کنعانی‌زادگان: عاشق پنالتی زدن هستم

ساعاتی بعد از دربی مدافعی که اکنون سرخ‌ها را به عرش برده است، سر به آسمان می‌ساید.

پرسپولیسی‌ها در اردوگاه خود نفرات زیادی داشتند که سابقه چشیدن طعم گلزنی به رقیب سنتی زیر زبان‌شان مزه می‌کرد. اتفاقا دو نفر از آنها بار دیگر موفق شدند این تجربه شیرین را تکرار کنند و در این بین اما دنیا برای کنعانی‌زادگان رنگ دیگری دارد؛ او توانسته کری بزرگ را در تهران به سود هواداران تیمش شکل دهد و به قول خودش بله، چسبید و الان همه جا رنگ قرمز است.

کنعانی‌زادگان این‌بار نه شادی‌اش چندان جنجالی شد و نه حتی تلاش کرد با کلماتش در پایان بازی دل کس دیگری را آزرده کند و همین مسئله عاملی شد تا برخلاف میل باطنی‌اش و احترامی که برای اهالی رسانه قائل است و شاید می‌توانست بار دیگر ژست پیروزمندانه بگیرد، با عذرخواهی از جلوی آنها رد شد تا صحبتی نداشته باشد. رد شدن از جلوی کسانی که سوالات خود را آماده کرده بودند و دوربین‌های‌شان روی حالت ضبط قرار داشت و چشم به شکار سوژه ناب با چاشنی کری مدافعی داشتند که در این فصل توانسته رفت و برگشت به آبی‌ها گل بزند. کنعانی‌زادگان که هفته گذشته و بعد از نیمکت‌نشینی مقابل آلومینیوم در اراک تصاویر حسرت‌بار او در نقطه کرنر سوژه عکاسان شده بود و در پایان بازی نیز در پاسخ به سوال خبرنگاران در حین خروج از منطقه میکسدزون با جمله کوتاه از کسانی که بازی کردند مصاحبه بگیرید رد شده بود، این‌بار اما در ذهن خود دل‌مشغولی دیگری داشت. او در قواره شماره پیراهن مردی که با گلزنی برابر استقلال اما در قلب آنها جا گرفته بود، ظاهر شد. برای فوتبالدوستان قطعا گل کریم باقری به استقلال طعم دیگری دارد. با این حال کریم باقری بعد از بازی با اشاره به اینکه نمی‌خواهد باعث ناراحتی هواداران رقیب شود، از گفتن احساس پیروزمندانه‌اش و گفتگو و مصاحبه سر باز زد.

برای کنعانی‌زادگان هم که شاید یک دهه بعد با همان شماره پیراهن ۶ رفته رفته توانسته در دل هواداران پرسپوليس جا باز کند، این کلمات بیشتر موردتوجه قرار گرفته. شاید کمی دیر اما به موقع. وگرنه چه کسی دوست ندارد بعد از دو بار گلزنی در یک فصل مقابل رقیب سنتی و در اختیار گرفتن لقب “رفت و برگشت” کری نخواند و بیشتر در قاب بیاید؟

ساعاتی بعد از دربی با کنعانی‌زادگان هم‌کلام شدیم. او البته قصد گفتگو و مصاحبه ندارد و شاید این جملات بیشتر دوستانه باشد اما حیف‌مان آمد آن را منتشر نکنیم.

اینکه چه حسی داشت و شب را چطور سر کرد و چطور استرس پنالتی زدن آن هم با گرفتن توپ از سردار دورسون را در آن شرایط نداشت.

برای کسی که سومین بار روبروی سیدحسین حسینی در ضربه پنالتی قرار گرفته و از قضا هر سه پنالتی‌اش را گل کرده اما شاید این سوال بی‌معنا باشد؛ خصوصا اگر او حسین کنعانی‌زادگان باشد و استاد کارهایی که اصلا انتظارش را ندارید.

کنعانی‌زادگان اولین بار در جام حذفی و در ضربات پنالتی روبروی سیدحسین حسینی که اکنون کاپیتان آبی‌هاست قرار گرفت و توانست آن را تبدیل به گل کند و اکنون روند شکست‌ناپذیری‌اش در دربی را با دو پنالتی گل شده در اراک و استادیوم آزادی ادامه می‌دهد. رکورد امید عالیشاه؟ “چرا که نه! اما سخت‌تر اینکه کاپیتان امید خوشبختانه همچنان با ماست و این روند را امیدوارانه در فصول آینده در کنار هم طی می‌کنیم. رکوردها اما برای شکسته شدن هستند و حفظ آن سخت اما لذت‌بخش است.”

