پرسپولیس ۳۰میلیارد را دور می ریزد؟

بعد از بازی های درخشانی که علیرضا بیرانوند در جام جهانی انجام داد، عزم چند باشگاه اروپایی برای جذب او چندان هم غیر طبیعی نیست. دروازه بان 26 ساله ای که با مهار پنالتی کریس رونالدو برای چند روز سوژه رسانه های ایرانی و خارجی شد. درباره بیرانوند و پیشنهادهایش شایعه فراوان است. از دیناموکیف، ریزه اسپور، آلانیا اسپور گرفته تا تورینو، ساسولو و حتی فنرباغچه. البته هنوز نمی دانیم کدام شان رسمی است و کدام در حد گمانه زنی.

اگر بنا را به دریافت پیشنهاد رسمی بگذاریم، می توانیم بررسی کنیم که باشگاه پرسپولیس از فروش دروازه بان اول خود سود می کند یا ضرر. مدیر برنامه های بیرانوند در مصاحبه ای مدعی شده که یکی از تیم های خواهان علیرضا، مبلغی در حدود 3 میلیون یورو پرداخت می کند. مبلغی نجومی که اگر واقعی باشد می تواند تمام معادله ها را بر هم بزند و سرنوشت بیرانوند را تغییر بدهد. البته بازهم تاکید می کنیم اگر همچین مبلغی واقعی باشد و مدیربرنامه های علیرضا غلو نکرده باشد!

3 میلیون یورو بخش بسیاری از هزینه های پرسپولیس را تامین می کند. اگر قیمت هر یورو 10 هزار تومان باشد، صدور رضایتنامه مبلغی در حدود 30 میلیارد به خزانه پرسپولیس اضافه می کند. مبلغی که می تواند بخش بسیاری از بدهی های این باشگاه را تسویه کند و پرسپولیس را به درآمدی رویایی برساند.

شاید بپرسید در صورت فروش بیرانوند، پرسپولیس درون دروازه چه کند. تنها مشکل پرسپولیس بازی مقابل الدحیل در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا است. تیمی قدرتمند با خط حمله زهردار و 102 گل زده در یک فصل. بی شک حضور بیرانوند در این بازی، یک قوت قلب برای هواداران، کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس است اما حرفه ای این است که 30 میلیارد را فدای یک بازی نکرد و درآمدزایی را به نتیجه ترجیح داد.

کسی نمی داند نیم فصل چه اتفاق هایی رخ می دهد. این احتمال وجود دارد که پرسپولیس با بیرانوند نیز مقابل الدحیل شکست بخورد و این امکان هم هست که پرسپولیس بدون او برابر الدحیل به پیروزی برسد. تمام این احتمال ها را می توان کنار گذاشت و به درآمدی فکر کرد که شاید نیم فصل یا انتهای فصل دیگر در کار نباشد و تیمی تا این حد سمج برای جذب بیرانوند اقدام نکند.

پرسپولیس برای پر کردن جای خالی بیرانوند در نیم فصل دوم می تواند 2 میلیارد از این 30 میلیارد را به ذوب آهن بدهد و رضایتنامه رشید مظاهری را بگیرد. یا محمدرضا اخباری را جذب کند که این روزها با سایپا به مشکل خورده و بدش نمی آید پیراهن یک تیم پرطرفدار را بر تن کند. حتی علیرضا حقیقی که بارها گفته فقط در ایران برای پرسپولیس بازی می کند می تواند گزینه مناسبی برای دروازه پرسپولیس باشد. سوشا مکانی هم که آزاد است و با تجربه بازی برای پرسپولیس لحظه شماری می کند تا به ترکیب این تیم برگردد.

برانکو در جدیدترین اظهارنظر خود با جدایی بیرانوند مخالفت کرده. او سرمربی است و مسوول فنی تیم. برای برانکو مهم نیست که پرسپولیس چگونه درآمدزایی کند و از فروش ستاره هایش پول آنچنانی به جیب بزند. او می خواهد نتیجه بگیرد و رسیدن به این هدف با حضور بازیکنانی نظیر بیرانوند آسانتر است تا امثال رادووشویچ و درویشوند. این وسط مدیران باشگاه پرسپولیس می توانند تصمیم بگیرند که بیرانوند را بفروشند یا هم نظر با برانکو او را حفظ کنند.

تفاوت در مدیریت را در قضیه بیرانوند می شود حس کرد. مدیری که هزینه هایش را از نهاد دیگری دریافت نکند، در چنین شرایطی ستاره اش را می فروشد اما در پرسپولیس و حتی استقلال خبری از این تصمیم ها نیست. پولی می آید و هزینه می شود. بنابراین چه نیازی هست که ستاره تیم به فروش برسد و پولی نصیب باشگاه شود؟ 30 میلیارد عدد بزرگی است اما این مدیران عادت ندارند ریسک کنند و روی پای خودشان بایستند. هم ما به این رفتارها عادت کرده ایم و هم بازیکنانی که خودشان هم امیدی به دریافت رضایتنامه ندارند. دریافت رضایتنامه و سودآوری میلیاردی برای باشگاه. نظر شما چیست؟