چه خوب که کی روش بعد از جام جهانی برود!

 کارلوس کی روش در جدیدترین مصاحبه خود با رسانه های خارجی خیلی شفاف از رفتن گفته. از اینکه بعد ۷سال به او پیشنهاد تمدید قرارداد ۶ماهه داده اند و دیگر مذاکرات شان به بن بست رسیده است. البته ۴سال قبل هم در این بازه زمانی تقریبا شرایط  دو طرف در همین نقطه بود و خیلی فرقی با هم نکرده است ولی چه خوب است که این بار این همکاری به پایان برسد.

 کارلوس کی روش ۷سال برای فوتبال ایران زحمت کشیده است. در جام جهانی دو اتفاق می افتد. یا نتایج این قدر دل انگیز است که منتقدان تنها می توانند سکوت کنند و یا فاجعه بار می آید که دیگر نمی شود با کی روش ادامه داد. این دقیقا دو حالتی است که مسئولان فدراسیون آن را بارها مرور کرده اند و بر همین اساس به سرمربی گفتند تا ته جام ملتها در ایران بماند. نخواستند تعهد بلند مدتی ایجاد کنند.

 کی روش در این ۷سال خوب یا بد، دستاوردهای بزرگی برای مان داشته. ۷سال است بهترین تیم آسیاییم. دو صعود به جام جهانی داشتیم. حالا بالای 15 لژیونر در تیم های اروپایی داریم و صاحب نسل جوانی از بازیکنان زیر ۲۵سال هستیم که در تیم های خوب و بزرگ بازی می کنند و مایه فخرمان هستند.

 در مقابل او و فوتبال مان مدام چالش داشته. پر بوده این سال ها از دعواها. کی روش برای این فوتبال گران است و رفتارهایش را همکاران ایرانی نمی پسندند. حالا دیگر حتی همکاران اروپایی اش هم با او به مشکل خورده اند. برانکو، زلاتکو، شفر و بقیه. تقریبا بلبشویی شده است. کی روش پا پس نمی کشد. همه چیز را در بهترین حالت می خواهد. این باعث دعوا می شود. حالا رقبایش هم سودای نیمکتش را دارند.  به این جنگ اضافه کنید فدراسیونی که هیچ وقت نمی گذارد همه چیز سر جایش باشد. با یک حمله ، پس می کشد و باز دعواها بیشتر می شود. این تازه بخشی از مشکلات است. کمی منطقی ترها حرف شان مدام این است:«فوتبالی که هشتش گروی نهش مانده برای چه باید مربی ۲میلیون دلاری داشته باشد و ...» خلاصه تمام وقت این فوتبال دارد صرف این دعواها می شود.

 حالا اگر کی روش خسته شده، از این رفتارها بریده و می خواهد برود شاید این بهترین تصمیم برای او و این فوتبال باشد. این نسل و این بازیکنان باید به سادگی آب خوردن ، اگر قربانی ناداوری نشوند. اگر درست حفظ شوند، قهرمانی آسیا را از امارات به تهران بیاورند. تاکید می کنیم از امارات چون این روزها و در این شرایط سخت تحریم ها و تهدیدهای ناجوانمردانه، نواخته شدن سرود قهرمانی مان در امارات می تواند مهمترین دلخوشی فوتبال مان باشد. حالا هر کسی بعد از کی روش این مسئولیت را می گیرد، مسیری ساده خواهد داشت برای رسیدن به موفقیت. خیلی سخت است نسل نویی که ستاره هایش آن موقع احتمالا تا ناپولی ایتالیا پیش رفته اند را قهرمان نکند.

 چه خوب است اگر با نبودن یک مربی موفق مثل کی روش مشخص شود فوتبال مان در این همه سال، بازنده بوده که پول هایش را برای او هزینه کرده است. خوب است بعد از او ببینیم این دعواها تمام می شود و قهرمانی بدست می آید؟