وقتی “سلفی” بیماری می شود!

جامعه متمدن و کهنسال ایران را چه شده که در حوادث تلخ که احساسات جمعی را جریحه دار می کند به جای همدردی تمام فکر و ذکرشان می شود گرفتن عکس ، فیلم و ساختن “جوک”!

همیشه ذوق طنزپردازی ایرانیان زبانزد همگان بوده و هر گاه رویدادی سیاسی، ورزشی، اجتماعی، فرهنگی یا … در ایران یا خارج از آن رخ داد. این ذوق فوران کرده و بلافاصله جوک ها و لطیفه های مربوط به آن اتفاق دست به دست چرخیده است.

این مساله گاهی باعث شادمانی مردم و مخاطبان شده و لحظات خوشی را برای ایشان رقم زده است. به عنوان مثال مذاکرات هسته ای ایران و ۱ + ۵، دیدارهای ایران در جا م جها نی فو تبا ل و مناظره های ریاست جمهوری نمونه هایی ملموس و مطرح از این اتفاق هستند.

با این حال به نظر می رسد با گسترش وسایل ارتباطی و مخصوصا شبکه های اجتماعی و سیل انتشار مطالب متفرقه در این رسانه ها، فرهنگ غنی ایرانی زیر پا مانده و در حال له شدن است. اتفاقی که در حال رخ دادن است ذبح فرهنگ، اخلاق و ادب در فضای مجازی است؛ اتفاقی که متاسفانه به فضای حقیقی هم رسیده است.

همین چند روز قبل در سرزمین وحی فاجعه ای غمبار رخ داد و شهادت هزاران زائر خانه خدا سایه ای سنگین از غم و اندوه را به سر کشورهای اسلامی انداخت. ایرانیان هم که سهم زیادی از شهدای این فاجعه داشتند از این قاعده مستثنی نبودند و عیدشان عزا شده بود. در چنین فضایی عده ای که احساس می کرد ند “طناز” هستند و ذوق شان گل کرده بود در شبکه های اجتماعی و رسانه های مجازی مطالب و تصاویری را منتشر کردند که محتوای طنز داشت.

طنز موجود در این مطالب به قدری تلخ، زشت و زننده بود که هر بیننده ای با دیدن آن ناخودآگاه جا خورده و از آن عبور می کند اما عده ای هم هستند که با بی خیالی تمام و بدون احساس مسئولیت آن مطالب هجو را باز نشر داده و به اقدام زشت خالقان این آثار دامن می زنند.

همچنین درگذشت “هادی نوروزی”، کاپیتان پر سپولیس و برگزاری مراسم تشییع پیکرش در ورزشگاه آزادی و مراسم های یادبود باز هم زشتی عادت این افراد فارغ از احساس را نمایان کرد.

این که فردی در تشییع پیکر یک جوان شرکت کند و در حالی که همه در غم و اندوه فرو رفته اند و اشک می ریزند، در زاویه حرکت تابوت مرحوم کنار افراد شاخصی بایستد و عکس سلفی بگیرد، قابل هضم نیست. این رفتار نه با شاخص های اخلاقی همخوانی دارد و نه با معیارهای فرهنگی و انسانی قابل توجیه است.

این سلفی گرفتن ها نشان می دهد که برخی همچون آن موجودات فرصت طلب طبیعت – که بهتر است نامی از آنها برده نشود – منتظرند اتفاقی رخ دهد تا عده ای افراد شاخص و معروف جایی جمع شوند و فرصتی برای سلفی گرفتن فراهم شود.