پرسپولیس و استقلال فروشی نیستند!

سه شرکت پیشکسوتان ( شرکت خلق الساعه و من در آوردی #پروین و شرکا)، یکی از خودروسازی های کشور و شرکت های اپراتوری تلفن همراه خود را برای خرید پرسپولیس جلو انداخته اند.

من نمی دانم کدام خصوصی سازی در فوتبال ایران موفق بوده است که حالا می خواهیم چوب حراج بر سر این دو تیم بزنیم. استیل آذین حسین هدایتی؟ داماش گیلان و شاهین بوشهر امیر منصور آریا؟ ابومسلم مهدی زمان؟ پدیده خراسان محسن پهلوان؟ خونه به خونه بابل؟ راه آهن فلک زده که دیگر نامش را هم عوض کرده اند و باید آن را به تاریخ بسپاریم یا شیرین فراز دسته برتری که نامش یک بار شد راهیان کرمانشاه و پس از یکی دو سال سقوط به دسته های پایین تر به کل منحل شد؟

مگر پرسپولیس و استقلال و سرمایه بزرگ مردمی که در برابر نام این دو تیم وجود دارد را می توان اصلا با نام های بالا مقایسه کرد؟ سرمایه ملی را به سرمایه دار بفروشیم که هر چه خواست بر سر آن بیاورد و بعد بگوید مالم است و اختیارش را دارم؟

آقای پروین اگر اهل فن و مدیریت بود که وضع فرزندش آنگونه نمی شد که میلیاردها میلیارد به دولت بدهکار شود. شرکت های اپراتوری تلفن همراه پرسپولیس را دست بگیرند که نام تیم را مثلا به سرخ پوشان ایرانسل یا قرمزپوشان همراه اول تغییر دهند؟ خودروسازان داخلی اگر بیل زن بودند که باغچه خودشان ( پیکان و سایپا) را بیل می زدند.

پرسپولیس و استقلال متعلق به مردم است و دولت به عنوان کارگزار مردم حق ندارد آنها را به اشخاص بفروشد.

دولت حق ندارد فشلی و بی عرضگی خودش در درآمد زایی را با چوب حراج زدن به این دو تیم حل کند. 49 درصد باشگاه را در بازار بورس به سهام داران خصوصی بفروشد و 51 درصدش و تصمیمات مدیریتی اش را با نسبت حداکثری هیات مدیره به نام خودش نگاه دارد.