کاپیتان حیرت انگیز

کسی نمی داند چرا برانکو ایوانکوویچ سه سال پیش که برای اولین بار بحث بازگشت سیدجلال حسینی به پرسپولیس مطرح شد، با این قضیه مخالفت ورزید (و البته در غیاب او قهرمانی لیگ را در آخرین روز به استقلال خوزستان واگذار کرد) و حتی سال بعد که سیدجلال سرانجام از نو پرسپولیسی شد، این اکبر طاهری سرپرست وقت باشگاه پرسپولیس بود که بانی کار خیر شد وگرنه سرمربی کروات پرسپولیس همان موقع نیز بیشتر به صید شجاع خلیل زاده می اندیشید که البته وی نیز از فصل گذشته سرخپوش شد.

پیر نشدنی
این تصور و فرضیه هم که سیدجلال پیر شده باشد و با چنان دلیلی برانکو از او دوری جسته باشد دور از باور بود زیرا در همان زمان نیز بازی های قاطعانه وی در ترکیب تیم ملی و در سیستم های کار کارلوس کی روش نشان می داد که وی حتی یک سانتیمتر قدم به سمت عقب بر نداشته است. او همین حالا نیز در فاصله کمی تا 37 ساله شدن یک ستون استقامت و کوه مقاومت است و برخلاف سایر مدافعان فیزیکی که بیشتر توان و گرایش به برخورد دارند، به لحاظ فنی هم خوب است و بازی را به درستی می خواند و توان تشخیص روال بازی حریفان و کار براساس آن را دارد و با فکر کار می کند و نه فقط با چالاکی جسمانی که سر زدنش از بازیکنی با این سن، حیرت انگیز و غیر قابل باور می نماید.

سخنگوی جنگجو
سیدجلال مظهر جنگجویی و ایستادن بر سر اصول هم بوده است و بازوبند کاپیتان اول (کاپیتان دوم سرخ ها حسین ماهینی است) بیهوده بر دست های او بسته نشده است. او هم در زمان های لازم سخنگوی اول تیم خود و نیازهای آن می شود و اهم راه های استقرار درست در نقاط کلیدی خط دفاعی و بطن آن را نیک می شناسد و چنان سرعت انتقال دارد که می تواند فورا دریابد طرح و نقشه مهاجمان و سایر نفرات رو به جلوی حریف چیست و برای مهار آن چه باید کرد.

رکورد یگانه
سیدجلال به لطف دو قهرمانی اخیر سرخ های تهرانی در لیگ برتر تعداد مقام اولی هایش را در این لیگ به عدد 6 رسانده که بالاتر از تمامی عنوان داران این لیگ است. این مساله حتی برانکو ایوانکوویچ را واداشت عصر روز شنبه و پس از قطعی شدن قهرمانی تازه سرخ ها در مشهد اسم سیدجلال را در مصاحبه هایش بیاورد و متذکر شود که از قهرمانی تازه او بسیار مسرور است.

بدون نشانی از نزول
از همه جالب تر اینکه سیدجلال به رغم پیشینه طولانی که وی را از تیم های مطرح سایپا و سپاهان نیز عبور داده و پای وی را به لیگ قطر هم باز کرد، کوچک ترین نشانه ای از نزول و میل به بازنشستگی را در کارش بروز نمی دهد و به نظر می رسد که برای حداقل دو سال پر تکاپوی دیگر آمادگی و اشتیاق دارد. شاید جهان فوتبال مدافعان وسط «سن بالا»ی دیگری مانند لوتار ماتیوس و فرانکو باره سی ایتالیایی را هم در 30 سال اخیر رو کرده باشد و رافا مارکز مکزیکی نیز همین حالا فعال و پویا و مصمم به شرکت در مهمترین مسابقات است اما حسینی هم طوری در فوتبال ما عمل کرده که حضور و بیلان کارش نه فقط دفاعیه ای قوی از وی در راه حضور دیرپایش در صحنه مسابقات داخلی و خارجی بوده بلکه این نوید بزرگ را به همه همسن های خود – و حتی جوانترها – داده که مهم نیست سن و سال تان چیست و پر اهمیت تر از آن برنامه داشتن و وسیع تمرین کردن و بهره گیری از طرح و نقشه های درست فنی و گروهی و البته پایمردی و هرگز تسلیم نشدن در میدان است. منشوری که شاید بهترین تبلیغ کننده آن لااقل در فوتبال ایران همین سیدجلال بوده است.