پروپاگاندا بازها

برخی اصطلاحات را شاید در زندگی تان شنیده اید اما معنی اش را نمی دانید. یکی از این اصطلاحات «پروپاگاندا» می باشد، اصطلاحی که به طور حتم در روز با آن روبرو شده اید اما نمی دانید چیست.

در زبان ساده «پروپاگاندا» یعنی تبلیغات سیاسی هدفمند برای نفوذ در ذهن مخاطب. حال مهم نیست این تبلیغات درست باشد یا غلط، راست باشد یا دروغ. فقط و فقط این اهمیت دارد که به گونه ای عمل کنیم تا حرفی که می زنیم باورپذیر باشد. به طور کل حکومت های دیکتاتور محور به این قبیل تبلیغات متوسل می شوند و تا جایی پیش می روند که مثل کره شمالی مردم فکر می کردند با فوت رهبرشان، دنیا به پایان خواهد رسید!

برخی از سیاستمداران «پروپاگاندا باز» هستند. یعنی دوام حکومتشان به این اطلاعات بستگی دارد. و البته این موضوع فقط شامل حال سیاستمدران نمی شود. ممکن است یک چهره فرهنگی هم این گونه رفتار کند و یا حتی یک مربی فوتبال!

فرض کنید یک مربی فوتبال در میانه مسابقات تیمش نتیجه خوب و مطلوب نمی گیرد و یا سطح انتظار طرفداران را برآورده نکرده. این مربی یا باید به صورت فنی درباره مشکلات صحبت کند که شیوه اصولی اش این است و یا آنکه «پروپاگاندا باز» باشد و عالم و آدم را مقصر بداند جز خودش. مثلا رییس جمهور نمی خواهد تیم من نتیجه بگیرد. آیا دلیلی برای این حرف دارد؟! خیر اما با استفاده از رسانه ها این حرف را چنان در ذهن مردم جا می اندازد که همگان آن را باور می کنند. البته باید اعتراف کرد که از این دست مربیان در ایران کم نیستند...

اما شاید برای شما جالب باشد که بدانید «پروپاگاندا بازها» برای آنکه شما را متقاعد کنند، به چه شیوه هایی متوسل خواهند شد.
 
1- آنقدر خود را در بین مردم بزرگ جلوه می دهند که حتی فردی جرات انتقاد از او را نداشته باشد و یا اگر نقدی هم کرد، طرفدارانش چنان فرد منتقد را بکوبند که دیگر نخواهد حرف بزند! مثلا در یک تورنمنت بین چهار تیم گروه خود چهارم می شود ولی چنان پیروزمندانه از چهارم شدن سخن می گوید که فردی حتی نتواند از او انتقاد کند.

2- کاری کنند که مردم به صورت متعصبانه و کورکورانه او را پرستش کرده و به توهماتی که او به مردم ارائه می کند، اعتقاد پیدا کنند. به عنوان مثال در قرارداد خود حتی پول خشک شویی لباسهایش را می گیرد اما برای مردم از مشکلات اقتصادی می گوید.

3- همیشه پای یک دشمن در میان است. در تمام مدتی که او قدرت را در اختیار دارد باید به مردم این نکته را تذکر دهد که یک یا چند دشمن اجازه نمی دهند این فرد موفق شود. بهترین کار این است که جدی ترین رقیب خود را به عنوان دشمن معرفی کند تا فکر جانشینی به سرش نزند.

4- گوبلز معتقد بود به جای آنکه با مردم منطقی حرف بزنید، احساساتشان را هدف قرار دهید. مهم نیست حرف شما منطق داشته باشد یا خیر، مهم این است که مردم را از لحاظ احساسی تحریک کند. به عنوان مثال سیستم فوتبال بازی کردن تیمش اوت دستی است اما در مصاحبه پس از بازی از بازی تاکتیکی تیمش تشکر کرده و تیم حریف را به ضد فوتبال متهم می کند!

5- تکرار کردن یک دروغ باعث می شود مردم آن را باور کنند. هر روز یک خبرگزاری نام او را به عنوان کاندیدای مربیگری یک تیم دیگر معرفی می کند تا بتواند کارفرمایش را به واسطه این خبر تحت فشار قرار داده و قرارداد بهتری ببندد.

6- دو قطبی کردن فضا بهترین کار است. همه مردم یا با او هستند یا علیه او. این همه مردم هم مهم نیست افراد معمول جامعه باشند یا وزرای هیات دولت. اگر قراردادش تمدید نشود حتی به وزیر هم می تواند فحاشی کند تا مردم را علیه او متحد سازد!

7- هیچ گاه خطای خود را قبول نکرده و همیشه دیگران مقصر هستند. کافی است تیم مربی در یک تورنمنت حذف شود، تا چهار سال بعد هم داور مقصر است که چرا باعث باخت تیمش شده!

یک «پروپاگاندا باز» از این شیوه ها مختلف استفاده می کند تا خود را محبوب جلوه داده و با سرگرم ساختن ذهن مردم به مسائل دیگر، اهداف خود را پیش ببرد. هرچند امروز مردم مثل قبل درگیر این تبلیغات دروغین نیستند اما هنوز هم عده ای هستند که حرف های «پروپاگاندا باز» را باور کنند.