پسر طلسم شکن

«نوروز نزدیک است و شاید یکی از دعاهای خوب لحظه تحویل سال این باشد که از خداوند بخواهیم سال جدید را از نظر شغلی و حرفه ای برای مان شبیه سال 97 علیرضا بیرانوند کند! سالی که بر سنگربان شماره یک پرسپولیس و تیم ملی گذشت، بی نهایت درخشان و به یاد ماندنی بود. او در نیمه اول این سال با تیم ملی به جام جهانی رفت و در یکی از معروف ترین لحظات تاریخ فوتبال ایران ضربه پنالتی کریستیانو رونالدو را مهار کرد. بیرو سپس به پرسپولیس برگشت و با نمایش های حیرت انگیزش به این تیم در مسیر پیشروی تا فینال لیگ قهرمانان آسیا کمک کرد. قاب درخشان بیرانوند در لیگ قهرمانان مربوط به واکنش خارق العاده او مقابل ضربه سر ژاوی هرناندس بود.

شاید اگر چند سال پیش به پسری که شب ها دور میدان آزادی می خوابید می گفتند در فاصله چند ماه دو مهار استثنایی روی ضربات ستارگان تاریخ ساز لیگا خواهد داشت، حتی خودش هم موضوع را باور نمی کرد اما این اتفاق رخ داد. پس از آن بیرو در جام ملت ها هم به خوبی از پس حراست از دروازه ایران برآمد و تا پیش از فروپاشی کلی تیم برابر ژاپن، با سیوهای عالی اش ایران را در تورنمنت پیش برد. حتی این هم نقطه پایان درخشش های علیرضا نبود. دروازه بان خرم آبادی پرسپولیس با از سرگیری مسابقات باشگاهی بار دیگر در لباس سرخ ها درخشید و در بازی اخیر برابر پدیده مشهد کمک کرد طلسم چهار ساله پرسپولیس در رسیدن به نیمه نهایی جام حذفی بشکند. او با مهار زیبای پنالتی علی نعمتی پرسپولیس را بالا برد تا هم برانکو از یک بحران زودرس نجات پیدا کند و هم خودش نشان بدهد به معنای واقعی کلمه یک گلر پنالتی گیر شده است. اخیراً کلیپی از تمرین پرسپولیس بیرون آمده که نشان می دهد بیرو روی این مهارت به طرز ویژه ای تمرکز کرده است. در این کلیپ تعدادی از جوانان پرسپولیس مشغول پنالتی زدن به بیرانوند هستند و البته گلر تیم ملی تقریباً تمام توپ ها را مهار می کند. به این موضوع باید رفع شدن مشکل بیرانوند روی شوت های از راه دور را هم اضافه کنید تا روشن شود او در مسیر درستی در حال حرکت است.

برای این که ابعاد کار بیرانوند روشن شود باید به یک مورد مهم توجه کنیم: این که تمام دروازه بان های فیکس ایران در جام های جهانی فقط مدت کوتاهی در اوج ماندند و نهایتاً بلافاصله بعد از جام ملت های آسیا کنار رفتند. مرحوم ناصر حجازی که در جام جهانی 78 و جام ملت های 80 سنگربان تیم ملی بود، بلافاصله بعد از مسابقات کویت مشمول قانون اعجاب آور بازنشستگی 27 ساله ها شد و از تیم ملی کنار رفت. احمدرضا عابدزاده که یکی از گلرهای افسانه ای تاریخ فوتبال ایران است، بعد از حضور در جام جهانی 98، از تیم ملی کنار گذاشته شد؛ به طوری که سال 2000 پرویز برومند دروازه بان اصلی ایران در جام ملت ها لقب گرفت. ابراهیم میرزاپور هم که گلر اصلی ما در جام جهانی 2006 بود، به جام ملت های 2007 نرسید و جای خودش را به حسن رودباریان داد. آخرین قربانی این طلسم هم علیرضا حقیقی بود که بعد از حضور در جام جهانی 2014 و جام ملت های 2015 به طور کامل از فوتبال ایران محو شد. این روزها اما علیرضا بیرانوند بعد از حضور موفق در هر دو تورنمنت، هنوز به درخشش ادامه می دهد تا این طلسم منحوس را بشکند و برای مدتی طولانی، تیم ملی ایران را صاحب یک دروازه بان مطمئن کند؛ البته به شرط دوری از غرور و حاشیه و استمرار تمرین و تمرکز.»