پرسپولیس؛ دلبستگی ها و هوای تازه

پرسپولیس چهار فصل فوق العاده را با همین ترکیب سپری کرده است اما با رفتن برانکو به نظر می رسد این تیم نیاز به تغییراتی دارد.

اگر برانکو می ماند آیا چهره پرسپولیس تغییر می کند. کمتر کسی لیستی که برانکو داده بود را جدی پیگیری کرد چرا که موضوع رفتن یا ماندنش بود با این وجود اما روش کاری او براساس الگوریتمی بود که می شد تا حدودی برنامه هایش را حدس زد. او همانطور که شنیده می شد قصد داشت اسکلت اصلی تیمش را که در این چهارسال با اضافه و کم کردن محدود مهره ها ساخته بود را حفظ کند. مهره هایی مثل بیرانوند، سیدجلال، شجاع، کامیابی نیا، بشار رسن، علیپور و ترابی تقریبا ستون فقرات تیم پرسپولیس در فصل گذشته بودند. برانکو همچنین مربی بود که نسبت به بازیکنان روی نیمکت برنامه ریزی دقیق داشت. با این وجود در لیست او جذب یک مهاجم و یک مدافع وسط وجود داشت.

اینکه با وجود شجاع، سیدجلال و انصاری و حتی بازیکنانی مثل ربیع خواه، ماهینی و نادری که توانایی بازی در دفاع میانی را دارند پرسپولیس به دنبال جذب یک مدافع وسط بود می تواند حاوی نکته مهمی باشد. اینکه برانکو با علم به اینکه لیست این تیم پر خواهد شد به دنبال کم کردن از نیروهای تدافعی اش بوده است. همه می دانند که اصولا برانکو مربی است که تیم شلوغ را دوست ندارد و تمرکزش را بر روی شانزده بازیکن اصلی تیم می گذارد.

در خط حمله پرسپولیس برانکو با بودیمیر قراردادی یک سال و نیمه بست و این یعنی اگر می ماند قصد داشت او را حفظ کند. بودیمیر، امیری و یک مهاجم دیگر که مرد کروات نام مهدی طارمی را در اولویت قرار داده بود. درواقع برانکو قصد داشت بازیکنان میانی تیمش را حفظ کرده و یک مهره کلیدی را به خط حمله اش اضافه کند.

لیست پرسپولیس
در حال حاضر تنها گزینه ای که هنوز تکلیفش برای فصل آینده این تیم مشخص نشده بشار رسن است. پرسپولیس با جذب فرشاد احمدزاده اما حالا اگر بشار هم بماند عملا جای خالی برای جذب بازیکن جدید بزرگسال نخواهد داشت. ضمن اینکه الان لیست این تیم پر از بازیکنانی است که در این چهار سال و حضور در تورنمنت های مختلف و تمرینات پرفشار تیم آماده بازی هستند و در این شرایط ممکن است کاملا پشت خط بمانند.

پرسپولیس باید از دلبستگی ها و احساساتش گذشته و تصمیماتی منطقی بگیرد و در این بین باشگاه می تواند با رفتاری حرفه ای بهترین اتفاق را برای بازیکنان و تیم پرسپولیس رقم بزند. آن ها باید بازیکنانی که در پرسپولیس تجربه و اعتبار کسب کرده و شانس بازی ندارند را به تیم های دیگری بفرستند که شانس بازی داشته اند و در این راه باید از وابستگی هایش بگذرد. این تیم در سال های اخیر به چنان انسجام و ثباتی رسیده که اکنون این فرضیه وجود دارد که نبود هرکدام از این بازیکنان می تواند به معنای از دست رفتن قدرت تیم باشد. اما این یک ذهنیت احساسی و برگرفته از عادتی است که به مرور زمان شکل گرفته است. این لیست پرسپولیس به تنفس و هوای تازه احتیاج دارد و چاره ای جز این نیست که خروجی ها و ورودی هایی داشته باشد.
مدیریت پرسپولیس می تواند در جا به جایی این بازیکنان نقش بازی کرده و آن ها را به مقاصدی بفرستد که کاملا به سود طرفین باشد.