کرمانی‌مقدم: بالاترین قراردادم با پرسپولیس، پوشیدن پیراهن شماره ۸ بود

مرتضی کرمانی مقدم ستاره پرسپولیس در دهه ۶۰ هنوز به پیراهن شماره ۸ این تیم علاقمند است و با لذت از آن حرف می‌زند.
مرتضی کرمانی مقدم اولین کسی بود که تعریف جدیدی از پیراهن شماره ۸ پرسپولیس ارائه کرد. پیش از او حسین کلانی و ناصرمحمدخانی این پیراهن را به تن می‌کردند. اولی یک مهاجم سرزن و گلزن بود که بیشتر درمحوطه جریمه کارآیی داشت و دومی‌یک مهاجم گریزپا و تکنیکی که با دریبل‌های ویرانگر خود تماشاگران را به وجد می‌آورد اما...
مرتضی کرمانی مقدم در عین تکنیکی بودن، گلسازی و گل زدن یک فوتبالیست جنگنده و متعصب بود که خشن ترین مدافعان تیم‌های رقیب هم از او وحشت داشتند. یک بازیکن چغر و بد بدن (!) که در زمین فوتبال سرش را جلوی توپ می‌گذاشت و کم نمی‌آورد. به بهانه پیراهن شماره ۸ با مرتضی کرمانی مقدم تماس گرفتیم که صحبت به جاهای دیگری نیز کشیده شد و ...

*اولین بار چه کسی پیراهن شماره ۸ را به شما داد؟
هرگز فراموش نمی‌کنم وقتی که محمود خان خوردبین پیراهن شماره ۸ را آورد و به من گفت بپوش!

*محمود خوردبین شماره ۸ را به شما داد؟
علی آقا پروین دستورش را داده بود. من واقعا خوشحال شدم که پیراهنی را در پرسپولیس در اختیارم گذاشته‌اند که ناصرمحمدخانی می‌پوشید.

*واقعا هم روی دست ناصر محمدخانی بازیکن نخواهد آمد. شاید نسل جدید او را به خوبی نشناسد. شما ناصرمحمدخانی را بیشتر معرفی می‌کنید؟
یک همبازی و فوتبالیست با معرفت که صداقت و سادگی خاصی داشته و دارد. از آن گذشته یک فوتبالیست مادرزاد بود و بعد از انقلاب هیچ بازیکنی نتوانست او را تکرار کند. یک چپ پای بی نظیر!

*چپ پایی که سمت راست بازی می‌کرد و همه را دریبل می‌زد؟
دقیقا همین کارهایی که لیونل مسی می‌کند ناصرمحمد خانی در دهه ۶۰ می‌کرد. اصلا مدافعی وجود نداشت که بتواند او را مهار کند و فقط باید ناصرمحمد خانی را می‌زدند. فقط با خطا می‌توانستند جلوی پیشروی اش را بگیرند چون بسیار تکنیکی و دریبل زن بود.

*شما خودتان هنگام قرارداد با پرسپولیس این شماره را خواستید؟
(با تعجب) قرارداد؟!

*بله، مگر قرارداد نداشتید؟!
قرارداد کجا بود؟ ما می‌رفتیم بنگاه ماشین علی آقا (پروین) و ایشان از ارزش پیراهن پرسپولیس و بازی در این تیم صحبت می‌کردند و اگر خوشش می‌آمد، می‌گفت فلان ساعت بیا سرتمرین!

*پس مبلغ قرارداد یا دستمزد؟
نه آقاجان! همین که علی آقا را از نزدیک می‌دیدیم یا به ما می‌گفتند بازیکن پرسپولیس هستی کافی بود! من خودم الان وقتی به عقب برمی‌گردم می‌گویم بالاترین و بهترین قراردادم پوشیدن پیراهن شماره ۸ ناصرمحمدخانی در پرسپولیس بود.

