پرسپولیس، برانکو و خیلی چیز های دیگر

برانکو برای پرسپولیس فقط یک مربی ساده با دو قهرمانی نبود، او به سوپرمنی تبدیل شد که سرخ ها را از فرش به عرش رساند.

فصل چهاردهم را از یاد نمی بریم. فصلی که با علی دایی آغاز شد، اما 7 هفته بعد، او و علیرضا رحیمی مدیرعامل باشگاه را برکنار کردند. سپس تغییرات بزرگ شروع شد. حمید درخشان، حمیدرضا سیاسی، علی اکبر طاهری، بهروز منتقمی، محمدحسین نژادفلاح و... تا رسیدیم به برانکو.

این مرد کروات که آمد، همه حساب و کتاب ها عوض شد. پرسپولیس به تیمی جذاب بدل شد که حتی در روز های شکست هم دوستش داشتیم. چقدر خاطره در این سال ها ساخته شد. چقدر ناممکن ها برای پرسپولیس ممکن شد. تیمی که به خاطر ماندن در لیگ برتر سجده شکر به جا آورد، حالا می تواند با کسب یک تساوی، به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسد.

همه این ها فقط و فقط به نام برانکو برمی گردد. مردی که نشان داد می توان غر نزد، از پنجره بسته پرواز کرد و مدام موفقیت آورد. برانکو همان قطعه گمشده از پازل پرسپولیس بود، همان کسی که باعث شد هیچ مربی و بازیکنی از گذشته نتواند بر سر این باشگاه منتی بگذارد.

حالا پرسپولیس به تیمی بدل شده که همه دوستش دارند نه به خاطر قهرمانی هایش بلکه به خاطر رسیدن به بهترین نتایج با کمترین امکانات و ابزار. این تیم، نشانی از غیرت ایرانی، علم کروات و ثبات قدم دارد. همین چند ماه قبل و بعد از شکست در شهرآورد، همین هواداران به برانکو تاختند و گفتند تاکتیک های برانکو قدیمی شده، بهتر است برود، اما او ماند تا امروز را بسازد. روزی که پرسپولیس با کسب یک تساوی، در واقع قهرمان غرب آسیا می شود و به فینال لیگ قهرمانان می رسد آن هم «برای اولین بار».

پرسپولیس با برانکو فقط یک مسیر را طی نکرد، یک وجه دیگری از تاریخ را ساخت و بر افتخاراتش افزود. برانکو برای پرسپولیس فقط یک مربی ساده با دو قهرمانی نبود، او به سوپرمنی تبدیل شد که سرخ ها را از فرش به عرش رساند؛ جایی که می توانند حتی رؤیاهای شان را رنگ آمیزی کنند.