برای مدافعی که می‌خواهد در آستانه تجربه دومین جام‌جهانی‌اش بهترین باشد، یک لحظه خاطره‌ای نوستالژیک از ذهن عبور می‌کند: ”یادش بخیر. دربی ایمون زاید روی نیمکت بودم. برگشتیم به بازی و بردیم. از آنجا همه چیز شیرین شد.”

در آوردن پیراهن بعد از گلزنی یک شادی تکراری در دربی‌های اخیر شده است اما حسین کنعانی‌زادگان چرا این‌بار برخلاف فصل گذشته و البته گلزنان هم‌تیمی‌اش در دربی‌های اخیر آن را تکرار نکرد؟ دلیل آن باقی ماندن زمان زیاد بازی و احتمال دریافت کارت بعدی و … بود؟ نه! شاید باورکردنی نباشد اما کنعانی‌زادگان این‌بار بیشتر برای حفظ احترام هواداران رقیب و اینکه بیشتر ناراحت نشوند از انجام آن خودداری کرده و البته شادی یزله را چاشنی کار کرد با این تفاوت که برخلاف همیشه و گذشته مسیر طولانی را طی کرد تا آن را فقط در کنار سکوهای هواداران خودی انجام دهد.

جرات زدن پنالتی کنعانی‌زادگان در دربی و آن هم در شرایطی که بعد از خراب شدن پنالتی اول سردار دورسون این مهاجم ترکیه‌ای با اکراه و البته فشار هم‌تیمی‌ها توپ و فرصت را در اختیار حسین قرار می‌دهد از کجا می‌آید؟ همان اعتمادبه‌نفس و خودباوری بزرگی که باعث شده تا در کنار تصمیم‌گیری مناسب در فصول اخیر حتی در لیگ قطر و الاهلی این کشور، ضرباتش هدر نرود.

دو پنالتی به تور چسبیده قبلی برابر سیدحسین حسینی که این‌بار برای سومین بار مقابل او تسلیم شد و یک لحظه هم شک به دل او نیاورد.

اما نقطه پرابهام دربی در همان لحظه گرفتن توپ از دورسون بود. جایی که برخلاف تصورات و اینکه خیلی‌ها معتقدند اسماعیل کارتال هم از تصمیم بازیکنانش برای گرفتن توپ از دورسون موافق نبوده و شاکی از این قضیه در انتظار سرانجام ضربه پنالتی کنعانی‌زادگان بود، او مدعی است سرمربی در تکرار این ضربه خواهان تغییر پنالتی‌زن و در اختیار گرفتن فرصت برای وی بود: “نه، آقای کارتال هم مشکلی نداشت و وگرنه همه بازیکنان و هم‌تیمی‌هایم که لطف داشتند اینچنین به دنبال این تصمیم نبودند. پنالتی زدن سخت است. در دربی سخت‌تر. اما من عاشق آن هستم و مشکلی ندارم!”

و در نهایت تغییر رویه و اخلاقی کنعانی‌زادگان که این‌بار برخلاف گذشته از خود بیخود نشد و شادی غیرمتعارف و شدیدی نداشت به همان «احترام» برمی‌گردد. احترام به تعداد زیادی از هواداران رقیب که خصوصا در این شرایط سرد روی سکوها حاضر بودند و تمام کاری که از دست‌شان برمی‌آورد برای تشویق انجام می‌دادند و حق‌شان این نبود که بخواهند دل‌شان شکسته شود و تلخی این گل با کری شدید برای آنها گس و غیرقابل تحمل‌تر شود.

گلزنی سریالی دربی‌ها در ادامه مسیر و ادامه راه هاشمی‌نسب؟ کنعانی‌زادگان پاسخی ندارد و با خنده‌ای از ته دل از آن عبور می‌کند و می‌خواهد با خانواده‌اش این برد و گلزنی و شادی را سهیم شود. شاید هم رویای بزرگ‌تری دارد و با خارج شدن از فشارهای اخیر چشم به آینده دوخته است و به عنوان یکی از برترین مدافعان کنونی فوتبال ایران، آینده جذاب‌تری را در ذهن مرور می‌کند. جایی که حتی گرفتن بازوبند کاپیتانی سومی این تیم در غیاب عالیشاه و وحید امیری در دیدارهای اخیر، خم به ابروی او نیاورد و برخلاف همیشه و پیش‌بینی‌ها، حاشیه‌ای نداشت. این ورژن متفاوت اخلاقی محمدحسین کنعانی‌زدگان است، با لقب جدید “حسین رفت و برگشت."