پرسپولیس آرزوی “هادی” را برآورده می کند؟

خواب ابدی هادی نوروزی، پرسپولیسی ها را هم نام سیاه جامگان کرد و این تیم بحران زده را به شوک فرو برد. آیا پرسپولیسی ها آرزوی هادی را در غیابش برآورده می کنند؟

کاپیتان فقید پرسپولیس آخرین دور افتخارش را در ورزشگاه آزادی زد و رفت تا در خانه ابدی اش آرام بگیرد. در آن لحظات، دیگر شعار “هادی تیمت رو بردار و بیار” هم نتوانست کاپیتان را بیدار کند. هادی رفت تا پرسپولیس ۱۰ نفره شود؛ رفتنی که دیگر بازگشتی نخواهد داشت.

کاپیتان آرزو داشت؛ می خواست جام قهرمانی تیمش را بالای سر ببرد. جامی که سال هاست با پرسپولیس غریبه شده است، امسال می توانست بر دستان کاپیتان سرخ ها بوسه بزند. هرچند مشکلات زیاد است و هنوز پرسپولیس آن تیمی نشده که هواداران انتظارش را دارند و به قهرمانی اش امیدوارند اما … پرسپولیسی ها باید از این به بعد بدون کاپیتان مشکلات شان را حل کنند.

فصل خاکستری پرسپولیس مانند پیراهن سرخش با این مصیبت، سیاه شد. پیش از این پرسپولیسی ها با ۱۰ نفره شدن خاطره خوبی داشتند اما از این پس، پیراهن مشکی یادآور فقدان یک یار در ترکیب سرخ ها خواهد بود. سرخ پوشانی که امسال سیاه جامگان واقعی لیگ برتر خواهند بود تا پایان، اگر به قهرمانی هم برسند، شاید جام را بالای سر نبرند.

هادی نوروزی جوان بود و این بیش از هر چیزی نبودش را دردآور می کند، آن هم در روزهایی که مرگ، سایه سنگینی روی ایران انداخته است. اندوه قربانی شدن صدها “حاجی” در منا، هنوز از دل مردم پاک نشده بود که “هادی” هم به میقات رفت. شاعری آرام سرود: “ای مرگ بد! خوبان کشی تا چند؟ ای زندگی! خودمحوری تا کی؟ اخراج تلخی بود هادی جان! …” (مرتضی خدایگان)

هادی اولین کاپیتان جوانی نبود که زود پرکشید؛ قایقران هم بود. مرگ هادی همان قدر تلخ و گزنده است که آن روزها رفتن “سیروس” دل شکن بود. بازوبند کاپیتانی پرسپولیس حالا روی زمین مانده و کسی دلش را ندارد که برش دارد. در تیم سرخ پایتخت سر کاپیتان نشدن دعواست، کسی دلش نمی آید این تکه پارچه را بر بازو ببندد.

حالا کاپیتان “هادی” نگران تیمش است؛ تیم سرخی که سیاه پوش شد و حالا باید با کلی مشکل ریز و درشت، فصل را به پایان ببرد. اما همان طور که او روزهای خوبی برای تیمش ساخت و در روزگار قرارهای نیمه کاره فوتبالیست ها و رفتن و آمدن ها، تعصب به خرج داد و ماند، یاد و خاطره هادی در دل هواداران میلیونی پرسپولیس خواهد ماند.