همان مسلمان؛ نه قهرمانش کنیم، نه لگدمال!

توپی که محسن مسلمان به هم تیمی اش پاس نداد و به دست بشار افتاد، بهانه ای است که او را به غیرحرفه ای بودن، ناآماده بودن و حتی یک تبانی زیرپوستی متهم می کنند. انتشار فیلم این صحنه از بازی و دست به دست شدن آن اما از حجم فشار و استرسی که در آن لحظه بر بازی حاکم بوده کاسته است. فیلم کمی کند شده و همین موضوع از سرعت بازی و استپی که مسلمان نتوانست به خوبی مهارش کند، خبر نمی دهد.

بازی با پرسپولیسی که مسلمان لذت همراهی اش در فینال لیگ قهرمانان آسیا را از دست داده و حالا در آزادی مقابلش بازی می کند را شاید هیچ یک از منتقدان امروزش درک نکنند و مسلمان امروز در واقع چوب همه رفتارهای غیرحرفه ای سال های فوتبالی اش را می خورد. یا شاید چوب بزرگنمایی های قبل از بازی از تقابل او با برانکو که مسلمان را برای اثبات خود به برانکو تا حد سوپرمن بزرگ می کرد و گویی قرار بود با قدرتی ماورایی برای اثبات خود به مصاف تیم برانکو می آمد.

محسن مسلمان اما همین بود. نه چیزی خیلی از ضعیف تر از خود واقعی اش. برانکو هم دقیقاً به خاطر همین ناآمادگی بازی اش نمی داد. مسلمان حتی درخشش خود در پرسپولیس را هم مدیون برانکو است و حالا بدون برانکو همان بازیکن ناآماده نیمکت نشینی است که از پرسپولیس رفت. دیگر دلیلی ندارد برای ناآمادگی اش توجیه بیاوریم که حواسش پی پرسپولیس بوده یا هنوز خود را از تیم سابقش جدا ندانسته یا هزار و یک دلیل دیگر برای توجیه ضعف فنی مسلمان.

بدتر اینکه عده ای در لفافه سعی دارند با دیدن همین یک صحنه از بازی که توپ مسلمان به دست بشار افتاد، تا قضاوت درباره تبانی او هم پیش می روند که چرا مسلمان بعد از اینکه توپ به دست بشار افتاد، برای پس گرفتنش تلاش نکرد. به هر دلیلی مسلمان به دنبال توپ نرفت اما اگر می خواست کم کاری کند، بدون شک در نیمه دوم بازی شاهد تلاش هایش برای جبران نبودیم.

بعد از نوع جدایی او از پرسپولیس، چه دلیلی دارد که مسلمان بخواهد مقابل تیم سابقش کم بگذارد؟ آن هم با وجود رابطه خوبی که همیشه با علیرضا منصوریان داشته و حالا بازوبند کاپیتانی ذوب آهن را بر دست دارد. مشکل اما دقیقاً از همان جا شروع می شود که بازیکنی را اینقدر بزرگ می کنیم که وقتی در حد و اندازه خود هم ظاهر می شود از نظرمان کم کاری کرده و حالا باید نقد شود.

تنها عیب مسلمان اما همیشه این بوده که قدر خود را نمی دانست و از همان ابتدای فوتبالش، تلاشی برای پیشرفتی که شایسته اش بود انجام نداد. سال ها بازی در ذوب آهن و بعد هم فرصت طلایی حضور در پرسپولیس برانکو، همه فرصتی که می توانست برای رشد و ترقی در اختیار یک فوتبالیست قرار بگیرد را در اختیار مسلمان قرار داده بود و او نتوانست از آن استفاده کند. حالا به ذوب آهن برگشته و در قامت یک بازیکن معمولی فوتبالش را ادامه می دهد. از او نه قهرمان بسازیم و نه لگدمالش کنیم. بگذاریم به همین سطح از فوتبالی که خودش انتخاب کرده، راضی باشد.