*بعد از اینکه شما به قطر رفتید، این پیراهن به مجتبی محرمی‌رسید. ابتدا شما تعریف جدیدی از شماره ۸ ارائه کردید و بعد مجتبی محرمی، مهدی‌هاشمی‌نسب و ... آن راه را ادامه دادند. قبول دارید بازیکنان شماره ۸ قبل از شما فرق می‌کردند؟

از چه نظر؟!

*آرام تر بودند اما شما جنجالی و بعدها یاغی بودید؟!
سال‌ها گذشته است و شاید من هم از سرجوانی شر و شوری داشتم اما الان که فکر می‌کنم تا حدودی حق با شماست. البته من یاغی نبودم ولی اجازه نمی‌دادم بازیکنان حریف بخواهند جلویم خشن بازی کنند یا اینکه همبازیانم را بزنند!

*خاطره ای هم از این موضوع دارید؟
خاطره که زیاد است اما یک بازیکنی در شاهین تهران بازی می‌کرد که بعدها رفت استقلال. او خیلی خشن بود و معروف بود که همه را می‌زند ولی یک روز در پرسپولیس با آنها بازی داشتیم و جوری طرف را زدم که با برانکارد و آمبولانس از ورزشگاه خارج شد!

*اسمش را می‌توانید بیاورید؟
نه، گذشته‌ها گذشته است و آن بازیکن الان جزو پیشکسوتان است. قشنگ نیست که بخواهم اسم بیاورم.

*شما جزو معدود بازیکنانی بودید که هم تکنیک داشتید و هم خشن بودید. درست است؟
خشن نبودم اما محکم بازی می‌کردم. دوست داشتم حریف روبرویم هم محکم بازی کند و این با خشونت فرق می‌کند.

*بعد از شما مجتبی محرمی‌پیراهن شماره ۸ پوشید و همان راه را ادامه داد؟
(می‌خندد) چه بسا بهتر از من! مجتبی محرمی‌یک مدافع چپ کامل بود که هنوز هم روی دستش نیامده است. او دو پا و راحت تر بگویم راست پایی بود که در سمت چپ بازی می‌کرد. آن قدر با پای چپش خوب بازی می‌کرد که همه تصور می‌کردند چپ پاست اما واقعیت را بخواهید راست پا بود.

*این درست است که وقتی یکی از همبازیان شما با بازیکن حریف به مشکل می‌خورد، شما از خجالت طرف درمی‌آمدید؟!
جوانی بود دیگر! هر چه بود تمام شد و من و مجتبی هم الان سن و سالی را پشت سر گذاشتیم. آن زمان خیلی تعصب داشتیم و نمی‌توانستیم ببینیم یکی همبازی ما را بزند.

*روزی که در یک بازی درگیر و دچار دردسر شدید؟
در اهواز بود که درگیری ایجاد شد و من هم کم نیاوردم. درگیری‌هایی به وجود آمد که علی آقا (پروین) با آمبولانس من را از زمین خارج کرد. آن روز خیلی آقای پروین استرس کشید و هرگز یادم نمی‌رود.

*به شما نگفت که چرا این قدر با بازیکنان یا تماشاگران حریف درگیر می‌شوید و...؟
نه، علی آقا طرفدار بازیکن قلدر و دعوایی بود. اصلا ما به پشتوانه آقای پروین در زمین دعوا می‌کردیم و می‌جنگیدیم. او استاد کارهای روحی و روانی بود و همیشه می‌گفت در پرسپولیس باید بجنگید و کم نیاورید!

*خود علی پروین یک فوتبالیست تکنیکی بود اما چرا از بازیکنان خشن خوشش می‌آمد؟
این سئوال را خود علی آقا باید جواب بدهد اما می‌دانم بچه پایین شهر بود. آقای پروین از ببخشید این عبارت را به کار می‌برم بازیکن سوسول خوشش نمی‌آمد و همیشه ما را تشویق می‌کرد جنگنده باشیم.

