چهار سکانس پرسپولیس؛ از مهندسی لیگ تا غده سرطانی

1. بیاید سوار "ماشینِ زمان" بشیم و به عقب برگردیم. به حوالی یک سال عقب. به روزهایی که پرسپولیس از خرید بازیکن محروم بود و نمیتونست در فصل جدید بازیکن بخره. ستاره هامون هم یکی یکی رفتند و پیراهن تیم ملی رو تاخت زدند با پیراهن پرسپولیس. وقتی اون "پنج دلقکِ سیرکِ کیروش"، اون "پنج دست آموزِ جنگلِ کیروش"، رفتند و دست برانکو رو خالی گذاشتند، با خودمون گفتیم خدا رحم کنه! قهرمانی و سهمیه آسیایی پیشکش، فقط میخواستیم آبروریزی نکنیم! اگر اون روزها کسی میگفت پرسپولیس با وجود محرومیت از خرید بازیکن و کوچ دسته جمعی ستارگانش قهرمان لیگ برتر میشه، بدون نیاز به معاینه بالینی بستریش میکردند در تیمارستان! اما ما قهرمان شدیم. با بازیکنانی قهرمان شدیم که پرسپولیس، "تیم ملی"شون بود!

2. قهرمانی مهندسی شده؟! قهرمانی کثیف؟! تیم حکومتی؟! وِل کنید حرف های استقلالی ها رو! اینها با ما شوخی میکنند! خودشون هم بهتر از ما میدونند که نمیشه یک تورنمنت 30 هفته ای رو مهندسی کرد . که اگر واقعا چنین مهندسانی داشتیم وضعیت مملکت این نبود!! هم ما میدونیم و هم استقلالی ها میدونند که اگر تیمِ خودشون دقیقه آخر سپاهان رو شکست نمیداد، احتمالا ما قهرمان نمیشدیم! یا اگر در دربی، مثل "بچه آدم" پنالتی میزدند باز احتمالا ما قهرمان نمیشدیم! خودشون با دست خودشون پرسپولیس رو به سمت جام هُل دادند و حالا آسمون ریسمون میبافند! خسته نشدید آبی ها؟!

3. با برانکو همه جور حالی تجربه کرده بودیم. از "قهرمان نشدن در روز آخر"، تا "قهرمان شدن در چند هفته مونده به پایان لیگ". فقط مونده بود یک قهرمانی سخت در روز آخر... راستش طی دو سال اخیر، اونقدر راحت و زودتر از موعد قهرمان شده بودیم که یادمون رفته بود "استرسِ روز آخر" چه حالی داره . بالاخره امسال قهرمانی در روز آخر رو هم تجربه کردیم. شما رو نمیدونم اما به من که این قهرمانی بیشتر چسبید! انگار که ایرانی جماعت به زندگیِ بی استرس عادت نداره! ما باید دهنمون سرویس بشه تا از موفقیت لذت ببریم!

4. در این ایام جشنِ قرمزها، جای "غده سرطانی فوتبال ایران" خالیست... همونی که میگفت ایران یا جای منه یا جای برانکو... جناب کیروش! مردی که میخواستید از ایران بیرونش کنید، اینجا ایستاده. جام بر دست... شما الان کجایید؟