پیشکسوتان دهه 60; رامین رضائیان را دوست دارند یا پرسپولیس را؟

 برانکو این روزها رامین رضائیان را به بازی نمی گیرد. با اینکه در ترکیب تیم ملی مهره قابل اتکای کی روش است و حتی در بازی پایانی مقابل کره جنوبی سازنده گل سه امتیازی ایران بود!

خیلی نقدی به برانکو وارد نیست و حتی می توان گفت راهی که او می رود درست است. برانکو رامین را به بازی نمی گیرد؛ شاید به این خاطر که رامین روزهای متعددی وی را به بازی گرفته بود و حتی جواب تلفنش را هم نمی داد. هرچند نیمکت نشینی مدافع راست این روزهای تیم ملی مبتنی بر اصول است و اگر هر مربی حرفه ای دیگری بود، به مانند برانکو عمل می کرد.

در این بین، پیشکسوتان دهه 60 پرسپولیس، ساز مخالف می زنند. به جز علی پروین که همواره حامی برانکو بوده؛ البته که علی پروین عاشق چشم و ابروی برانکو نیست. علی پروین اگر از برانکو حمایت می کند، به این خاطر است که این مربی جان تازه ای به سبک بازی پرسپولیس داده و از همه مهمتر پرسپولیس امروز صدرنشین است. شاید اگر برانکو، رامین را به بازی می گرفت و نتیجه به دست نمی آمد، منتقدین از زاویه ای دیگر برانکو را نقد می کردند و چه بسا او را متهم به بازیکن سالاری و حرف هایی از این دست می کردند.

برانکو گفته بود رامین را نمی خواهد و به همین بهانه بود که صادق محرمی را به تیم آورد. با اصرار رامین و موافقت باشگاه، رضائیان به اردوی تیم برگشت و طبیعتا در این برهه از زمان باید تابع تصمیمات کادر فنی باشد که البته هست. نقدی که به این جریان می شود از سوی برخی از پیشکسوتان، نقدی منطقی ای نیست. رامین جدا از رفتارهایی که داشته البته که باید فراموش شود. باید بپذیرد حسین ماهینی در همه تمرینات آماده سازی پیش از فصل بوده و امروز هم یکی از بازیکنان خوب در ترکیب تیم است. ترکیب تیم برنده است و از گذشته هم گفتند به ترکیب تیم برنده دست نمی زنند.

بی انصافی است اذعان کنیم رامین قصد برهم زدن معادلات فنی برانکو؛ همچنین اصولگرایی او را دارد؛ اما در این بین مشخص نیست پرسپولیسی های دهه 60 پرسپولیس را دوست دارند یا رامین رضائیان را. این رفتار تجربه خوبی برای رامین شد. رامینی که بازیکن خوبی است و در تیم ملی هم ارایه گر بازی خوبی است. می گویند تجربه بی رحم ترین آموزگار دنیاست. ابتدا تاوان می گیرد و بعد درس پس می دهد.