وسط زمین را بگیر، کانال های کناری را فعال کن

پرسپولیس و سپاهان دو مدعی اصلی قهرمانی لیگ بیستم بی جهت آن بالای جدول ننشسته اند. آنها پویاترین و کامل ترین نمایش ها را بین تیم های لیگ برتری ارائه می دهند و در فاز حمله و دفاع بهترین هستند. این دو تیم به لحاظ مالکیت و گردش توپ در مناطق مختلف زمین و راه های رسیدن به دروازه حریف بهترینند و با تنوع در موقعیت سازی و انسجام در امور تدافعی سطح فوتبال بالاتری نسبت به سایر تیم های لیگ ارائه می دهند.

با در نظر گرفتن این مشخصات و مهره های کارگشا و توانمندی که در هر دو مجموعه حضور دارند پیش بینی می شود بازی امروز جذاب، نزدیک و هیجان انگیز باشد.

پرسپولیسی ها روی قدرت انتقال حریف از مرکز زمین با در نظر گرفتن نفرات تکنیکی و سرعتی شان حساب ویژه ای باز می کنند اما قصد دارند مالکیت بازی را در اختیار بگیرند و اجازه ارائه امور تاکتیکی را به حریف ندهند. البته پرسپولیس مثل همیشه بیشتر تمرکز خود را روی توانایی های خودش پایه گذاری می کند و بیشتر دنبال این است که به جای خنثی کردن توانایی های حریف، توانمندی های خودش را به حریف دیکته کند و به نتیجه برسد اما این بازی بزرگ و حساسیت های به وجود آمده در جدول در مسیر قهرمانی حتماً کاری خواهد کرد تا حواس کادر فنی و بازیکنان در این مسابقه بیشتر از قبل به حریف باشد.

پرسپولیس و سپاهان حدود چهار ماه قبل در تهران بازی رفت را انجام دادند که پرسپولیس در آن مسابقه توانست مالکیت توپ نسبتاً بیشتری نسبت به حریفش داشته باشد (54 به 46) اما با وجود ثبت این آمار در خلق موقعیت ناکام بود. پرسپولیس در آن مسابقه یک سوم حریفش شوت زد و شانس گل ساخت و به نظر می رسد در بیست هفته سپری شده از این فصل این تنها مسابقه ای باشد که حریف پرسپولیس نسبت به این تیم بیشتر شوت می زند و موقعیت گل می سازد.

این داستان اما یک دلیل عمده داشت و به تفاوت داشته های نویدکیا و یحیی معطوف می شد. در آن مسابقه پرسپولیس با سیستم پایه 1-1-4-4 وارد زمین شد و در حالی که وحید امیری مهاجم نوک بود احمد نوراللهی در نقش مهاجم سایه بازی می کرد. ترکیب پرسپولیس در آن مسابقه نقص هایی هم داشت و علی شجاعی به جای سعید آقایی محروم در دفاع چپ بازی کرد و به نوعی بالانس تیم در حرکت به سمت دروازه حریف از کانال های کناری به هم خورده بود.

در آن مسابقه دست یحیی آنقدر خالی بود که روی نیمکت غیر از رادوشویچ از بازیکنانی مثل شیری، حسین پور، احسان حسینی، عبدی، مهدی خانی، آرمان رمضانی، محمد شریفی و آریا برزگر سود می برد که از این جمع چهار بازیکن دیگر در جمع سرخ ها نیستند و جای آنها را نفرات شاخصی مثل شهریار مغانلو، مهدی ترابی، عیسی آل کثیر و فرشاد فرجی گرفته اند ضمن اینکه سعید آقایی هم در دسترس است و با اینکه آماده نیست می تواند در لیست بازی قرار بگیرد.

در بازی رفت دست محرم نویدکیا روی نیمکت آنقدر باز بود که 5 تعویض خود در نیمه دوم را انجام داد و بازیکنانی مثل محبی، مصلح، خلعتبری، علیمحمدی و روح الله باقری را به میدان فرستاد در حالی که دست یحیی آنقدر خالی بود که فقط دو تعویض در ده دقیقه پایانی انجام داد و سعید حسین پور را بعد از هفته ها نیمکت نشینی و مهدی عبدی را در وقت های تلف شده به میدان فرستاد که طبیعتاً این دو نفر نتوانستند تغییری در شرایط بازی ایجاد کنند.

حالا اما شرایط کاملاً فرق کرده و پرسپولیس یحیی به نیروهای توانمند تری در فاز حمله مجهز شده که می تواند ضمن مالکیت توپ و گرفتن ابتکار عمل از حریف با تنوع تاکتیکی و کارهای ترکیبی موقعیت گل بسازد و به خواسته اش برسد.

پرسپولیس حالا می تواند با زوج نعمتی – پهلوان (عالیشاه) در جناح راست و امیری – ترابی در سمت چپ کانال های کناری را برای موقعیت سازی فعال کند و البته با زوج مغانلو – آل کثیر دنبال گل باشد.

 در عین حال انتخاب زوج خط میانی با توجه به هدف کادر فنی و در دست گرفتن میانه میدان تصمیمی دشوار برای یحیی خواهد بود چرا که از بین کمال، احمد نور و سرلک یکی باید بیرون بنشیند که بیرون گذاشتن هر یک از این بازیکنان مثل امید عالیشاه که در هند جزو مؤثرترین بازیکنان تیمش بود تصمیم بسیار دشواری خواهد بود.

به صورت کلی دست باز یحیی نسبت به بازی رفت، شرایط فنی مناسب تیم بعد از حضور موفق در لیگ قهرمانان آسیا و انگیزه مهمی به نام صدرنشینی و برداشتن یک گام بزرگ به سوی قهرمانی می تواند پرسپولیس امروز را برای بردن حریص تر از قبل نشان دهد اما پتانسیل حریف نیز چیزی نیست که بتوان از آن ساده گذشت و این تقابل نزدیک و سرنوشت ساز را حساس تر از همیشه خواهد کرد.