کیفیت موقعیت های گل تیم ملی در جام جهانی/ می توانیم نیمه تهاجمی باشیم

تیم ملی بهترین نتیجه تاریخ فوتبال ایران را در جام جهانی گرفت و مردم از تیم فوتبال شان راضی اند اما اگر ایده آلیست باشیم باید از خودمان بپرسیم از کیفیت فوتبال ایران لذت برده ایم یا تنها به خاطر فداکاری ها و جانفشانی های بازیکنان تیم ملی در مقابله با نیروی تهاجمی حریفان، آنها را ستایش کرده ایم؟

شاید با علم به اینکه تیم ملی برای بازی کنترلی و واکنشی به روسیه رفته بود از ابتدا انتظار بازی تهاجمی نداشتیم البته کیفیت حریفان و نام و اعتبارشان اتخاذ این استراتژی از سوی کی روش را توجیه می کرد اما یک حسی در بین فوتبالدوستان وجود داشت که از بهترین استعدادهای فوتبال ایران طلب نمایشی بهتر در بازی با توپ می کرد. در این میان نگاه ها به موقعیت های خطرناک تیم ملی در سه بازی انجام داده خواهد بود که به چه تعداد و چگونه به دست آمد.

یک بار دیگر بازی های تیم ملی در جام جهانی را نگاه می کنیم. در بازی با مراکش و در20 دقیقه ابتدایی حریف 5 موقعیت گل روی دروازه تیم ملی داشت اما در ادامه نیمه نخست فقط یک موقعیت ساخت و در نیمه دوم دو بار شانس گلزنی داشت.  تیم ملی ایران در این مسابقه سه موقعیت گل داشت که دو تای اول شانس حاتمی گل نبود. یک بار کریم انصاری فرد و بار دیگر چشمی شانس گلزنی داشتند که دفعه اول ضد حمله و بار دوم ضربه ایستگاهی به کمک مان آمد. بهترین موقعیت مان هم با یک ضد حمله عالی به دست آمد و سردار و جهانبخش موفق به گلزنی نشدند.

مقابل اسپانیا در نیمه اول تقریبا هیچ موقعیتی به حریف ندادیم. بعد از موقعیت 50 درصد ایستگاهی سیلوا این بازیکن یک موقعیت در شش قدم ما داشت و البته در وقت های تلف شده بهترین شانس گل تیمش را با یک شوت ایجاد کرد. در نیمه دوم اسپانیا در ربع ابتدایی سه موقعیت حتمی گل ایجاد کرد و بعد از موقعیت نصف و نیمه ایسکو، یک شانس گل قطعی دیگر را با ضربه راموس و بعد پیکه از دست داد.

در نقطه مقابل تیم ملی ایران در این بازی و در نیمه اول حضوری خنثی در فاز تهاجمی داشت و تنها شوت ضعیف انصاری فرد موقعیتی 30 درصدی برای ما ساخت. در نیمه دوم موقعیت عالی انصاری فرد با اوت دستی و ضربه سر بعد از آن حاصل شد. یک ضربه سر از طارمی در ادامه موقعیتی نصف و نیمه ساخت. بعد از آن دو سانتر عالی از امیری موقعیت هایی برای تیم ایران ساخت که بار اول طارمی به توپ نرسید و بار دوم ضربه سرش با بدشانسی گل نشد. 

در بازی با پرتغال و در نیمه اول دو موقعیت به حریف دادیم که بار دومش محصول اشتباه مشترک بیرانوند و عزت اللهی بود. در نیمه دوم این بازی به حریف موقعیت گلی ندادیم و در عوض چند شانس گل داشتیم. شانس اول با ضربه ایستگاهی جهانبخش و ضربه سر عزت اللهی از دست رفت. دقیقه 57 پاس به جلوی عالی به سردار نرسید. دقیقه 71 شوت قدوس خطرناک بود و دقیقه 95 موقعیت طارمی که همه آن را از حفظ کرده اند برای تیم ملی از دست رفت. 

بازی اول سه موقعیت داشتیم که دو تا با ضد حمله سریع و یکی با ضربه ایستگاهی به دست آمد. بازی دوم موقعیت هایمان با ریباند اوت دستی بلند و دو ارسال ناشی از حمله سریع از جناحین به دست آمد و در دیدار آخر فقط یکی از موقعیت هایمان با ضربه ایستگاهی حاصل شد و سایر شانس ها در جریان بازی و با حملات سری به دست آمد که امیدوار کننده بود و شاید نشان می داد تیم ایران قابلیت بازی نیمه تهاجمی و ساختن موقعیت را از حملات سریع که به مراتب مقبول تر و دلپذیرتر از ضد حمله، پرتاب اوت دستی بلند و استفاده از ضربات ایستگاهی است، داشته و می توان این ظرفیت خاموش را حداقل در جام ملت های آسیا زنده کرد.