پیچ تاریخی در حوالی کی روش/ با او یا بدون او؟

تیم ملی کار خود را در مسیر جام جهانی آغاز کرده؛ با تیمی ناقص که نمی توان حتی نام تیم به آن اطلاق کرد و تعداد نفراتش حتی از تعداد انگشتان یک دست نیز کمتر است.

در مناقشه بی پایان و بی حاصل تیم ملی و باشگاه ها بر سر ملی پوشان اما حواس همه به گوشه ای دیگر و خارج از مستطیل سبز خلوت تمرین تیم ملی خیره شده. آنجا که کارلوس کی روش با چهره ای دژم و سگرمه های در هم رفته روی نیمکت نشسته و به افق خیره شده. مردی که حالا فراتر از همه هیاهوها و قیل و قال ها و در غیاب پسرانش، به علامت سوال اصلی این روزهای تیم ملی بدل شده؛ اینکه آینده او بعد از جام جهانی روسیه چه خواهد شد.

مربی تندخو، یکدنده و اصولگرایی که 7 سال آزگار در ایران با او سر کردیم و حالا شمارش معکوس برای فصل او و تیم ملی ایران آغاز شده. قرارداد کی روش تا پایان جام جهانی معتبر است و این بدان معناست که در جام ملت های آسیا در امارات که به فاصله کمتر از 6 ماه بعد از جام جهانی برگزار خواهد شد، باید به دنبال چاره برای صندلی مربیگری تیم ملی باشیم. در چنین اتمسفری به هزار و یک دلیل خود کارلوس کی روش بهترین و اصلح ترین گزینه است چه آنکه در فاصله کوتاه تا جام ملت ها تقریبا هیچ فرصتی برای استخدام یک مربی جدید نخواهیم داشت و بدیهی است که فدراسیون آسان گیر و بی برنامه ایران به یک گزینه دم دستی و حداقلی حتی از نوع وطنی و حتی با برچسب موقت اکتفا کند که یک گام به عقب بزرگ خواهد بود.

بر فرض محال که گزینه مطلوب و درجه یکی نیز در دسترس باشد و انتخاب شود، زمان بسیار کوتاه تا جام ملت ها، فرصتی برای تیم سازی، شناخت و هماهنگی مقابل بین ستاره ها و مربی جدید و سازگار شدن با اتمسفر فوتبال ایران نخواهد بود و این مشکل شانس ما را برای باطل کردن طلسم چهار دهه و اندی قهرمانی جام ملت ها و پایان دادن این حسرت طولانی را به شدت کاهش می دهد.

از همین رو بدون سر سوزنی تردید و فکر، تنها گزینه معقول و منطقی همین پروفسور پرتغالی با همه کج خلقی ها و توقعات ریز و درشت است که حالا تمدید قراردادش بدل به چالش بزرگ فدراسیون شده. تنها مردی که می توان با قاطعیت با او رویای قهرمانی در جام ملت ها را در سر بپرورانیم.

کارلوس کی روش در یک مطالبه حرفه ای تنها به تمدید قرارداد چهارساله رضایت می دهد و این یعنی اینکه چهار سال دیگر نیز باید با او سر کنیم. آنچه شاید منطقی و حرفه ای نباشد.

در مقابل فدراسیون فوتبال یک تمدید قرارداد کوتاه شش ماهه با تاریخ انقضای پایان جام ملت ها را مدنظر دارد؛ آنچه کی روش به آن رضایت نمی دهد و همین نارضایتی را با غیبت در مراسم قرعه کشی جام ملت ها در دبی علنی کرد.

ورای کشاکش این معادله دو مجهولی اما باز هم بی تدبیری و بی برنامگی فدراسیون فوتبال عیان می شود؛ آنجا که فدراسیون 5 ستاره آقای تاج به هنگام تمدید قرارداد و گرفتن عکس های دونفره با لبخند فاتحانه در کنار کی روش، هرگز این روزها را ندید و لحاظ نکرد و پای قراردادی را امضا زد که تا پایان جام جهانی معتبر است. فدراسیونی که مثل همیشه در روزگار مستانه تابستان تنها نوک بینی اش را دید تا حالا در گل بماند و در یک پیچ تاریخی بزرگ گیر بیفتد. پیچی که هر تصمیمی در عبور از آن با تبعاتی همراه خواهد بود که آینده فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار خواهد داد.