*الان مرتضی پورعلی گنجی با پیراهن شماره ۸ بازی می‌کند. او شایسته پوشیدن این پیراهن است؟
حتما شایسته بوده که این شماره را می‌پوشد.

*عملکرد او را در پرسپولیس چطور دیدید؟
مرتضی پورعلی گنجی یک مدافع با تجربه و بین المللی است که در کشورهای مختلف خارجی بازی کرده است. من فکر می‌کنم با توجه به اینکه یک سال به خاطر عمل جراحی رباط صلیبی بازی نکرده نیاز به زمان دارد.

*پورعلی گنجی مثل شما یا مهدی‌هاشمی‌نسب خشن و یاغی نیست؟
گفتم که ما خشن نبودیم! یاغی هم نبودیم و این القاب را به ما چسباندند. اینکه یک بازیکن با تمام وجود در زمین بازی کند اسمش یاغی گری نیست. هم مجتبی محرمی‌و هم مهدی‌هاشمی‌نسب تا زمانی که در پرسپولیس بازی می‌کرد با تمام وجود در زمین می‌دویدند و می‌جنگیدند. قرار هم نیست همه بازیکنان شماره ۸ مثل هم باشند و مثلا ناصرمحمدخانی یا علی کریمی‌تکنیکی بودند.

*شما هم تکنیکی بودید اما رگه‌هایی از خشونت در بازی مرتضی کرمانی مقدم دیده می‌شد؟
من بازیکن محکمی‌بودم. از بدنم خوب استفاده می‌کردم و البته ازهیچ مدافعی هم نمی‌ترسیدم.

*یکی از صحنه‌هایی که هرگز فراموش نمی‌شود بازی ایران و ژاپن در جام ملت‌های ۱۹۹۲ آسیا بود. جایی که جمال شریف داور سوری باعث اخراج و محرومیت چند بازیکن ما از جمله شما شد. درست است؟
مگر می‌شود یادم برود؟ آن روز داور سوری تصمیم گرفته بود که ژاپن را برنده و به دور بعد بفرستد. گل سالم فرشاد پیوس را مردود اعلام کرد درحالی که میورا مهاجم ژاپن در آفساید به ما گل زد! آن روز مطمئن بودم او پول یا رشوه گرفته است وگرنه آن طور عجیب علیه ایران سوت نمی‌زد.

*طفلکی فرشاد پیوس بی دلیل یک سال محروم شد؟
اصلا فرشاد مقصر نبود. من و مجتبی (محرمی) داشتیم اعتراض می‌کردیم که فرشاد آمد جدا کند. در همین حین هم مجتبی محرمی‌از وسط پای فرشاد به سمت داور لگد پرت کرد که جمال شریف تصور کرد فرشاد آن ضربه را زده است! اخراج و محرومیت یکساله که حتی فیلم بازی و اعتراض ایران هم فایده ای نداشت.

*شما و مجتبی محرمی‌ هم یک سال محروم شدید؟
من به خاطر بازی محروم نشدم بلکه به خاطر سیلی که بیرون زمین ورزشگاه به جمال شریف زدم یک سال محروم شدم!

*به داور سوری سیلی زدید؟!
خیلی عصبانی و ناراحت بودم. او با قضاوت مشکوک خودش سرنوشت بازی را عوض کرد. آن بازی را باید ایران می‌برد اما ژاپن ناحق با گل آفساید برنده شد. من هم وقتی او را دیدم نتوانستم خودم را کنترل کنم و محکم گذاشتم زیر گوشش!

*بعدها او را ندیدید؟
چرا، اتفاقا در لیگ قطر بازی داشتیم و داور هم جمال شریف بود. به محض اینکه مرا دید، شناخت! کلی در حین بازی به او فحش دادم اما طرف من نمی‌آمد و می‌ترسید اخراجم کند. همان سیلی باعث شده بود حساب کار دستش بیاید!