پرسپولیس - تاج؛ قصه آن دربی تاریخی/ شکوه پروین و هت تریک بهزادی

دو هفته ای می شد که مدارس باز شده بودند، روز های آغاز سال تحصیلی، سر صف ایستادن، بر روی نیمکت نشستن و باز کردن کتاب ها، بعد از سه ماه تعطیلی و استراحت حال روز های سخت از راه رسیده بود.

سر صدا زیاد شده، همهمه ها بالا رفته! برای چی؟ چه اتفاقی رخ داده؟ از صحبت ها می توان فهمید روز دربی فرا رسیده و کُری خواندن ها بر زبان ها جا افتاده و لب ها بالا و پایین می شود، قول ورزشگاه رفتن می دهند، هیچکس کسی را به خانه دعوت نمی کند! همه می خواهند به استادیوم بروند، به استادیوم صد هزار نفری آزادی همان عبادتگاه جدید فوتبالی ها، خبر رسیده بود دوربین ها فقط ظبط می کنند و به علت مسابقه جام جهانی کشتی، بازی پخش نخواهد شد.

همه و همه میخواهند به آزادی بروند، بی دغدغه، فقط دنبال جا و بسیاری می دوند تا زود تر از بقیه به سکو ها برسند. خبری عجیب دهان به دهان چرخید.یک پیش بینی اعجاب آور.

مادر یکی از طرفدارن، نتیجه را شش بر صفر به سود پرسپولیس دانسته! کدام طرفدار؟ همان هواداری که 22 بهمن سال ۵۱ در دیدار پرسپولیس و اسپارتاک مسکو جان به جان آفریده و از دنیا رفته، نیست و ندید که قرار است تیمش غوغا کند، همگان گفته مادرش را باور نکردند، هیچکس، حتی خود پرسپولیسی ها هم باور نداشتند.

استادیوم پُر شده، حتی بیش از حد انتظار و دور از امجدیه، اولین باری بود که دو تیم در آزادی مقابل یک دیگر قرار می گرفتند. دو تیم ده امتیاز بودند و هر کدام به پنج پیروزی رسیده بودند! در آن زمان برد ها دو امتیاز محسوب می شد و هر دو تیم حتی یک شکست هم نداشتند.

بازیکنان وارد زمین شدند، جیغ، فریاد، هورا، در یک سو با تمام وجود تاج را فریاد می زدند و در سوی دگر پرسپولیس. بدن همگان می لرزید از استرس، آرام و قرار نداشتند و منتظر سوت داور بودند.

مرد خوشتیپ پرسپولیسی ها را شاهد بودیم، او راجرز بود به اطراف می چرخید و برای همه دست می زند. مردان راجرز در آن دیدار را مرور می کنیم. بهرام مودت، ابراهیم آشتیانی، مسیح مسیح نیا، جعفر کاشانی، رضا وطن خواه، ایرج سلیمانی، علی پروین، اصغر ادیبی، حسین کلانی، اسماعیل حاجی رحیمی پور و همایون بهزادی.

در سمتی دگر، رایکوف فقط ایستاده و با غرور به اطراف می نگرد، به مردانش خیره شده، کدام مردان؟ بازیکنان تاج را هم مرور می کنیم. منصور رشیدی، نصرالله عبداللهی، اکبرکارگرجم، جواد الله وردی، عزت جان ملکی، کارو حق وردیان، جواد قراب، علی جباری، محمدرضا عادل خانی، حسن روشن و غلام حسین مظلومی. غایب بزرگ صفر ایرانپاک از جبهه پرسپولسی هاست. یعنی پرسپولیس بهترین گلزنش را در اختیار ندارد. در حالی که ترکیب مظلومی و روشن در خط حمله تاج ترسناک به نظر می رسد. خوفناک.

بازی آغاز شده و درگیری ها بی رحمانه است، فقط خطا.

رمانتیسم یا واقعیت یا کابوس؛ مرور آن شش گل فراموش نشدنی...

گل اول دقیقه 31:
پاس پروین به آشتیانی و ارسال به روی دروازه، توپ در آسمان و دریغ رشیدی از خروج، آن قدر تامل کرد که کلانی به توپ ضربه وارد می کند و آن را وارد دروازه تاج جای می دهد، سکو ها غوغا و راجرز در آغوش نیمکت نشینان، رایکوف روحیه می دهد اما غافل از این که قرار است پایانش فقط گریه کند.

