پیش داوری های غلط؛ کسی شرم می کند؟

فردا هفته آخر مسابقات لیگ برتر برگزار می شود و یکی از دو تیم پرسپولیس یا سپاهان جام قهرمانی را بالای سر خواهند برد. سرخپوشان اگر در خانه پارس جنوبی جم فقط یک امتیاز کسب کنند قهرمانی شان را قطعی خواهند کرد و تنها شانس سپاهان این است که قرمزها به پارس جنوبی ببازند. همین مساله هم باعث شده طی چند روز گذشته فشار بسیار سنگینی روی مهدی تارتار وارد شود؛ سرمربی پارس که سابقه بازی در پرسپولیس را دارد و همین موضوع، حساسیت برانگیز شده است. محاکمه کنندگان بی رحم، از حالا چکش را آماده کوفتن بر میز کرده اند تا اگر پرسپولیس نباخت و قهرمان شد، تارتار را به تبانی با تیم سابقش متهم کنند. فن پیج های افراطی که از مهم ترین عوامل تشنج در فوتبال ایران هستند، به همین مقدار بسنده نکرده اند و تصویری قدیمی از مدیرعامل پارس جم در کنار برانکو پیدا کرده اند تا با آن قصاص قبل از جنایت را تکمیل کنند.

نخست آن که هیچ کس نمی تواند تضمین کند پرسپولیس قطعاً از جم دست پر خارج می شود و جام را بالای سر می برد. فوتبال پر از شگفتی است؛ سندش هم تجربه باخت استقلال به ملوان و قهرمان نشدن این تیم در لیگ اول حرفه ای. دیگر این که قطعاً فوتبال ایران هم به درجاتی از آلودگی و ناپاکی مبتلاست اما آیا واقعاً این همه شایعه و تهمت زنی، می تواند مبنای منطقی و عقلانی داشته باشد؟

بیایید بخشی از این فضاسازی های حیرت انگیز را مرور کنیم. در حال حاضر پارس جنوبی جم از 11 بازی آخرش تنها یک پیروزی به دست آورده که آن هم مقابل استقلال خوزستان قعرنشین و با حداقل فاصله بوده است. آیا الان اگر پارس به پرسپولیس ببازد، یعنی تارتار به تیم سابقش راه داده؟ بخشی از جنجال امروز را فرزاد حاتمی راه انداخت؛ بازیکنی که به دلیل اختلافات مالی از پارس کنار گذاشته شد اما مصاحبه کرد و گفت: «تارتار می ترسید من به پرسپولیس گل بزنم، حذفم کرد.» هر چند حاتمی بعدتر ضمن پس گرفتن حرفش رسماً از تارتار عذرخواهی کرد اما برخی فوراً بر این موج سوار شدند. اینها از خودشان نپرسیدند اگر حاتمی گلزن بود، چرا در آن 11 بازی گل نزد؟ با منطق حاتمی می شد شک کرد که تارتار او را از ترس گلزنی به تراکتور در همین بازی هفته 29 کنار گذاشته؛ مگر نه این است که تارتار اصلاً فوتبالش را از همین تراکتورسازی شروع کرده؟ راستی که چه دنیای وحشتناکی می شود اگر قرار باشد همه به هم شک کنیم. علی دایی در مسابقه ای که 90 دقیقه کنار زمین هو شد، 3بر2 به پرسپولیس باخت اما او را متهم به تبانی با تیم سابقش کردند.

عجیب این که دایی هفته بعدش 5 گل از سپاهان خورد، بی آن که حرف و حدیثی درست شود! وقتی آنتونی استوکس، بهترین مهاجم تراکتورسازی بازی برگشت با پرسپولیس را به دلیل مصدومیت از دست داد، گفتند او چون برای فصل بعد با پرسپولیس توافق کرده خودش را به مصدومیت زده حالا اما روشن شده استوکس به دلیل مصدومیت تا آخر فصل قادر به بازی نیست! روزی که قرار شد ورزشگاه فولاد آره نا با بازی پرسپولیس افتتاح شود، تیم برانکو را متهم کردند که با رانت دولتی از چمن بکر ورزشگاه تازه تاسیس سود خواهد برد، اما فولاد آره نا به پرسپولیس نرسید تا سرخ ها تنها باخت فصل شان را در استادیوم غدیر تجربه کنند؛ در مسابقه ای که پرسپولیس حتی حق ورود به رختکن را پیدا نکرد و البته یک پنالتی اشتباه به زیان این تیم اعلام شد تا تنها باخت فصل پرسپولیس با اشتباه داوری رقم بخورد! روزی که آشوب در بازی تراکتورسازی و پیکان منجر به مصدومیت 50 تماشاگر شد، برخی از همین فن پیج ها نوشتند همه اینها توطئه بوده تا میزبانی بعدی تراکتور جلوی پرسپولیس بدون تماشاگر شود اما در کمال شگفتی کمیته انضباطی آن بازی را با حضور هواداران تراکتور برگزار کرد و پرسپولیس هم متوقف شد. آیا هیچ گاه شرم این همه پیش داوری غلط، گریبان کسی را می گیرد؟

البته که پرسپولیس هم به دفعات متعددی از اشتباهات داوری و حتی اداری زیان برده؛ چنان که رقبای این تیم نیز زیان دیده اند. آخرین آنها دو پناتی دیگر پرسپولیس در بازی برابر ماشین سازی بود که داور مسابقه به سادگی از آن ها عبور کرد تا تعیین تیم قهرمان لیگ هجدهم به هفته آخر بکشد. با این همه خوب است قبل از باور کردن هر مزخرف تلگرامی و هر ادعای تحریک آمیز، فقط چند دقیقه فکر کنیم و ببینیم چه مقدار از این شایعات می تواند عقلانی باشد؟ کاش هر حرف پوچی را باور نکنیم و به سهم خود رواج ندهیم. آیا دنیا با این همه تعفن و نفرت، بدبینی و خصومت و دروغ و تهمت، واقعاً جای زندگی خواهد ماند؟ بگذارید از زندگی، از فوتبال لذت ببریم.