کالدرون در محکمه بدون عدل

بعد از شكست پرسپوليس برابر تراكتورسازی در هفته دوم لیگ برتر، اگرچه بسیاری از هواداران در فضای مجازی اقدام به حمایت قاطع از گابریل كالدرون كردند، اما این باعث نشد سرمربی آرژانتنی پرسپولیس از گزند انتقادات در امان بماند؛ نقدهایی كه بعضا عجولانه و غیرمنطقی به نظر می رسید. در این چند روز برخی از پیشكسوتان باشگاه و حتی كارشناسان مستقل صلاحیت كالدرون را زیر سوال بردند و در مورد آینده تیم او ابراز تردید كردند. اما واقعا چقدر از این انتقادات می تواند درست باشد؟ به این چند سوال توجه كنید تا شاید ابعاد ماجرا روشن تر شود.

آیا باخت در زمین تراكتور فاجعه است؟
پرسپولیس بعد از پنج سال به تراكتور باخته و طبعا همین نكته بهترین خوراك را برای مقایسه منفی كالدرون با برانكو ایوانكوویچ فراهم آورده است. در عین حال نباید فراموش كرد تراكتور در این سال ها تیم پرهزینه، قدرتمند و پرهواداری بوده كه هر آن می توانست احتمال شكست خوردن پرسپولیس در مقابل آن وجود داشته باشد. یعنی شاید اگر برانكو هم الان روی نیمكت بود، سرخپوشان این بازی یا مثلا مسابقه برگشت را می باختند. این اصلا اتفاق عجیبی نیست و قرار نیست ركوردها و طلسم ها در دنیای فوتبال، ابدی باشند. یادمان باشد پرسپولیس در هر دو بازی رفت و برگشت پارسال تحت تاثیر تراكتور بود و مخصوصا در مسابقه رفت با حضور 80 هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی، تراكتور حتی به گل هم رسید، اما داور آن را مردود اعلام كرد. در نتیجه شكست مقابل تراكنورسازی برای هیچ تیمی یك فاجعه محسوب نمی شود.

آیا چاره ای جز تغییر سیستم وجود داشت؟
یكی از مهم ترین انتقاداتی كه از كالدرون می شود این است كه او سیستم موفق برانكو را عوض كرد. برانكو در پرسپولیس با سیستم پایه 2-4-4 بازی می كرد، اما كالدرون فعلا چینش 1-4-1-4 را برگزیده. اولا كه هر مربی سبك فنی خودش را دارد و به كادر جدید باید اجازه داد به مرور زمان تركیب و سیستمش را جا بیندازند. ثانیا وقتی پرسپولیس فقط یك مهاجم نوك دارد، كالدرون چطور می توانست سیستم 2-4-4 برانكو را دنبال كند؟ برانكو در نیم فصل اول پارسال گادوین منشا را كنار علی علیپور در اختیار داشت و در نیم فصل دوم از ماریو بودیمیر به عنوان فوروارد مكمل استفاده كرد. در عین حال تقلای دو ماهه كالدرون برای اینكه باشگاه را مجاب به جذب مهاجم كند به جایی نرسید و جونیور خیلی دیر به تیم اضافه شد. این یعنی كالدرون حتی اگر می خواست هم فعلا نمی توانست با سیستم دو مهاجمه بازی كند.

اگر برانكو می باخت چه می گفتید؟
فوتبال ورزش اسكوبرد است و همه آماده اند نتیجه را آنطور كه رقم خورده تحلیل كنند. الان كالدرون باخته و كار راحتی است كه توانایی های او را در مقایسه با برانكو نازل جلوه بدهیم، اما اگر برانكو همین شكست خفیف را تجربه می كرد چه اتفاقی رخ می داد؟ مطمئن باشید تحلیل ها می رفت به این سمت كه دوره برانكو در پرسپولیس تمام شده، این تیم بوی اشباع شدگی می دهد و تیم های دیگر دست برانكو را خوانده اند! بنابراین غرولند بعد از باخت همیشه وجود دارد و همه جای دنیا هم همین است. كالدرون هم باید با این فضا كنار بیاید. فقط بدشانسی او این است كه برنامه شش هفته ابتدایی پرسپولیس خیلی سخت از آب در آمده و تكرار این ناكامی ها می تواند تعداد منتقدانش را بیشتر كند؛ حتی اگر خودشان بدانند انتقادات شان بی رحمانه است.