گل دوم دقیقه 43:
در میانه زمین پروین توپ را به سلیمانی پاس داده است، سلیمانی آهسته و آهسته جلو تر می آید از فاصله بیست و شش متری توپ را شوت می زند به سوی دروازه تاج، توپ زوزه کشان به تور می چسبد، و قرمز ها گل دوم را به ثمر می رسانند. تاج دو گل عقب افتاده و طرفدارانش در مات مبهوم ماندند و قرمز ها شادی می کنند و می رقصند با این حال نیمه اول به پایان رسید.

گل سوم دقیقه 50:
پنج دقیقه از نیمه دوم گذشته است و پرسپولیسی ها در حال پاس دادن هستند، سرانجام رحیمی پور توپ را ارسال می کند به درون محوطه جریمه تاجی ها و این کاپیتان افسانه ای بهزادی است که با یک ضربه سر گل سوم را به ثمر می رساند. باور می کنید که طرفداران هر دو تیم گریه می کردند؟ یک طرف اشک شوق از شدت خوشحالی و سوی دگر اشک ناراحتی از شدت شرمساری...

گل چهارم دقیقه 57:
توپ زیر پاهای علی پروین است و مهره مهار نشدنی و اعجوبه سرخ ها سلیمانی را میبیند که کسی او را مهار نکرده، هیچکس.پروین میبیند بازیکنان تاج در سرگیجه کامل به سر می بردند.پس به او پاس میدهد.یک پاس گل دیگر و باز هم یک شوت دیگر و باز هم گل! رشیدی باری دیگر زانو زد، اشک از چشمانش جاری شد! حجازی خودش را به زمین مسزد تا به میدان برود.طرفداران تاج حجازی را فریاد می زدند و پرسپولیسی ها بالا و پایین می پریدند، باور کردنی نبود که آن تاج پُر ادعا چهار گل دریافت کرده است.
با این وصف رایکوف دست به تعویض می زند و حجازی را جایگزین رشیدی می کند تا سکوها کمی آرام شود.

​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​گل پنجم دقیقه 88:
یک سانتر دیگر از کلانی و اشتباه عجیب حجازی و گل پنجم توسط کاپیتان بهزادی، باز هم کاپیتان گل می زند و حجازی که ادعا می کند روحیه ندارد و پاهایش سُست شده.

گل ششم دقیقه 90:
توپ درون محوطه جریمه تاجی ها توسط پرسپولیسی ها در حال رود وبدل شدن است. پاسکاری پروین و آشتیانی دیدنی است.آن زمان در مدارس و در کری ها گفته می شد که تاجی ها آن وسط خرس شده بودند.پروین باز هم زهرش را ریخک و توپ را به بهزادی رساند، یک گل دیگر از کاپیتان؟ آری توپ با یک بغل پای ساده به گل تبدیل شد و بازیکنان تاج نای شدن نداشتند، باورشان نمی شد که با این نتیجه شکست خورده اند.پاهای حجازی هنوز سست بود.

سوت پایان زده شده و پرسپولیسی ها آزادی را قرمز رنگ کردند، طرفداران تاج حتی روی برگشت به خانه را نداشتند و فقط گریه می کردند، بسیاری سکته کرده و به بیمارستان منتقل شدند. باید گفت نیمی از هواداران جوان تاج تا چندین روز به مدرسه نمی رفتند تا مسخره نشوند، خجالت می کشیدند.

در سوی مقابل هواداران پرسپولیس در کوچه و بازار می رقصیدند، می خندیدند و شادی می کردند، آن زمان مُد بود که کودکان تاج بر سر خود می ذاشتند و الکی ادعا شاه بودن می کردند. هواداران پرسپولیس بازیکنان تاج را مسخره می کردند، تاج های قلابی، فقط از نیش و کنایه می گفتند فقط شلاق ها را به آسمان برده بودند تا فردای آن روز با زبان خودشان به سوی هواداران تاج بکوبند.

آسمان ایران قرمز بود، فقط قرمز و آن نتیجه که روز به روز، سال به سال، دهه به دهه مانند شهرزاد قصه گو باز تعریف می شد و چقدر خدا طرفداران تاج را دوست داشت که آن بازی از تلویزیون پخش نشد و فیلم ها خیلی کم به دست نسل آیندگان رسید.

آری روزگاری تاج زیر پاهای قرمز پوشان خُرد شد و تاریخ آن ها را در خود محو کرد.

گفته مادر را کسی باور نکرده بود و بعد از بازی همگان او را ستایش کردند، از طرفداران تا خبرنگار و روزنامه نگار، جلوی او تعظیم کردند و فاتحه خواندن برای پسرش که زمانی به عشق پرسپولیس بر سکو های امجدیه در آن هوای سرد برای همیشه دراز کشید و از دنیا رفته بود، همان دست فروشی که لباس های قرمز می فروخت.