همسر نوروزی: در تهران می مانم تا هانی جای پدرش را بگیرد

یک روز تلخ دیگر، یک پاییز تلخ که شاعرانگی هایش را از دست داده است. پاییزی که دیگر مثل گذشته زیبا نیست یا شاید برای آنهایی که از این فصل دلزده هستند، زیبایی هایش را پنهان کرده است. یکی از آنهایی که پاییز را دیگر با غم به یاد می آورد «معصومه ابراهیم پور» همسر هادی نوروزی کاپیتان جاودانه پرسپولیس است. کسی که در خواب هم این روزهای غمزده را نمی دید اما کابوس هایش در بیداری به حقیقت پیوست.

بامداد 9 مهرماه بود كه هادي پرواز ابدي اش را آغاز كرد و به قصه اش پايان داد ؛ در اوج شهرت، در عنفوان جواني. شماره 24 رعناي پرسپوليس كه مي خواست امسال حداقل يك جام را بالاي سر ببرد اما بوف مرگ بر بام خانه اش آواز سر داد تا برود در ليست مهمانان بهشت. حالا كه هادي رفته، خانواده اش تاب ماندن در آپارتماني كه او از آنجا پرواز ابدي اش را آغاز كرد را ندارند. آنها تمام اسباب و وسايل را جمع كردند تا به آپارتماني ديگر بروند. خانه اي كه هادي در آن نباشد، جايي براي زندگي نيست. ديروز و در شلوغي خانه به سراغ خانواده هادي عزيز رفتيم.

هادي مرگ را مي ديد
حرف هاي مان گل انداخته بود و رفتيم به بازي فصل قبل در تبريز مقابل گسترش فولاد. يك خاطره تلخ براي هادي. همان ديداري كه سرش شكست و چند بخيه خورد تا در دربي 80 با سري بانداژ شده آن پاس گل طلايي را به علي عليپور بدهد و 3 امتياز را به حساب پرسپوليس واريز كند. خانم ابراهيم پور گفت: «آن شب تا صبح حالش بد بود. اصلاً نمي توانست بخوابد. مي ترسيدم به او قرص بدهم، بالاخره هر قرصي هم نمي توانست بخورد اما باز هم گفت همه اين ها به خاطر پرسپوليس است، مهم نيست.» سكوت كرد و چند ثانيه بعد ادامه داد: «وقتي هانا به دنيا آمد، هادي در اردوي تركيه بود. واقعاً از به دنيا آمدن دخترش خوشحال شد ولي به خاطر پرسپوليس اردو را ترك نكرد. وقتي به خانه برگشت، گفت من گاهي مرگ را جلوي چشمم مي بينم. به او گفتم هادي اين چه حرف هايي است كه مي زني؟ گفت من فقط چيزي كه ديدم را تعريف كردم.» خانم ابراهيم پور دوباره گفت: «يك شب برق خانه رفته بود. ديدم به گوشي اش نگاه مي كند و حالش خوب نيست. گفتم هادي چي شده؟ گفت اگر بگويم ناراحت مي شوي. اصرار كردم تا بدانم قضيه چيست. هادي فيلمي نشان داد كه فردي انگار مُرده و سپس زنده شده و حالا دارد از خاطراتش حرف مي زند. گفتم اين ديگر چه چيزهايي است كه مي بيني؟ مگر فيلم ديگري در اين دنيا نيست؟ گفت: نگفتم ناراحت مي شوي؟ نمي دانم چه بگويم... دلش مي خواست از هاني يك فوتباليست كامل بسازد. هميشه مي گفت هاني ضربات پاي چپ فوق العاده اي دارد، بايد فوتبال را ادامه بدهد چون از من هم بهتر مي شود.»

هيچ سابقه اي در كار نبود
از خانم ابراهيم پور پرسيديم آيا اين حقيقت دارد كه هادي سابقه بيماري قلبي داشت يا اين حمله قلبي موروثي بود كه گفت: «اصلاً اين طور نيست. او در هر بازي 9 تا 11 كيلومتر مي دويد. چه كسي با سابقه بيماري قلبي مي تواند چنين كاري انجام دهد آن هم بيش از 10، 15 سال فوتبال بازي كردن؟ هادي هيچ سابقه اي نداشت. به صورت ارثي هم نبود. او سالم زندگي مي كرد و نمي تواند مرگش به خاطر مسائل موروثي باشد. يك حمله قلبي در خواب بود كه هادي را از ما گرفت.»

