پرسپولیس و 180 دقیقه مهم

وضعیت این روزهای اردوگاه سرخ پایتخت برخلاف اوایل دی ماه، سفید است و شرایط برقرار. قرمزپوشان تهرانی با کمی فراز و فرود بالاخره توانستند ناکامی در فینال لیگ قهرمانان آسیا را هضم کنند و گزاره هدف جدیدی برای خود و هواداران مشخص سازند. یحیی گل محمدی هر چه در بازی های بزرگ و سرنوشت ساز از خودش چهره ای ناکام برجای گذاشته، نشان داده که سینه خیز رفتن و حرکت چراغ خاموش را خوب بلد است. حواشی مدیریتی و فنی رختکن تیم پرسپولیس پس از شکست مقابل اولسان هیوندای به یکباره شدت گرفت و انگار هر ملوان قصد داشت تا یک گوشه از کشتی را با دستان خودش سوراخ کند اما به همان یک بارگی هوا صاف شد و طوفان حوادث خوابید. یحیی پس از رتق وفتق کردن امور، سربازان تیمش را برای رسیدن به هدف جدید متقاعد و آماده کرده و آن هدف هم چیزی جز گلات قهرمانی نیست.

پرسپولیسِ لیگ بیستم قطعاً مانند پرسپولیسِ برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون زیبا بازی نمی کند اما فراموش نکنیم که مدافع عنوان قهرمانی تنها یک باخت را طی این 12 بازی تجربه کرده و از ساده ترین سیستم موجود برای رسیدن به کورس صدرنشینان بهره می برد؛ پیروزی با حداقل اختلاف و با تکیه بر گل نخوردن. پس از حدود 5 فصلی که سرخ ها از خود نمایش هایی هیجان انگیز و پیروزی هایی عموماً قاطع برجای می گذاشتند، دیگر نوبت به نتیجه گرایی مطلق رسیده و این موضوع همان چیزی ا ست که مربیان ایرانی در آن تبحر خاصی دارند. یک سرمربی خارجی شاید در ابتدا به بازی زیبا و نمایش خوب در زمین فکر کند اما سرمربی ایرانی تنها 3 امتیاز را می خواهد؛ ولو با یک گل آفساید و حتی بر اثر اشتباه داور یا حریف.

یحیی گل محمدی هم مانند تمام سرمربیان ایرانی از این قاعده مستثنی نیست. یحیی برای اثبات توانایی های خود و برای بیرون آمدن از شوک شکست در رسیدن به جام لیگ قهرمانان آسیا، نیاز دارد که خودش را برای اولین بار سرمربی کامل یک تیم قهرمان نشان دهد، برخلاف فصل قبل که تیم قهرمان نیم فصل را در نیمه های راه تحویل گرفت و مأموریت ناتمام کالدرون آرژانتینی را به اتمام رساند. باور داشته باشیم یا نه، تحکیم حقانیت گل محمدی به عنوان یک سرمربی موفق ایرانی در گرو رسیدن سرخ ها به پنجمین قهرمانی متوالی ا ست. پرسپولیسی ها که با وجود 2 بازی عقب افتاده توانسته اند خود را به رده چهارم جدول رده بندی لیگ برتر برسانند، قطعاً در کنار سپاهان و صنعت نفت از بزرگ ترین تهدیدات برای رؤیای نابالغ قهرمانی استقلال هستند. آبی های تهرانی در شرایطی که می بایست از عقب نشینی پرسپولیس برای قطعی کردن قهرمانی خود در نیم فصل استفاده می کردند، اسیر حواشی بی پایان کادرفنی عریض و طویل خود شدند تا هم سپاهان خودش را به کورس برساند، هم صنعت نفت در مقام یک پدیده ظاهر شود و هم کابوسی به نام پرسپولیس اظهار وجود کند.

با موفقیت اردوی سرخ در تبریز، نوبت به بازی های معوقه ای رسیده که نقش بسیار مهمی را در بازگشت پرسپولیس به کورس قهرمانی ایفا می کنند. تقابل با مس رفسنجانی که روان بازی می کند و گل گهری که از حضور امیر قلعه نویی روی نیمکت خود بهره می برد، شاید نقاط عطف پرسپولیس در لیگ بیستم باشند. پرسپولیسی ها اگر 180 دقیقه از تمام توان خود مایه بگذارند، از همیشه بیش تر به گلات نزدیک می شوند؛ 180 دقیقه برای مرگ و زندگی.