پرسپولیس را با همان یک چشم ببینید

یک بازی 6 امتیازی. یکی از آن جمله های کلیشه ای که وقتی قرار است از رقابتی حساس بین 2 رقیب بسیار نزدیک به هم سخن بگوییم، آن را به کار می گیریم.
حساسیت ها به قدری بالا گرفته که سازمان لیگ را هم اسیر خودش کرده است تا حدی که رییس مسابقات لازم بداند در آستانه آن درباره چالش ها با پرسپولیس در مورد یک بازی دیگر، همین حالا صحبت کند.
برخوردهای حساب نشده ای فعلا بین 2 طرف دعوا وجود دارد و حالا در آخرین واکنش، سازمان لیگ را از منظر مسوولان باشگاه در مظان اتهام قرار داده است. حساسیت بازی های پیش روی لیگ و تاثیر آن روی نتیجه نهایی رقابت ها، شرایط را برای مدیران فوتبال به این شکل درآورده است و حالا باید در ذهن خود تصور کنیم که چه به سر بازیکنان می آورد. در این میان شاید نگاهی به تمام این موارد مسیر را برای پیمایش بهتر روشن کند.

*چرا بازی 6 امتیازی؟
بازی 6 امتیازی کنایه از این مساله دارد که 2 تیم رقیب به عنوان مثال امتیاز برابری دارند ولی این بازی می تواند صفر امتیازی هم بشود اگر کار به تساوی بکشد و 2 تیم نسبت به قبل از بازی تغییری در وضعیت خود نسبت به حریف پیدا نکنند و این جاست که دیگر تیم ها از این شرایط سود خواهند برد.
در این میان دیدیم که بعضی ها از مسابقه پیش رو به عنوان فینال زودرس یاد کرده اند. این دیگر زیاده روی به نظر می رسد و دیدگاهی مسموم برای هر یک از 2 تیم است.
ضیاء عربشاهی در این باره می گوید: پیروزی در این بازی همان قدر که می تواند هر یک از 2 تیم را به سمت قهرمانی هُل بدهد به همان میزان می تواند مانع قهرمانی شود اگر موجب شود که تیم پیروز در باد قهرمانی بخوابد و بازی های بعدی خود را از دست بدهد. درواقع پیروزی در این بازی می تواند مانند ترمز عمل کند و باخت در آن اگر باعث ناامیدی نشود می تواند به موتور متحرک بدل شود. پس این بازی آخر دنیا نیست که در پایان آن چه به عنوان پیروز و چه به عنوان ناکام، کار را تمام شده بدانیم.

*حساسیت، استرس، عدم تمرکز و شکست
تعادل احساسات و مسایل انگیزشی، بخش مهمی از کار و دغدغه مربیان است که با توجه به دسترسی همگان به آخرین سطح اطلاعات، فرق بین مربیان را سبب می شود. البته این فاکتورها در یک تیم فقط در کنترل مربیان نیست. عوامل تاثیر گذار دیگر مثل رسانه ها هم هستند و در جایی مثل ایران، هواداران و فضای مجازی نقش مهمی دارند. به صورت معمول میزان حضور و تاثیرپذیری یک ایرانی و مثلا یک انگلیسی در فضای مجازی برابر نیست و به همین نسبت شرایط برای یک بازیکن ایرانی و انگلیسی متفاوت است.
حساسیت یک بازی و درک آن از سوی بازیکن می تواند به تلاش و تمرکز بیشتر وی بینجامد. این مساله می تواند به افزایش رسیدگی به خود و حتی کم کردن ارتباط ها با نزدیکترین افراد منجر شود. تاثیر مثبت این مساله در روز بازی نمایان می شود. حالا حساسیت اگر از حدی بالاتر برود و به بازیکن و مربی منتقل شود به استرس بدل می شود. استرس در وهله اول انرژی درونی را کاهش می دهد و بعد باعث کاهش تمرکز و افزایش عصبیت می شود. بسیاری از ما بدون هیچ تعارفی، همین بلا را به صورت مداوم بر سر تیم محبوب خودمان و بازیکنانش می آوریم والبته نمی توان خرده ای هم گرفت چون انتظار نیست که افراد متخصص در این حوزه باشیم و این بازیکن است که باید حواسش به این مسایل باشد. به صورت خلاصه این که بازی با سپاهان و نتیجه آن را بیش از آن چه که هست، حساس نکنیم.