خداحافظ اي داغ بر دل نشسته
جاي خودش خالي بود. هادي خانه نبود و آشيانه اش گرماي گذشته را نداشت. احد ابراهيم پور برادر همسر و دوست صميمي هادي ميزبان ما شد. دور تا دور خانه عكس هايي از هادي به چشم مي خورد. عكس هايي كه در آن لبخند به لب داشت و چهره مهربانش را به تصوير مي كشيد. يك عكس بزرگ در حالي كه سيب تعارف مي كند و عكسي ديگر در كنار هاني كه هر دو نفر، خوشتيپ تر از هميشه با مدل موهايي جديد به چشم مي آمدند. آن طرف تر تابلو فرش اهدايي با عكس شادي گل جاودانه‎اش و اين طرف تابلويي كه پيراهن شماره 24 درونش قرار گرفته بود. سكوت خانه با حرف هاي احد شكست: «همان شب هادي به من پيامك داد و نوشت احد بيا تهران، بيا، بيا اما نتوانستم خودم را برسانم. چه كسي فكرش را مي كرد چنين بلايي نازل شود. باوركردني نيست. مي دانيد من هنوز نمي توانم با خودم كنار بيايم و بگويم مرحوم نوروزي! حال هيچ كدام از ما هنوز خوب نشده است.» دوباره سكوت و اين بار همسر هادي بحث را ادامه مي دهد: «خانه مان بدون هادي سوت و كور است. با اينكه با چشم خودم رفتنش را ديدم اما فكر مي كنم برمي گردد. هرگز دلم نمي خواهد رفتنش را باور كنم. هادي هميشه مي دانست قرار است يك اتفاق تلخ برايش رخ بدهد. بارها به من گفته بود. نمي دانم چه بگويم.»

پرسپوليس، مديون كاپيتان
سپس نگاه تلخ و عميقي به عكس همسرش روي ديوار انداخت و حرف هايش را اين طور ادامه داد: «اوايل فصل هادي متوجه شد كه تعداد زيادي از بازيكنان، دل شان نمي خواهد در پرسپوليس بمانند چون در اين تيم، خبري از پول نبود. من شاهد بودم كه گوشي تلفن را برداشت و دو شب پشت سر هم، به تك تك بازيكنان و دوستانش در پرسپوليس زنگ زد و از آنها خواست در اين تيم بمانند. بعد خودش جزو اولين نفراتي بود كه رفت و قرارداد سفيد با باشگاه امضا كرد. خودشان يك رقمي در قراردادش نوشتند.»

بغض هاي فروخورده
وسايل و اثاثيه منزل هادي، آپارتمان ساده اي كه قرار بود براي او «آمدِ كار» باشد حالا بسته بندي شده و داخل جعبه قرار گرفته است. چندتن از دوستان صميمي هادي از جمله علي، ابوذر، پدر همسرش و حتي همسر مهرداد كفشگري در كنار معصومه ابراهيم پور مشغول جمع آوري باقي اثاثيه هستند و آماده مي شوند تا به منزل جديد بروند. يك غم بزرگ انگار تمام خانه را فرا گرفته است. هاني با يك اسپري برف شادي آن طرف تر دارد كودكي هايش را رنگ آميزي مي كند. او هنوز آنقدر بزرگ نشده كه تمام ابعاد رفتن هادي را درك كند. پسرك بامزه و بازيگوش هادي قرار است يك روزي جاي او را در پرسپوليس بگيرد. از همسر هادي پرسيديم برنامه تان چيست، در تهران مي مانيد يا به شمال برمي گرديد؟ كه جواب داد: «اينجا كارهاي زيادي داريم. مدرسه هاني در تهران است و تصميم گرفته ام همين جا بمانم. فقط آپارتمان مان را تغيير مي دهيم و به جاي ديگري مي رويم. قرار است همسايه محسن بنگر شويم اما برنامه مان اين است كه با همه سختي ها، بايد در تهران بمانيم تا هاني بزرگ و به يك فوتباليست كامل بدل شود. او بايد جاي پدرش را در پرسپوليس پر كند.» احد هم صحبت هاي خواهرش را تأييد مي كند: «مجبوريم چهارشنبه هر هفته از تهران به كپورچال برويم اما چاره ديگري نيست. حتماً كم و كاستي هايي در راه رسيدن به تصميمي كه گرفته ايم، وجود خواهد داشت اما اين هدفي است كه داريم. بچه هاي هادي بايد در تهران بمانند و ما هم كنارشان هستيم تا زندگي خوبي داشته باشند. مطمئنم دعاي خير همه مردم ايران پشت و پناه اين بچه ها و همسرش است.» باز هم سكوت و بغض هايي كه فرو خورده مي شوند.

