هوا کردن بالن تبلیغاتی و از این دست است. او فقط گفت نگذاشتند. نگفت چه کسانی و به چه دلایلی. اگر باید از مدیران ورزشگاه آزادی، شرکت تجهیز و توسعه اماکن ورزشی یا هر نهاد دیگری مجوز می گرفتند چطور بدون این کار قول به ایران نوین داده اند و فضاهایی که اجازه فروشش را نداده اند فروخته اند.

درباره عدم پخش ۲ یا ۳ هفته از لیگ برتر در سال ۹۴، ایران نوین مستحق غرامت است. اما فدراسیون با سلاح نیرومندی به نام فوتبال می تواند ترکمانچای را به نفع خودش بنویسد و یک بند اضافه کند که در صورت هر اتفاقی خارج از قرارداد، به تعداد بازی های انجام شده تبلیغات زمین آزادی در بازی های فصل بعدی در اختیارش قرار می گیرد. ایران نوین قبول نمی کند؟ حق تبلیغات به شرکت دیگری فروخته شود. اندازه ایران نوین پول نمی دهد؟ مگر با کسر خسارت چقدر گیر فدراسیون آمده است؟ این البته همان فدراسیونی است که برای حضور در همایشی به نام جام جهانی که هر تولیدی لباسی حتی در سطح آدیداس و نایک آرزوی برندینگ بیشتری در آن دارند، لباس از آدیداس می خرد و نه تنها پولی نمی دهد که دستی دستی پول هم می دهد.

ایران نوین حق دارد غرامت بگیرد. از فدراسیون قول گرفته و به مشتریانش قول داده. در صورت عدم اجرای تعهداتش هم باید غرامت بدهد. این غرامت (یا بیشترش) را هم باید از فدراسیون بگیرد. باشگاه ها اما چرا باید تاوانش را بدهند. اگر اتحادیه باشگاه هایی مستقل از فدراسیون وجود داشت، پولش را می خواست و فدراسیون را تحت فشار می گذاشت. حالا اما این اتفاق نیفتاده و ساکت خوشحال است که می گوید فسادی در کار نبوده. همین ده دقیقه ابتدایی مناظره کریمی و فدراسیون کافی است تا فدراسیونی ها پای استعفایشان را امضا کنند. فراموش نکنید ۶۹ میلیاردی از بین رفته که با کمی دقت می شد از بین نرود. کافی بود قولی نمی دادند که نتوانند عمل کنند.