*طرف حساب سازمان لیگ، شکوری نیست، هواداران هستند
و اما نتیجه همه حساسیت ها و استرس ها را این روزها در درگیری های لفظی مدیران باشگاه و فوتبال می بینیم. ابراهیم شکوری و سهیل مهدی به صورت مشخص از یکدیگر نام می برند و با کنایه یا مستقیم حرف خود را می زنند. در این میان عدم اجابت خواسته پرسپولیس از سوی سازمان لیگ، در حالی که همان را برای تیم های دیگر مانند استقلال انجام داده بود، آغاز چالش را رقم زد.
سازمان لیگ و سهیل مهدی هرچند سعی می کنند بحث منصرف شود ولی هنوز به این مساله پاسخ نداده اند که چرا در دور رفت تسلیم خواسته و فشار باشگاه استقلال شدند و ابتدا بازی عقب افتاده قبل دربی پرسپولیس انجام شد و بعد دربی ولی درست همین خواسته وقتی از سوی پرسپولیس مطرح شد نه تنها محقق نشد، بلکه با ادبیات تند و متخاصم با آن برخورد شد. به هر حال الان این سوال برای رسانه ها و هواداران پرسپولیس وجود دارد. سازمان لیگ حداقل کاری که باید می کرد عذرخواهی به خاطر عدم امکان ایجاد شرایط برابر بود. به نظر که این برخورد منطقی تر و سیاستمدارانه بود. اصلا فرض را بر این بگذاریم که ابراهیم شکوری نباید مساله را به آن شکل رسانه ای می کرد که البته در این باره هم اتفاق نظر وجود ندارد. مساله این است که طرف حساب سازمان لیگ و سهیل مهدی به عنوان رییس کمیته مسابقات، ابراهیم شکوری نیست. طرف حساب پرسپولیس، رسانه و هواداران هستند. سوال واضحی هم وجود دارد و پاسخش این همه آسمان و ریسمان بافتن و زدن به در و دیوار نیست. این جا که پای مسایل شخصی در میان نیست. صحبت از مردم است.

*اسم رمزهای خطرناک
سهیل مهدی در آخرین مصاحبه اش مطالبی را مطرح کرده که به نظر با رفتار سازمان لیگ جور درنمی آید. تمام آن حرف ها درباره تنگ آمدن وقت و بر هم ریختن برنامه به خاطر کرونا و دیگران از تیم ملی تا کنفدراسیون را هم درست تلقی می کنیم. اصلا می پذیریم که در این شرایط بالاخره یکسری تیم ها مورد اجحاف قرار می گیرند و باید هم به آن گردن نهاد. اصلا از این موضوع هم می گذریم که چرا مثل اشتباهات داوری هرگاه که قرار است شاعر در تنگ آمدن قافیه اسیر می شود پرسپولیس باید قربانی این اجحاف بشود! شما هم حداقل قبول کنید این دیگر با کلفت کردن صدا نمی شود. حداقل یک ببخشید و عذر تقصیر خواستن، اوضاع را از این که هست بهتر نکند، بدتر هم نمی کند. بالاخره قبول کنید که الان از استقلال تمکین شده و حرف پرسپولیس روی زمین که مانده هیچ، یک چیزی هم بدهکار شده ایم. هر چه هم که دلتان خواست گفتید آن هم با اسم رمزهایی که در این فوتبال مفاهیم مشخص و برای هوادار پرسپولیس کد معلوم دارد. یک نمونه اش همین «تیم خاص». حالا هر قدر هم که منظور از آن احتمالا همه تیم ها باشد. بعد هم به شکلی صحبت کردن که گویی خواسته ای خارج از عرف مطرح شده است نوعی پروپاگانداعلیه پرسپولیس تلقی می شود.