صداي اذان را نشنيدم
خانم ابراهيم پور حالا آن شب تلخ و بامداد زشت را تعريف مي كند: «اولين شبي بود كه هادي تا ساعت سه و نيم صبح بيدار ماند. هميشه حدود ساعت 11 يا 12 شب حتي اگر مهمان هم داشتيم، به رختخواب مي رفت چون واقعاً زندگي سالم و حرفه اي داشت و به خواب و استراحتش اهميت زيادي مي داد. آن شب مهمان داشتيم. مهمان ها كه رفتند، من ظرف ها را جمع كردم و هادي هم با هانا «تاپ تاپ عباسي» بازي كرد. بعد گفت امشب اصلاً خوابم نمي آيد اما به اتاق مي روم تا شايد بتوانم به خواب بروم. من هنوز داخل آشپزخانه بودم كه چند دقيقه بعد هادي برگشت و گفت مرا صدا زدي؟ گفتم نه! دوباره هادي به اتاق رفت. وقتي وارد اتاق شدم، ديدم هانا دستش را روي سينه هادي گذاشته و روي پاهايش ايستاده اما هادي فك و گردنش را بالا گرفته است. او را تكان دادم و متوجه شدم يك فاجعه رخ داده است. فوراً به طبقه پايين رفتم تا صاحبخانه مان را خبر كنم. تا آنها بيايند، به خانه برگشتم. نمي فهميدم چه كار مي كنم. هادي تكان نمي خورد. نفس كشيدنش با ناله همراه بود. فوراً با اورژانس تماس گرفتم اما كار تمام شده بود.» پرسيديم دقيقاً چه ساعتي اين اتفاق افتاد؟ خانم ابراهيم پور گفت: «براي دومين بار كه از اتاق بيرون آمدم، ساعت 4 و 10 دقيقه صبح بود. اين را به خوبي به ياد مي آورم. همان لحظات بود كه با اورژانس تماس گرفتم. پشت خانه ما يك مسجد است كه هر بامداد با صداي اذان اين مسجد، هادي از خواب بيدار مي شد و نمازش را مي خواند. من در اين مدت هميشه فكر مي كردم كه چرا آن روز صداي اذان را نشنيدم اما صاحبخانه مي گفت همان لحظه اي كه من در خانه شان را زده بودم، تازه اذان صبح تمام شده بود. يعني هادي دقيقاً در زمان اذان صبح آن روز تمام كرد.»

اين روزهاي تلخ
اثاثيه منزل هادي در حال جمع آوري است. تقريباً همه چيز جمع شده است. ديگر زمان رفتن است. اين روزهاي تلخ اصلاً نمي گذرد. چه كسي فكرش را مي كرد هادي نوروزي، كاپيتان پرسپوليس كه به اوج فوتبالش رسيده، اين طور دنيا و خانواده اش را بگذارد و به سمت بهشت پر بكشد. پرسپوليس از آن روز 10 نفره شد. خانم ابراهيم پور كه حالا دور تا دور خانه را نگاه مي كرد، گفت: «بايد زندگي جديدي را شروع كنيم. مي دانم كارم خيلي سخت است اما چاره ديگري نداريم. خدا هم كمك مان مي كند. مهرداد كفشگري، رضا نورمحمدي، محسن بنگر به همراه بقيه بازيكنان پرسپوليس و حتي استقلال، ملي پوشان و بازيكنان ساير تيم ها، هواداران فوتبال، ورزشكاران رشته هاي ديگر و همگي از ما حمايت كردند اما اميدوارم فراموش مان نكنند. همچنين بايد يك تشكر ويژه از حسين هدايتي داشته باشم. مردم كپورچال، بابل و اصلاً تمام ايران هم حامي ما بودند و هرگز تنهاي مان نگذاشتند.» خيلي حرف هاي ديگر هم شنيديم؛ اينكه هادي چقدر به خاطر مطالبات بازيكنان ديگر حرص خورد. چقدر قلب مهرباني داشت و اينكه اخلاق را از روي تشك كشتي با خود به زمين چمن آورد و اين شد كه هرگز حاشيه اي نساخت. هادي با همه خوبي هايش رفته و برايش از خداوند آمرزش و آسايش روح را طلب داريم.