پرسپولیسِ ناهماهنگ هم می برد

قهرمان فصل گذشته لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی به میدان آمد که با از دست دادن چهار مهره کلیدی اش نسبت به سال گذشته و بسته بودن پنجره نقل وانتقالات نتوانسته بود جایگزین مناسبی برای آنان پیدا کند. برانکو علاقه خاصی به سیستم ابتدایی ۲-۴-۴ دارد. در این سیستم که برمبنای توانایی بازیکنان ممکن است از خطی به دیاموند و یا همان ۲-۴-۴ لوزی تغییرکند پرسپولیس توانسته دو بار قهرمان ایران شود و به همین دلیل سرمربی موفق قرمزها با کمترین تغییرات تیم خود را آرایش می دهد.

با جدا شدن وحید امیری و فرشاد احمدزاده برانکو به دنبال بازیکنانی بود که از لحاظ تکنیکی و حتی تاکتیکی بتوانند دقیقا به مانند این دو بازیکن عمل کنند. امید عالیشاه در نقش امیری و بشار رسن در نقش احمدزاده به بازی گرفته شدند.

در تفکرات برانکو ، زمانی که تاکتیکی موفق است دلیلی برای تغییر آن وجود ندارد همانطوری که اتومبیل سالم را به تعمیرگاه نمی برید اما با نگاهی به نوع بازی پرسپولیس و کیفیت هافبک های این تیم ، در سیستم مورد نظر برانکو ضعف هایی دیده می شود . عالیشاه با روزهای خوب خود فاصله دارد و رسن هم بیشتر سعی می کند در کانال های خط دفاعی و در فضای بین مدافعین میانی و کناری حریف صاحب توپ شود.

 در چنین شرایطی و با اضافه نشدن مدافعین کناری (ماهینی و انصاری) پرسپولیس در سیستم تهاجمی اش چندان موفق نبود. در این سیستم حرکت از کناره ها و ارسال های دقیق و خطرناک برای دو مهاجم که از نوع بازی یکدیگر آشنایی دارند، به همراه حضور موثر هافبک سمت مخالف و دو هافبک میانی بسیار حیاتی است. اما در بیشتر زمان بازی عالیشاه و رسن کمتر به محوطه جریمه اضافه می شدند و احمد نوراللهی و کمال کامیابی نیا هم بیشتر در میانه میدان مستقر می شدند و عملا تعداد نفرات پرسپولیس در زمان حمله بسیار کم بود.

ارسال های نه چندان با کیفیت و حضور کم تعداد بازیکنان پرسپولیس موجب شده بود که این تیم در ایجاد موقعیت گلزنی ضعیف عمل کند. در چنین شرایطی نوراللهی سعی داشت با آزادی عمل بیشتری به خط حمله اضافه شود که تا حدودی هم موفق بود اما بدون تردید نقش نوراللهی در کنترل میانه میدان و بعنوان اولین پرس کننده به بازیکن صاحب توپ حریف غیرقابل انکار بود. نوراللهی بهترین بازیکن پرسپولیس در این دیدار بود.

پدیده هم دقیقا با سیستم ۲-۴-۴ خطی به میدان آمد. یحیی گل محمدی از خلعتبری و مهربان به عنوان دو مهاجم استفاده کرد. درباره این اتفاق باید به این نکته اشاره کنم که  دراستفاده از دو مهاجم مهمترین موضوع ایجاد زوجی مکمل با ویژگی های متفاوت این دو بازیکن است. در صورتی که خلعتبری و مهربان دقیقا به مانند یکدیگر بازی می کردند و درک متقابلی از نوع بازی یکدیگر نداشتند.

  پدیده در دقایقی از بازی و بر روی ضربات ایستگاهی پرسپولیس را تحت فشار قرار داده بود اما توان تهاجمی این تیم به اندازه ای نبود که بتواند دروازه پرسپولیس را بازکند.

پرسپولیس در روزی که چندان تیمی هماهنگ نبود توانست با حرفه ای گری کامل تا پایان نود دقیقه جریان بازی را کنترل کند تا لیگ را با پیروزی شروع کرده باشد. موضوعی که از ویژگی های تیم های بزرگ است که در روز نه چندان خوب خود هم می توانند پیروز میدان باشند.