*یک روز قبل از رویارویی با سپاهان ساکت
اگر این خواسته که اول بازی عقب افتاده انجام شود، خواسته نابه جا و خارج از عرف است که این چرا برای استقلال انجام شد. چرا سازمان لیگ در مقابل پرسپولیس آن را برای استقلال انجام داد؟!
حالا که این انجام شده است، چگونه سهیل مهدی در مصاحبه خود می گوید: «ما اصلا در این مباحث نیستیم که به حرف یک باشگاه خاص بخواهیم گوش بدهیم و صراحتا می گویم شأن و شخصیت همه باشگاه های ما به یک اندازه قابل احترام است و ما موظف هستیم به همه این باشگاه ها به صورت یکپارچه و با یک چشم نگاه کنیم و اگر اتفاقی افتاده نفع و ضرر آن را برای همه به یک اندازه درنظر می گیریم.» این چگونه با یک چشم نگاه کردنی است؟ الان این اسمش استقلال عمل است یا عمل برای استقلال؟
حالا از این همه حاشیه چه کسی سود می برد؟ جواب مشخص است؛ «سپاهان». مدیرعامل سپاهان چه کسی است؟ «محمدرضا ساکت». این اظهارات چه زمانی مطرح می شود؟ یک روز قبل از بازی با تیم ساکت!
حالا اصلا به توییت معاون اجرایی و سخنگوی باشگاه کاری نداریم. شما جای هوادار پرسپولیس.
راستی چه می شود که در همین مصاحبه با مجموعه این اتفاقات گفته می شود: «سازمان لیگ هم آنقدر کوچک نشده که بخواهد در جهت اهداف یک باشگاه کار کند یا نکند.» و بعد در جای دیگری می خوانیم؛ «منطق از جای دیگر به ما تحمیل می شود.»
اگر واقعا قرار بر همکاری برای مواجهه با شرایط غیرعادی کرونا و تاثیر آن روی برنامه های فوتبال است، بالاخره همه باید از خودگذشتگی کنند و قرار نیست فقط پرسپولیس تاوان دهد و اگر هم قرار است یکسری حقوق به ناچار سلب شود، ادبیات و آداب خاص خودش را دارد. باز هم تاکید می کنیم طرف حساب فدراسیون و سازمان لیگ، نه شکوری و سمیعی و صدری، بلکه پرسپولیس و میلیون ها هوادار هستند و برای این هم امتیاز خاصی مطالبه نمی شود. فقط همان که برای همه وجود دارد. یادمان نرود پرسپولیس در این 3 سال آخر 2 بار به فینال آسیا رفت. بار اول فقط خواهان عقب افتادن یک بازی با سایپا بود تا به موقع به ژاپن برود تا اسیر جت لگ نشود و یک بار هم اجرای تقویم و بازی با ذوب آهن را نیاز داشت و نشد. پرسپولیس از این اتفاقات کم زخم برنداشته است.

*داروغه را می بینند و شهر را می گیرند
و اما سخنی هم با مدیران پرسپولیس. می گویند اگر جایی مشغول به کار شدید با آبدارخانه تا حد امکان درگیر نشوید. چون ممکن است چیزی به خورد شما بدهند که تصورش را هم نمی کنید. در مثال مناقشه نیست. فکر کنید یک جاهایی در این فوتبال، حکم همان آبدارخانه را دارد. به هر حال ما در فوتبالی حضور داریم که بعضی رقبا، داروغه را می بینند و شهر را می گیرند.