چرا پرسپولیس از خودش فاصله می گیرد؟

پرسپولیس در لحظه مسجل شدن قهرمانی باید به اولین نکته ای که فکر می کرد، این بود که کار تمام نشده است. چهارمین قهرمانی پی در پی یعنی آغاز رویاها برای یک تیم، نه پایان رویاها.

پس از بازی پرسپولیس با نساجی نیز این بحث مطرح بود که پرسپولیس لیگ را تمام شده می پندارد، شاید دچار حس ناخودآگاه بی انگیزگی شده باشد اما پرسپولیسی ها می دانند که تا رویاهای بزرگ تر چقدر فاصله دارند. پرسپولیس در اوج دوران چهارساله خود، با برانکو ایوانکوویچ فینال آسیا را تجربه کرد اما تکرار همان موفقیت در آینده نزدیک کار آسانی برای پرسپولیس نیست. پرسپولیس نه برانکو ایوانکوویچ را در اختیار دارد و نه همچنان طراوت آن دوران را حفظ کرده است.

تکرار قهرمانی نباید مانع دیدن واقعیت ها باشد. پرسپولیس برای ادامه روند موفقیت و تکرار رسیدن به فینال آسیا و کسب اولین قهرمانی در لیگ قهرمانان، هدفی بزرگ را پیش رو دارد. بنابراین بی انگیزگی در این تیم باید بی معنا شود.  هنوز باید گام های بلند برای موفقیت برداشت. هنوز باید به حفظ رکوردها نه فقط برای رکورد بلکه برای ایجاد انگیزه فکر کرد. پرسپولیس اما مقابل نساجی روند موفقیتش را قطع کرد. این اما نیاز به هشدار داشت. پرسپولیس اما مقابل ذوب آهن بیشتر و بیشتر به تیم قهرمان بی شباهت شد.

 پرسپولیس باید برای لیگ قهرمانان و برای فصل بعد همواره خود را در موقعیتی ممتاز حفظ کند و روحیه برنده بودن را در خود داشته باشد، حتی در موقعیتی که به امتیازات بازی ها نیازی ندارد. یحیی گل محمدی وقتی سرمربی پرسپولیس شد که برانکو ایوانکوویچ یک تیم برنده و تیغ دار را به جا گذاشته بود و گابریل کالدرون مسیر درستی را ادامه داده بود. برای موفقیت در پرسپولیس همه چیز آماده بود. یحیی اما حالا مسئول حفظ این روند است و مسئول حفظ انگیزه ها و روحیه تیم برای تکرار پیروزی ها.

کار یحیی گل محمدی با جشن قهرمانی چهارم قرمزها تمام نشده بلکه پروژه او در پرسپولیس در اولین قدم است. این فقط پرسپولیس نیست که با رسیدن به رویای خود، کار خود را تمام شده تصور کرد، بلکه سپاهان نمونه دیگری در لیگ برتر بود که با از دست دادن شانس قهرمانی دیگر به سپاهان شباهت چندانی نیافت و حتی حالا در خطر از دست دادن سهمیه نیز قرار دارد.