وقتی پرسپولیس هافبک راست نداشت

به نظرم پرسپولیس از نظر فنی با آن چیزی که قبلا بود فاصله گرفته است. نمی دانم این مساله به کمبود برخی نفرات ارتباط پیدا می کند یا اتفاقات باشگاه اما برخی مسائل روشن است. مثلا وقتی بشار از بازی بیرون رفت طبیعتا یکسری برنامه هایی که کادر فنی از کنار زمین داشت به هم ریخت. با حضور مسلمان که او هم هافبک وسط شد عملا پرسپولیس هافبک راستش را از دست داد و با حضور کمال و ربیع خواه سه هافبک میانی داشت . درست است که پدیده فضاها را بسته و کاملا تنگ کرده بود اما ما خودمان به دست خودمان فضاها را تنگ تر کردیم . منشا هم مدام عقب می آمد و توپ می گرفت و فضای متراکمی در زمین پدیده ایجاد شده بود. ما کناره ها را از دست داده بودیم در حالی که وقتی مرکز زمین فشرده است طبیعی است که باید بازی را به کناره ها برد. سیامک نعمتی در ربع پایانی بازی به میدان رفت که عملا فایده ای نداشت در حالی که با توجه به خصوصیاتی که او داشت و می دانیم در کناره ها کارآیی دارد می توانست جای مسلمان وارد زمین شود، اما این اتفاق نیفتاد.

در کل به نظرم کادر فنی پرسپولیس روز موفقی نداشت. گاهی اوقات در روز بد یک تیم مربی می تواند تا حدودی به بهتر شدن شرایط کمک کند اما مقابل پدیده این کمک نرسید . در واقع در روزی که مشکلات مدیریتی وجود داشت و بازیکنان بد بودند، کادر فنی هم نتوانست کاری انجام بدهد و با اینکه پدیده فضاها را بسته بود اما آنها هم نتوانستند راهگشا باشند.

اینکه می گویم هیچ راهی باز نکرد را از برخی تصمیمات و تعویض ها می بینم. مثلا اینکه منشا تعویض شد و نعمتی به زمین رفت، به نظرم منشا اگر هم ضعیف بازی کرده بود اما به عنوان یک مهاجم کار می کرد و با توجه به اینکه ما در زمین خودمان بازی می کردیم باید این سوال را طرح می کردیم که دو تا هافبک دفاعی را برای چه می خواهیم؟

در 20 دقیقه پایانی بازی قاضی و خلعتبری توان اینکه پشت مدافعان پرسپولیس توپ بگیرند یا آنها را دور بزنند، نداشتند و هر توپی گرفتند تحویل بازیکنان پرسپولیس دادند. آن وقت ما در مقابله با این تیم چرا باید دو هافبک دفاعی داشته باشیم؟ ترکیب پرسپولیس طوری شده بود که هیچ کدام از بازیکنان توانایی جابه جایی در بین مدافعان حریف را نداشتند. کمال تا حدودی سعی می کرد به عمق بزند اما در آن شلوغی او هم بازیکن ظریفی نیست که بتواند با خلاقیت از بین مدافعان حریف عبور کند و توپ را از فضاهای کوچک در بیاورد.

شرایط بازی پرسپولیس و ترکیب این تیم طوری بود که خیلی زودتر از دقیقه نود می شد حدس زد این بازی گل ندارد، آن هم مقابل پدیده ای که 30 درصد خودش نبود. مطمئن باشید اگر پدیده 50 درصد شبیه روزهای خوبش بود از این بازی برنده بیرون می آمد اما آنها هم پلن B  نداشتند.

پرسپولیس در زمان تعطیلات لیگ بازی های دوستانه زیادی داشته و بازیکنان ملی پوش هم بازی کرده و همه در شرایط مسابقه بودند، پس بحث تاثیر تعطیلات بر پرسپولیس پذیرفته نیست. من روند فنی پرسپولیس را در این فصل رو به عقب دیده ام در حالی که توقعم این بود تا جلوتر برویم و کارهای بزرگتری ببینیم.

ما در تهران از دو هافبک دفاعی استفاه می کنیم که گاهی اوقات فاصله شان به سه متر هم نمی رسید و دو نفر کار یک نفر را انجام می دادند. حسن پرسپولیس فصل قبل این بود که هافبک دفاعی اش را جلو برده بود و با آرایش 2-4-4 لوزی تیم حریف را از جلو می بست و تمام حریفانش را به شدت آزار می داد. در آن شرایط بازیکنان حریف تا توپ می گرفتند بازیکنان پرسپولیس بالای سرشان بودند اما الان با دو هافبک دفاعی، دو مهاجم تیم نمی توانند پرس از جلو را انجام بدهند و تیم زمانی که حریف توپ دارد یا مجبور به عقب نشستن می شود یا منتظر اشتباه حریف می ماند. با این روند البته بعضا شانس می تواند فاکتور تعیین کننده باشد اما در کل مناسب و کارگشا نیست.

نویسنده: اسماعیل هلالی